Bir yokluğun içinde olup olmadığı pek de belli olmayan bir varlıktım. Ruhumun derinliklerinde bütün benliğimle hissettiğim, önümdeki engelin varoluşunu bildiğim halde, iliklerime kadar hissettiğim gücün, aslında istersem bu engeli ne pahasına olursa olsun yakıp yıkabileceğimin bir kanıtı oldugunun farkındayım VE YAPACAKTIM DA..!

baba "bırakma beni" dediği günden sonra başlayan bir nefret hikayesi...

Sessizliğin hüküm sürdüğü koridorda biraz daha yürümemle beraber, Merih'in koridorun sonun da telefonla konuştuğu gözüme çarptı. Onun olduğu yöne doğru adımlarımı hızlandırdım. Ardından duyduğum sözlerle olduğum yerde buz kestim, adımlarımı atmak istiyordum ama bir el sanki ayaklarımı tutmuş gerçeklere giden yola doğru gitmemi istemiyordu. Çaresizlik tüm bedenim de hakimiyetini kurarken, hala duydukları'mı idrak edemiyordum. Canımdan çok sevdi'ğim adam beni kullanıyor olamazdı. Merih beni gerçekten seviyordu bu oyun değildi. Hayat beni en sevdiklerimle bir kere yaralamıştı ikinci defa aynı şeyi yaşamaya gücüm yetmezdi. "Kız git gide ağıma düşüyor, merak etme." Bu ne demekti? Merih, bana oyun mu oynuyordu? ***** Hayata tutunma sebebi sevdiği adam olan bir kadın... Bir oyun uğruna, tek gayesi umut olan bir kadını kendine aşık eden bir adam... Herşeyin aslında bir yalandan ibaret olduğunu öğrenen bir kadın ve acımasız bir adamın hikayesini beraber okumaya hazırmıyız?