Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

"Ne? Sen ne diyorsun Nino? Nasıl Marinette den hoşlandığımı düşünürsün? Ben tek bir kusuru bile olmayan ünlü bir modelim. O ise kilolu, çirkin, sivilceli ve bakımsız bir kız. Asla ama asla onunla birlikte olmam" dedi Adrien sinirle ve arkasına bakmadan uzaklaştı. Duvarın arkasında onları dinleyen Marinette gözünden bir kaç damlanın düşmesine izin verirken koşarak okuldan çıktı. Sağanak yağmura aldanmadan yürümeye başladı. Ama aklı hâlâ onun sözlerindeydi. "(...) kilolu, sivilceli, çirkin, bakımsız (...)"

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...

( Tüm hakları saklıdır. Bu hikayeden resim alıp başka yerlerde paylaşmak yasaktır. ) Beyza Alkoç'un kitaplarından yaptığım resimler. Resimlerin içinde kitapların karakterleri ve sözlerinin resimleri olacak... Resimleri tamamen kendim tasarladım. Umarım beğenirsiniz.

"Beni böyle istediğin gibi oradan oraya savuramazsın." Beni böyle istediğin gibi kıramazsın. "Kızım kısacık etek giymişsin. Oturdukça oran buran meydana çıkıyor. Hasta etme beni. Bugün buradan çıkmayacaksın." Ters bir bakış atıp arkama yaslandım. Kafamı eğip ellerimle oynarken Arda'nın gölgesi üzerime düşüyordu. "Seni ilgilendirmez ayrıca çıkacağım. Buna sen karışmazsın. Bana karışamazsın!" Son cümlemde kendimi biraz kaybedip sesimi yükseltmiştim. "Sana karışamam belki ama diğer insanlara karışırım. Mesela iki kişinin hayatına karışırım ve ah... Bak sen şu işe. Kapının önünde bekleyip seni çıkartmazlar. Ya da başka birinin hayatına karışırım ve yine tesadüfe bak ki seni takip eder. Mesela başka biri, ona karışırım. Yanına erkek sinek bile yaklaştırmaz, yaklaştıramaz korkusundan. O, bu, şu... Belki senin hayatına karışamam ama onların hayatına çok basit bir biçimde karışırım Berfin. Ne sen sinirlen ne de ben insanları tehdit etmek zorunda kalayım." 'Ya sen? Ya sen ne yapacaksın onlar beni korurken?' diye sormak istesemde sustum. "Yürüyen ego'sun." Gözlerime bir müddet baktı ve ardından gamzelerini çıkartacak şekilde gülümsedi. Bilerek yapıyordu işte! "Tam bir baş belası'sın." ***** ▶ Tüm hakları Berfin'in saçmalıklarında saklıdır ▶ Kitap kapağımı tasarlayan @GKBY_12 bebeğime teşekkür ederim. Not: Bu kitap eğlence amaçlı olup ilk kitabımdır. Kurguda hatalar olabilir ve hatta kelimelerin bazıları yanlış bile yazılmış olabilir. Lütfen bunu göz önünde bulundurun ve eğlencesine bakın. Ben olsam okumam arkadaşlar. Kurgu klişelerin kraliçesidir.

Geçmiş, gerçekten geçmişmiydi? Bitmişmiydi gelecek ile olan kavgası? Peki kimdi kazanan.. Gelecek olanın geçmişi mi daha acımasızdı, yoksa geçmişin yaşananları mı? Hangisi daha çok yaralardı insanı? Babasının işi dolayısıyla başka bir şehire taşınan sıradan bir aile. Ama görünüşe bakılırsa yaşayacakları başka şeyler var. Yeni ortama arkadaşları sayesinde çabucak ısınan kahramanımızın hikayesi dolu dolu heyecan kokuyor. Bir kahve yüzünden eli yanan Gizem'in sadece eli değil galiba kalbide yanacak. Peki bu yangının alevleri Sırığımızın kalbini de tekrardan ısıtabilecekmiydi. Ya da Sırık buzdan kalbiyle bu alevleri söndürecekmiydi? ⭐ Asıl zor olan için siyahken dışarıya karşı beyaz olmaya çalışmak değildi. Zor olan içindeki o karanlığı aydınlatmaktı. Zor olan o karanlıktan çıkıp dışarıya karşı gerçek bir gülümseyiş vermekti. O yüzden Sirius'u seçmişti kendine. Ondan güç almak istiyordu. Tekrar ayağa kalkması gerekiyordu tüm bu çabası gökyüzündeki en parlak yıldızın hakkını vermek içindi. İçi karanlıkken dışarıya sahte ışıltısını verse Sirius olabilirmiydi. Gizem Korkmaz gerçek ışığını bulabilecekmiydi?...

