"Bugünün nasiplisi, tebrik ediyorum seni." deyip şirince güldü. Bir de elinde çikolata var. Nasip mi? Ne oluyor lan. Elindeki çikolatayı bana uzattığında boş boş baktım ona. "Uff bi tut." dedi bıkkınca. Şu an kemirdiği çikolatayı tutuyorum. Poşeti karıştırıp içinden bir şey çıkardı. Kollarını poşetin tutma deliklerine geçirmiş, poşeti önünde tutuyordu. Gözlerimi kısarak elindekine baktım. Çikolata. Bana uzattı. "Al çikolatanı, ver çikolatamı." "Bu ne?" dedim kendime engel olamayarak. Kaşlarını kaldırmış mal mısın bakışları atıyordu bana. Ya da geri zekalı mısın bakışları. Bilmiyorum. Elime tutuşturduğu çikolata ile almak zorunda kaldım. Elimden çikolatasını almıştı. "Bugün bir iş görüşmesine gittim. Çok güzel geçti. Hayır hayır mükemmel geçti! Kendimi ödüllendirmek için abur cubur aldım kendime. Dedim ki karşıma çıkan ilk çocuğa çikolata vereceğim. Ve karşıma sen çıktın." Gülmeye başladım. Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar içimden gelerek gülüyordum. Gülmekten gözümden yaş gelmişti. Gözümü silip ona baktığımda poşetin içinde cips paketini açtığını gördüm. Gözümün önünde cips yiyor. "Ben çocuk değilim ama yine de sen bilirsin." dedim gülerek. Ağzına cips tıkıştırıp başını kaldırdı. Dolu ağzıyla gözlerini devirip poşeti bana uzattı. Poşetle bakışırken sesini duydum. "Hadi alsana." O an uzun zamandır abur cubur yemediğimi fark ettim. Poşeti biraz daha yaklaştırdığında sesini duydum. "Etrafıma baktım ama çocuk yoktu. Ondan verdim sana. Hem... Sen abur cubur sevmez misin?" "Severim." dedim başımı kaldırırken. Gülümsüyordu. "E hadi al o zaman. Bugün benim için çok güzel bir gün!" dedi neşeyle. Güldüm. Allahım ya...

"Seni seviyorum." "Bir daha söyle." "Ece, seni seviyorum lan!" "Elinin körü!" Bir hışım önüme dönüp ayağımı sertçe yere vurdum. "Kestik!" Gürkan hoca sahneye doğru yaklaştı. Bunalmış ve bizden bıkmıştı. Umrumda mıydı? Sanırım olmalıydı. "Gençler ne yapacağım ben sizinle, Allah aşkına? Az kaldı zaten-" Derin nefes alıp verdikten sonra atıldım. "Hocam bu arkadaş sulandırıyor. Benim adım Leyla bi kere. Ece deyip duruyor. Düpedüz asılıyor bana ya! Kusura bakmayın da o da Ferhat gibi davransın. Sanat icra ediyoruz şurda!" "Ece susar mısın ya? Ben de çabalıyorum şurda. Olmuyor kızım işte. Benim adım Ege. Sen Ece'sin. Bana ne Leyla'dan. Lan Ferhat'ın Şirin'i yok muydu? Şu an aydınlanma yaşıyorum." Gözlerimi devirip kollarımı bağladım. Gürkan hoca kara kara düşünüyordu. Acaba tiyatrodan çıksam çok mu ayıp olur? Söz konusu okul olunca... Gül İnciler Anadolu Lisesi Tiyatro Oyunu, Leyla Leyla! Ferhat'ın Leyla'ya olan hazin ama bir o kadar da şefkatli aşkı...

