O bir Kurt. Ateşli, Cesur ve Pençeli. O bir Dişi. Tutkulu, Küstah ve Gururlu. O bir Yırtıcı. Güçlü, Âşık ve Öfkeli. * Her zaman normal olduğunu sanan Lexi, hayallerine kavuşmak için Kanada'ya geldiğinde hayatının hiç de bildiği gibi olmadığını öğrenecektir. Anlatılanlar doğru, Lexi'nin bildikleri ise gerçek değildir. Kimse göründüğü gibi değildir ve Lexi bunun farkına vardığında ise... Her şey için çok geçtir. UYARI; Hikaye fazlaca açık, '+18 Cinsel Öğe' içermektedir! Lütfen, rahatsız olacaklar bunun bilincinde olarak başlasın.

Asil Tehlike'nin devam kitabıdır.. Elleri belimden aşağı kayarken kalçalarımda duraksadı. Dudakları anlık benden ayrılırken bana yine talimat verdi. "Kalçalarını kullan." Dudaklarımdaki kıvrılma daha da genişledi. Yeniden dudaklarımı sert bir tavırla ele geçirirken dediğini yaparak kalçalarımı hafif oynatıp ona sürtündüm. Bununla beraber Asil'in hırıltıları daha da artmaya başladı. Resmen alev almıştık. Yanıyorduk. Dudakları benden koparken hırsla elini üzerimdeki kendi siyah gömleğine geçirdi. Düğmeleri çözmeye uğraşmadan tuttuğu gibi ikiye ayırdı. Düğmeler etrafa saçılırken ona iri iri gözlerle bakakaldım. Çok fazla vahşi göründü gözüme. Her zamankinden daha vahşi.. Burnundan hırıltılar eşliğinde sık nefesler alıp veriyordu. Gömlekten kurtulan çıplak dolgun göğüslerim ortaya serildi. Asil beklemeden bir göğüs ucumu ağzının içine aldı ve vahşice ısırıp emmeye başladı. Canımın acıması yanı sıra duyduğum zevkle birlikte boğazımdan bir inilti koptu. Onu hiç bu kadar kontrolsüz ve çıldırmış bir şekilde görmemiştim. Diğer eli sertçe boşta kalan göğsümü avuçladı. Başım geriye doğru düştü. "Asil!" diye iniltiyle döküldü adı dudaklarımdan. Asil göğüs ucumu çekiştirip bıraktıktan sonra konuştu. "Beni bırakamazsın, Kırmızı!" diye hırıltılı bir sesle söylenince cümlesine hiçbir şekilde anlam veremedim. Onu neden bırakayım ki? Onu seviyordum. Asil'de her ne kadar ben kimseyi sevemem dese de beni sahiplenmesi bunu açıkça gösteriyordu. Sadece o ne kendine ne bana bunu itiraf edebiliyordu. Tekrar göğüs ucumu dişleriyle çekiştirdi. Yine inledim. "Beni bırakamazsın!" dediğinde,"Bırakmam,"dedim. Ayşin Köse & Asil Karatay 🌹 Başlama T. =21.11.2020

Merve Aktaş tüm hayatını geride bırakıp İngiltere'ye geldiğinde sadece kariyerine odaklanmayı planlamıştı. Planları arasında asla tehlikeli ve gizemli bir yabancıyla birlikte olmak yoktu.. ta ki Tommy Moretti ile tanışana dek.

