Bütün dünya peşinde, En tehlikeli düşmanın yakınındaysa, Kaçış planın nedir? Kurtulmak için, En iyi casusluk oyununu planla. *5 sene sonra dönüyorum. Kitaplaşacağı için cümle, sahne, kurgu tüm hakkı saklıdır. Sevgiler, Büşra.

Kadının elleri küçük ve kırılgandı. Tıpkı kalbi gibi. Onu herkesten koruyacak birine ihtiyaç duyuyordu. Güvenebileceği, sevebileceği, babası gibi onu asla terk etmeyecek birine. Adam ise güçlü, çok güçlüydü. Kadını koruyacak kadar hemde. Ama bir o kadar da yaralayacak kadar. Birlikte olmalı her şeye göğüs germeliydiler. Herkes yara alacaktı herkes yorulacaktı. Ama kimsenin pes etme gibi bir seçeneği yoktu. Her şey bir gün düzelecekti. Mutlu son sadece masallarda yoktu. Ateş'in mutlu sonunu Eylül yazacaktı.

Karanlık bir yol vardı önümde. Bir adım atsam ben ölecektim. Geri dönüp gitsem ise o. Öyle bir zaman gelecekti ki seçim yapma hakkı bana düşmeyecekti. Bu bir mecburiyet olacaktı. Ve o zaman geldi. Bir adım attım karanlığa doğru. O adımları ikinci ve üçüncü adımlarım izledi. Gittikçe kayboldum siyahın içinde. Beni değil, onu yaşatmayı seçtim. "Ama sadece tek bir seferliğine," dedi yakarırcasına. "Bu gece benim için ağlar mısın?"

"Bu pislikte yaşamak sana göre değil." Konuşmaya başladığında nefes alışıma dikkat etmeye başladım en ufak bir seste konuşmayı kesecekmiş gibi duruyordu. "Yüzündeki sert, soğuk ifade ile ancak başkalarını kandırabilirsin beni değil güzelim. Benim hayatım sert, acımasız ve sen nereye kadar dayanabilirsin bilmiyorum. Seni öğrendiklerinde benim yüzümden peşine düşecekler, bana dokunamadıkları için seni incitmeye çalışacaklar." Derin bir nefes aldı gözlerini yerdeki taşlardan ayırmıyordu. Artık konuşmayacak, konuşma bitti diye düşünürken boğuk sesi ile devam etti. "Korkuyorum..." Dediğinde kafamı yüzüne çevirdim ben yüzünü çaresizlik içerisinde izlerken o bana bakmamakta ısrarcıydı. "Olur da bir gün bedenime zarar vermeyi başarırlarsa acısı elbet geçer ama ruhumun acısı geçmez. Elzem sen benim ruhumsun." Tüm Hakları Saklıdır ! Çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

"Sen, acını yaşarken yanında susacak birini arıyorsun. Bense keşke konuşacak birileri olsa diyorum. Bir anda öyle bir girdin ki hayatıma... İlk karşılaşmamızda bile, aramızda gerçek bir şeylerin yaşanmayacağına adım gibi emindim. Bana âşık olduğunu söylediğin gün, gözlerindeki hüznü sahi sandım. İlk kez, hayatım boyunca sana hissettiğim sevgide, kendimi de sevmeyi öğrendim... Sonra yalanlarınızla yüzleştim. Beni kandırırken, kendini nasıl bu kadar gizleyebildin, hayret ettim. Âşık olduğun kadınla göz göze geldiğinde, nasıl yandığını göremeyecek kadar âşık olmuşum. Seni kaybedince anladım. Gerçi hiç kazanmamışım ki seni... Kimse, senin onu sevdiğin kadar sevmeyecek beni. Bunu bilmek canımı o kadar acıtıyor ki... Kendimi kapkaranlık, tarafsız bir aşkın ortasında yapayalnız hissediyorum. Uğruna savaşabileceğim bir aşk bile değil bu. Kapkaranlık. Ve bu gururumu o kadar kırıyor ki, paramparça oluyorum. Karşımda onun için döktüğün her gözyaşında, gözyaşım olup akıyorsun gözlerimden... Ve ben buna engel olamıyorum... *** Başlangıç tarihi: 21.11.2020 1k okuyucu: 15.02.2021 5k okuyucu: 28. 07. 2022 10k okuyucu:

Daha önce yazdığı romanlar yayınevlerinin kapısından bir bir geri dönünce Ferit bir daha yazmamaya karar verir. Ta ki bir gece hayatını tümüyle değiştirecek olan kadınla tanışana kadar. Eski sevgilisini unutamamış olmanın yarattığı ruhsal yıkıntıyı bu kadınla aşabileceğini düşünse de, işler hiç de istediği gibi gitmeyecektir. 20.10.2020

Kırmızı ruj... Aramızdaki bağ bir kırmızı rujla başlamıştı. Kırmızı ruj beraberinde kitapları ve piyanoyu da getirmişti. Bu üçü arasında ne beyinde ne de kalpte kurulabilecek bir bağlantı yoktu ama vardı işte. Bizim hikayemizde vardı. Kırmızı rujdan nefret etmeme rağmen o ruj hiç çıkmadı dudaklarımdan. Kahküllerim hiç uzamadı onun yanında. Saçlarım hiç kısalmadı elleri okşarken. Ellerim hiç boş kalmadı onun saçları sayesinde. Gözlerim hiç tavana bakıp dalmadı kehribar gözlerinden. Biz buyduk. "Sessiz sinema oynayalım seninle?" "Çocuk değiliz." "Çocuk olmaya gerek yok kırmızı ojelerini görmek istiyorum." "Bir gün o ojeler soyulacak biliyorsun değil mi?" "Soyulmadan önce yaşayalım o hâlde."

Bir yaşında yetimhaneye bırakılan, küçük bir kız yetimhanede istenmediği bir hayat sürmüş uzun bir zaman boyunca. İstenmediğini farkettiği ilk an kendi ayaklarının üzerinde durmak için onu sevdiğini düşünen biriyle birlikte olmuş fakat hayal kırıklığına uğramış.

Bedenim küçük ve zayıftı. Ancak korunması gereken kişi ben değildim. Benim dışımdaki herkesti. Varlığım tanrıya bir hakaretti. Bedenim günahların en büyüğünü yaşatıyordu bana. Cehenneme gidecektim. Ölmeliydim. Hiç var olmamam gerekiyordu. Ben dünya üzerindeki hem en güzel hem de en kötü şeydim. Yine de yaşama iç güdülerim beni kaçmaya mecbur kılmıştı. Beni öldüreceklerdi. Ben bunu hak ediyordum. Benim için ölüm dışında bir şey düşünülemezdi. Varlığım tanrıya şirk koşmaktı. Peki, öyleyse tanrı beni neden yaratmıştı? Koştum. Vücudumu parçalamak istercesine hızlı yağan yağmura, saat gecenin bir yarısı olmasına rağmen koştum. Uykumda beni öldürmeye çalışan anne ve babamın arkamdan seslenişine rağmen... ''Mara!'' Cover by Wbrunette