Siz/ Hayat çok kısa değil mi? Siz/ Ölümü bekliyorum mesela ben Siz/ Beni sevmeni beklerken Siz/ Sana kavuşmak için gün sayarken Siz/ Aslında kalan ömrüm için gün sayıyormuşum Siz/ Kimisi 'hayat ne acımasız' diye düşünür Siz/ İnsan insana acımıyor işte Siz/ Kimsenin bana acımasını istemiyorum Siz/ Başka şehirdesin ve biliyorum Siz/ Bugün senin doğum günün Siz/ Gülüyor musun? Siz/ Tadını çıkar hayatının Siz/ Benim tadım yok ama sen çıkar Siz/ İlk defa yazıyorum birine Siz/ Dedim belki bir gün sabah olduğunu bilmezsem Siz/ Bencillik olabilir ama Siz/ Seni seven biri daha var, mutlu ol Siz/ İyi ki doğdun Anıl Siz/ Hayatında doğumlar eksik olmasın Siz/ Belki cevap verirsin Siz/ Vermesen de verdin kabul ediyorum Siz/ Mesaj atmam bile bir adımdı benim için Siz/ Her daim yanımda olduğun için teşekkür ederim Siz/ Hoşça kal. Görüldü Anıl/ Konum at

"Umudunun kırıldığı yerde sakat kalmaya mecbursun." Anladığımı belirten harekette başımı salladım. Her günüm bir önceki günden berbat geliyordu gözüme. Su gibi akıp giden zaman, yosun tutmuş kayalıklara ustaca çarpıp tekrar bir karmaşaya sürüklüyordu beni. Bir adım atmak bile yorgun bedenime ihtiyarlığın memnuniyetsiz dokusunu hissettiriyordu. Kadifemsi bir yumuşaklık yoktu üzerimde. Kendime genç demeyi layık görmüyordum. "Benim uykum var, dayı. Odama geçiyorum." Gözlerini bir müddet şöminenin ateşinde oyalayıp başını bana çevirdi. Yüzünde manidar bir gülümseme vardı. Duygu geçişleri çölde susuz kalmış bir bedeviyi anımsattı bana. Kurumuş dudaklarımı ıslatıp yutkundum. "Yarın bana kaktüs alır mısın? Baştan söyleyeyim, adamların seçmesin. Senin almanı istiyorum." Güldü. Üzerime yerleşen ağırlığın tesiri sürüyorken bu hâlimden uzaklaşmak adına yerimden kalkıp gülümseme yerleştirdim dudaklarıma. "Uyumaya gidiyorum." Elini kaldırıp yaşamdan uzak gözleriyle onayladı beni. Kaderin ince çizgisinde ilerliyordum. Zaman geçiyordu. Tik tak! Huzursuzca odama geçtim. Uzun süredir uyku tutmayan gecelerimde o gün ilk defa yorulmadan uykuya dalmıştım. Ve karmaşık rüyaların ardından geceleri dişlerimi sıkmaktan ağrıyan çenemin acısıyla uyandım. Tanımadığım bir çift göz karşıladı o sabah beni. Odamın duvarlarının gri olmadığını bilmeyecek kadar aptal değildim.

Kendini boşlukta hissedip evden çıkmak istemeyen dolu gözlere ithaf edilmiştir. Boşlukta olmak her güzelin harcı değildir.

