Nagising si Caia Vacunawa sa loob ng isang hindi pamilyar na hospital kung saan tanging ang kaniyang pangalan lamang ang kanyang naaalala. Walang pera, pagkakakilanlan, alaala, at kakilala, napilitan siyang manatili sa loob ng hospital hangga't hindi pa bumabalik ang kanyang memorya. Ngunit habang tumatagal, tila parami nang parami ang kakaibang pangyayari sa loob ng hospital. At habang dumaraan ang panahon, nararamdaman niyang tila hindi siya isang pasyente sa lugar na iyon kung hindi isang... bihag.

These poems are collection of emotions, thoughts, and feelings I've felt. Trigger warning.