Kiedy w oczach masz wojnę, to wszystko traci barwy... @KlaudiaDwojak dziękuję za to okładkowe cudo Laureat „Perła Wattpada 2017" oraz „Skrzydlate słowa"

Zakończona ✔✅ " -Zosieńko, ale czym ty się tak martwisz? Szkopy jeszcze nie chodzą. - Wyprzedziłam lekko Tadka i szłam powoli tyłem. -Ja? Ja się nie zamartwiam niczym! Czyste serce od stresu mam! Ale Alek! Aleksy to co innego! On z tego stresu powinien już bokserki zmienić! - Spojrzałam rozbawiona na Alka, a on tylko wytrzeszczył oczy. -Moja Zośko najdroższa. Ja się martwię, ale tylko o Polę. Przynajmniej nie na tyle, żeby ssać kciuka przez sen. - Zerknął wymownie na Zawadzkiego, a ten popadł w rumieńce. -Lecz najgorzej jest z Rudym. On moczy łóżko przez sen - szepnął mi Alek. -Ja to wszystko słyszę! - udzielił się Janek, który dreptał kilka kroków za nami. -A czego boi się nasza prześliczna Apolonia? - Szturchnął mnie Taduś, a Alek z zadrości objął mnie ramieniem. -Moja Apolonia. Nie wasza - mruknął pod nosem, ale zignorowałam jego wypowiedź. -Ja? Ja się boję wojny. Że przyjdzie, że wszystko stracę. Was, naród, rodzinę. Ale póki Polska nie zginęła, na razie mam serce spokojne. - Pobiegłam w stronę fontann. Nawet nie wiedziałam, jak bardzo się myliłam. " ~*~ Przepiękna okładka od @perfxhoran LittlePsychopath2104

Historia kilku odważnych, młodych ludzi, dla których ojczyzna i honor znaczyły więcej niż śmierć. Miała wszystko: rodzinę, przyjaciół, dobrą szkołę. Wojna zabrała to, co dało jej życie. Ale nie zabrało nadziei i marzeń o lepszym jutrze. W czasie okupacji i powstania nie ma czasu na dorastanie. Takich książek jest mnóstwo, jednak ta jest wyjątkowa. Jest to powieść historyczna, która oddaje cześć wszystkim poległym w latach 1939-45. Śliczną okładkę wykonała @KlaudiaDwojak. Najwyższe notowania: #1 historyczne - 2.08.2017 DZIĘKUJĘ!!!

Opowiedzcie wiatry jak Polska walczyła, Jak dzieci padały od strzałów niemrawych. Ciemna krew Warszawskie ulice myła, Nie oszczędzając i młodych i starych. Szeregi domów uśpione ciemnością, Chroniły waleczne powstańców serca. Nie pozwalały dostrzec niemieckim gościom, Stały na straży jak harcereczka. Opowiedzcie wiatry jak ucichły krzyki, Piętno odbiły spalone trawy. I tylko płacz pozostał w powietrzu, Nie ludzi, lecz umierającej Warszawy. *W opowiadaniu mogą pojawić się sceny drastyczne. Okładka wykonana przez @KlaudiaDwojak Tekst bierze udział w konkursie prac historycznych "Archaiczna Klechda" organizowanym przez @Krolestwo_Wyobrazni. #20 historyczne - 08.08.2017 #11 historyczne - 09.08.2017 #6 historyczne - 11.08.2017 #5 historyczne - 18.08.2017 #4 historyczne - 19.08.2017 #3 historyczne - 22.08.2017 #2 historyczne - 25.08.2017 #1 historyczne - 04.09.2017!!