Üzülmeyeceğim. Beni üzmelerine izin vermeyeceğim. Ben annem ve babamın kızıyım. Çok güçlüyüm ben. Babam için güçlü duracağım. Kendim için güçlü duracağım. Ben Behice Çevik. Bu dünyada sadece ben ve Rabbim var. Annemi seviyorum. Babamı seviyorum. Dedelerimi, anneannemi, babaannemi seviyorum. Çok- "Günaydın." Duyduğum sesle gözlerimi aralayıp başımı kaldırdım. "Seviyorum. Hı?" Kocaman açtığı kahverengi gözleriyle bana bakıyordu. Sertçe yutkundum. Aklıma gelenle yanaklarım ısınırken gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. İfadesi yumuşadı ve gülerek başını çevirdi. Ben hiç bu kadar utandığımı hatırlamıyorum. Ne oldu bana? "Ben... Yani sen yanlış anladın. İçimden konuşuyordum ben." dedim telaşla. Biraz daha gülüp ciddi hâle büründü. Ben gülmüyorum ama. Utandığımın farkında değil mi? "Tamam anladım ben. Sadece... Yani garip bir olay yaşadım. Şoka girince öyle gülmüş bulundum. Beni sevmediğini biliyorum yani bana söylemediğini..." "Hayır." diye itiraz ettim. Kaşlarını hafifçe çattı. Ne diyecektim ben? "Yani durup dururken niye sevmeyim ki seni. Yani bir kötülüğün olmadı bana. Sevmiyorum derken yani sanki nefret ediyormuş gibi değil." Yüzünde beliren gülümseme ile başını eğdi. Yine mi gülüyor? Ne dedim ki şimdi ben? Stres oldum ben. "Hem neden sevecekmişim ki seni? Daha dün gördüm." Kapıyı açıp girdim sınıfa. Sınıftaki gözler bana döndüğünde omuzlarımı dikleştirip kısa nefes çektim içime. Aynen böyle devam et Behice. 🕊️ Cennet adlı kitaptaki Behice karakterinin hikayesidir.

Birbirleriyle iç içe büyüyen, beş ailenin çocukları... Dostlukları bozulmasın diye, bir yemin atarsa ortaya, kim daha uzun süre sadık kalabilir ki bu yemine?... Gönlüne söz geçiremeyenler mesela... Ne kadar tutabilir içinde? Dostluğun, kardeşliğin ve aşkın dibine vurmaya var mısınız? Aşkları, sevgileri, bağlılıkları, sorunlara karşı birlikte duruşları ve klasik Türk aile bağlarının önemine değinilecek konularla içinizi ısıtacak bir kurgu... 'Hani arkadaştık?' ve 'Gönlümün Sultanı' hikayelerinden tanıdığımız, Hakan-Seher, Cem-Hande, Alp-Meltem, Erdem-Lara, Ahmet- Ayla çiftlerinin çocukları büyüdü ve hikayeleri, böylece yeniden başladı.)

Birlikte büyüyen iki genç... Biri diğerini yıllardır sevip, içinde saklamış... Peki ne kadar saklı kalabilir ki aşk gibi güçlü bir duygu? Ve hayata dair hiçbir tecrübesi olmayan, büyümeyi ve yetişkin olmayı, sevilerek öğrenen bir genç kız... Onlar küçüklükten beri birbirine bağlı iki arkadaşken, karı koca olarak bu arkadaşlığı devam ettirebilecekler mi? Okuyup görelim... *İlk yayınlanma tarihi : Ağustos - 2016 *Düzenlenme tarihi : Ocak - 2022

Buğlem: Yavaş İmam efendi bey amca yavaş. Buğlem: Maşallah hızınıza yetişemiyoruz. Buğlem: Teravih namazını 240 hızla kılıyorum senin yüzünden. Buğlem: İnsan azıcık yavaş okur be sureleri Buğlem: Zaten orda kalmışım teyzelerin arasında. Neler çekiyorum haberin varmı senin. Buğlem: Habirede aynı teyze geliyor yanıma. Birde karıştırıp yanlış kılıyor. Buğlem: Hayır, benimde namazım bozuluyor yani. Berk Oktay: Ne? Sen kimsin kardeşim? Berk Oktay: Ayrıca ne amcası? 20 yaşındaki kişilere amca dendiğini bilmiyordum. Buğlem: O kadar genç imam olunuyormu be. Bende diyorum bunun seni niye bu kadar genç duruyor. Berk Oktay: TÖVBE ESTAĞFURULLAH! Buğlem: Tövbe kardeşim. Tövbe. Tövbe etmek güzeldir. Başlama tarihi: 01.04.2022