Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm...
Kaybettiklerime gömülüyorum. Tek fark onlar benim kadar acı çekmiyorlar , ben hatırladıklarımla acı çekiyorum. Acı ilmek ilmek işlemeye devam ederken karanlık ruhumu yok etmek için geliyordu. Tam karanlıkta boğulduğumda O çıktı karşıma. Karanlığımın Ay ışığı. Ruhuma işleyen adam.
"Küçük belam ben senin tanrınım,sen benim tanrıçam..." Onlar birbirinin hayatını değiştirdi.Kimi birine hikaye oldu,kimi diğerine şiir.Ufak bir kamp planı kocaman bir yolculuğa dönüştü. ''Parlak ışıklar altındaki karanlık insanların hikayesi...''