Ayşin Köse ve Asil Karatay'ın hikayesi.. Azılı bir mafyanın ve sıradan bir garsonun hikayesi.. Bu onların tutku, şehvet, arzu ve aşk dolu hikayeleri.. Asil bir anda dişlerini sıkarak çenemi sıkıca kavradı ve yukarı kaldırdı. Bordo ruju yedirdiğim dolgun dudaklarımı araladım. Asil'in bakışları kısa bir an için aralık dudaklarımda gezindi ve gözleri kapkara olurken tekrar gözlerini gözlerime çıkardı. "Yanarsın Kırmızı hem de beraberinde beni de yakarsın!" İlk defa Asil'in bocaladığına şahit oluyordum. İlk defa Asil'in o güçlü kalkanlarını indirdiğine tanık oluyordum. Bakışları yeniden dudaklarımda yoğunlaşırken baş parmağını alt dudağımda gezdirip dudağımı aşağıya doğru parmağıyla sıyırdı. Gözlerimi kıstım. Bu yoğunlukla her an ölebilirdim. "Asil," diye fısıldadım. Asil değişik bir ses çıkarıp,"Sus Kırmızı, sus yoksa kendimi her an kaybedebilirim!" dedi. Dilim lal kesilirken ona istekle bakmaya devam ettim. Onun beni öpmesini bekliyordum ama bunu yapmasını beklemiyordum. Asil dudaklarını boynuma doğru eğip sertçe emmeye başladı. "Tutkunun rengisin Kırmızı.." Başlama Tarihi:29.04.2020 Bitiş Tarihi:25.11.2020

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

"Yeter ama bu kadarı fazla!" sinirden gözüm dönerken Savaş abi yanıma gelip omuzlarımdan tuttu. "Yeter mi? Yüsra ben yanında olduğum sürece kimse sana yaklaşamaz." Ben onu itmeye çalışırken o daha sıkı tutuyordu. "Kendine gel, Sen benim abim değilsin kendini bu kadar kaptırma! Sen bana karışamazsın anladın mı?" gözleri kararmaya başladığında onu daha çok kızdırdığıma emin oldum. "Karışamam. Öyle mi?" inatla kafamı sallarken nasıl yola girdiğimden haberim bile yoktu... Sert Çehre ile isimli yazılan ilk kitaptır. Başlama tarihi ' 28.07.2019 '

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Mitolojide kelebek ateşi simgeler, ateşe koşan pervane böceğinin yanıp ateşle bağdaşmasıdır. Eski Yunan'da ise ruhun beden üzerindeki etkisini ve bu etkinin yarattığı büyük değişimleri simgeler. Mavi kelebek, saf ruhu simgeler. Bu, monoton hayatını sürdüren sıradan bir insanın hikayesi. Bu, o sıradan insanın hayatının bir anda nasıl değişebileceğinin hikayesi. İnançlarınızı sorgulayın. Çünkü en büyük maceralar en akıl almaz şeylere inanmakla başlar.

"Bana bak" diyerek beni önüne çekti. Gözlerim refleks olarak açılmıştı. "Bu kız kim ufaklığıma ne yaptın?" diyerek yüzüme doğru haykırdı. Gözyaşım benden istemsiz aktı. İkinci de onun peşinden gelmişti. Her an ağlamaya hazır olmaktan nefret ediyorum. "Öldü" dedim. Bana atabileceği en kötü bakışı atıp "Harabedeki kızlara mı benzemeye çalışıyorsun? Söylesene seni de bir gece de harcamam mı gerekiyor ? Bunu mu isti..." yüzüne attığım tokattan sonra susmuştu. "Haddini bil! " dedim ve ona iğrenerek baktım. Bakışları bana döndü. Sinirden ölecek kıvamdaydı. Gözleri gözlerime bakarken yangın çıkarıyordu. Uraz şuan hiç düşünemeden beni öldürecek şekildeydi. "Sen bana Sürtük diyemezsin!" o kadar sert bağırmıştım ki boğazım acımıştı. Uraz kolumu tutduğu gibi beni serçe duvara yasladı. Duvarın pürüzlü kısımları sırtıma girmişti. Gerçekten canım acımıştı. Uraz bana öfkeyle bakıp elini yumruk yapıp sinirle yanımdaki duvara yerleştirdi. Duvar çatlamıştı. Bana gelecek diye düşünürken tam yanımdan sıyırmıştı. "Sana dokunmaya kıyamazken seni sevmediğimi nasıl idea edersin aklım almıyor." Genç kurguda #1 -06/08/2018 Cesarette #1 07/08/2018

Bir serikatilin bordobereli olma hikâyesi. O ölümün elçisi. Gecenin sessizliği, ölümün ayak sesi. Dağların kızı ,Yurdunun komutanı. Adını bile anmaya korkulan kızın hikayesi... Siyah Hançer