Gizem/Gerilim #1 Yirminci yaş gününün sabahında, ardında hiçbir iz bırakmadan kaybolan bir genç kız, Azra... Onu bulmayı giderek takıntı haline getiren, polis teşkilatının gördüğü en yetenekli komiserlerinden Atakan... İlk anda basit bir kayıp vakası olarak kayıtlara geçen olayın ardında, tarihin en karanlık sırlarından birine açılan kapının olması mümkün mü? Günümüz İstanbul'unda başlayan olayların uzandığı yerler, genç komiserin bu kapıyı aralamasına yetecek mi?

"Karanlıkta kalınca gözlerini sımsıkı yumardı çünkü kendi yarattığı karanlık, maruz kaldığı karanlıktan daha vicdanlı gelirdi." 21 Ağustos 2005. Saat 02.53 Sadece eğlenmek için beş arkadaş yola çıktılar. Fakat gecenin sonunda eve dört kişi döndüler. 17 Ağustos 2016 Sır perdesi yeterince kapalı kaldı. Birinin onu aralaması gerek.

Aşka inanmayan genç liseli bir kız. Dağılan bir aile. Ve yeniden evlenen bir baba. Değişik bir kız kardeş. Ailenin çözülemeyen sırları. Ve yeni bir okul, okulun göz bebeği genç ve karizmatik bir erkek. Geçmişten gelen çocukluk arkadaşı. Büyüleyici ve sır kokulu gözbebeğine aşık olmak, O'nun için oldukça zordu. Ama imkansız olan ne varsa o an oldu. Tek bir bakış, kelimelerin büyüsü delip geçmişti kalbini. Hüzün kokuyordu genç adam. Sırları vardı, bilirdi. Ama gelin gibi süzülen ve altın saçaklarını toplayan Kız Kulesi, genç kızın aşkının en büyük şahidiydi. Çekici erkek çalmıştı kalbini, kırılacağını bile bile teslim etti kendini. Aşk mahkum oldu gözbebeklerde, iki genç selamlıyordu Kız Kulesini mavi kokulu kentte. Kız Kulesi yeni bir efsaneyi kucaklıyordu, kıvrak bir tebessümle. Ve genç kızın söz yaşları dökülüyordu. Hıçkırık düğümledi boğazını ve çikolata kokusu yayıldı. Sızlıyordu can evi, ailenin ve genç adamın sırları öldürüyordu minik kalbini. O sırada geldi çikolata kokusu, döndürdü başını ve fısıldadı aşkını. Perde gibi kapanan geçmiş, sahneye çıkmaya hazırdı. Gülümsüyordu çocukluk anıları. *** Kız Kulesinin tepesinde Güneş'in bulutlara meydan okurcasına yavaş yavaş yükseldiğini gördüm. Kuleyi aydınlatan ışıklar sönmüştü ve gün ışıklarıyla parlıyordu Kız Kulesi. Büyüleyiciydi. Denizde oynaşan ışık kürecikleri gözlerimi okşuyordu. "Gün doğumu" diye fısıldadım. Elinin sıcaklığı bedenimin sıcaklığına karışmıştı. Tenime değen teni yakıyordu değdiği yerleri. Dizginleyemiyordum kalbimi, şahlanmıştı kalbimin kanatlarının sesi. Ve dudaklarını kulağımda hissettim. Tatlı nefesi ruhumu gıdıklamıştı. "Seni seviyorum." diye fısıldadı kadifemsi ses tonuyla. ****** Wattsy 2020 Genç Yetişkin Kazananı🏆 1.Kitap: Gün Doğumu♥ 2.Kitap: Yıldız Dökümü