"Kim yaptı bu yemeği?" Kaşları özenle çatılmış, bakmaya devam ediyordu. "Ben yap-" "Sen yapmadın." diye itiraz edip ayağa kalktı. "Kim yaptı?" "Mutfağımdaki hiçbir aşçımı satamam Demir Bey, oradaki her şeyden ben sorumluyum." Tombul şef ciddi ve bir o kadar da kararlıydı. "Beyefendi; kendi etiklerinizi, kendinize saklayın." diye sakince konuştu. "Bu yemeği kimin yaptığını öğrenmek istiyorum." Aradan geçen üç dakikanın ardından, bir kadınla birlikte hızla yanlarına gelen ikili ortamın durağanlığı dağıttı. "Buyurun Demir Bey, yemeği yapan aşçımız." Kurbanlık koyun gibi genç kadını öne doğru itti. "Sorun nedir?" Genç kadının görünüşünden daha olgun ve güzel çıkan ses tonu, ortamından sessizliğini dağıttı. "Sorun nedir," Demir, elinde tuttuğu saçla birlikte kendi kendine mırıldandı. "Sorun bu."

Ana karakter değil, hani diğer kız. Kötü olan. Sarışın mı? Hayır, klişe. Çakma kızıl o zaman. Hayır. Tahminde bulunmayı bırakın. O zeki bir diğer kadın.

"Doğan abi?" Kızın gözlerine sorarcasına baktı, yeniden. Hala onun neden burada olduğunu ve neden konuşmak istediğini anlamıyordu. Mahalleye taşındığından beri, ki yaklaşık 3 yıl oluyordu, Zeynep'le toplamda on kez bile konuşmamıştı. Hele başbaşa hiç kalmamışlardı. Üstelik kendi evinde, asla! Adam yavaşça boynunu sağa ve sola yatırdı. İçinde sıkıntılı bir his vardı. Kızı evinden gönderip hızlıca bu durumdan kurtulmak istiyordu. "Söyle abicim." Zeynep ise Doğan'dan çok da farklı hissetmiyordu. Söylemek üzere olduklarını düşünmemeye çalışıyordu, sinir krizi geçirmesine bir adım kaldığını farkındaydı. Bu duruma düşmesine sebep olan kişilerden nefret ediyordu, en çok da kendinden. Yutkundu, normalde çok yapmadığı bir şeyi yapıp gözlerini karşısındaki adamın gözlerine dikti. "Gülser teyze kız bakıyormuş. Senin için." Sesi şikayet eder gibi çıkmıştı. "Haberin var mıydı?" Kafasını duvarlara vurmak istiyordu. Karşısındaki adamdan da nefret ediyordu. Ne diye şimdi evlenmek istiyordu ki? Daha önce ya da daha sonra evlenebilirdi...Neden şimdi, neden?

Hayat sürprizlerle doluyken,o sürprizlerden kaçmak kolay değildir. Simge daha bebekken annesi tarafından bir yetiştirme yurduna bırakılmış, 17 yıl sonra ise evlatlık alınmaya karar verilmiştir. Yeni ailesine alışması Simge için kolay olmazken bir de, aşk onu esir almaya hazırlanacaktır. Aşık olduğu adam işitme engelli olduğu için dilleri değil,kalpleri konuşacağından habersiz olan Simge ve Çağıl'ın aşkını hep birlikte okuyalım.

Başarılı bir borda bereli aynı zamanda da istihbarat askeri olan Ayperi'nin gerçek ailesiyle kavuşma hikayesi ve beraberinde gelen aşk...

"Değerli Çan Çiçekleri, Elbette, ekilen her tohum bir gün çiçek verir. Tıpkı size olduğu gibi." Anya ❁

karakter mı bulamıyorsunuz? o zaman doğru adrestesiniz

Maya'ya göre: O sıradan bir zekaya, sıradan bir görüntüye, sıradan bir hayata sahip basit bir genç kızdı; insanlar gereksizdi, az insan çok huzuru beraberinde getirirdi. O halinden memnundu ve mutluydu. Hayatının hep böyle devam etmesini isterdi... Fakat bilirsiniz hayatın bizim için, her zaman, bizim dilediğimizden çok daha farklı planları vardır. Zengin bir iş adamı tarafından tesadüf eseri bulunan bir kaynak, her şeyden habersiz bir genç kızın başına ne kadar bela açabilirdi? *** Bilimkurgu #3 / 29.12.2018 Fantastik #11 / 11.02.2018 *** © Tüm Hakları Saklıdır.

Herkesten daha farklı şekilde dünyaya gelen Afra, dünyanın en güçlü cadısıdır. Gücünün karşısına getirdiği düşmanlar onun yollarını Tan Okulu'yla kesiştirir ve Afra yeni bir hayata atılır.

"Geçimsizim bugünlerde Kimsesizim bu yerlerde Değersizim bu ellerde Gölgesizim her gün her yerde.." Kulaklarımdan girip ruhuma sızan eşsiz melodiyi dinlerken bir kez daha yalnızlık duygusu benliğimi esir altına aldı. Acı bir tebessüm ettim, hayata karşı. Sahi neden herkese adil davranmıyordu ? Neyse, mühim değildi. Alışıyorduk ne de olsa. Hayır, alışmak zorunda kalıyorduk. 🦋 Ben kim miyim? Ben Elfida, Elfida Mila. Yaşamı boyunca hiçbir dala tutunamamış, çoğu acıya göğüs germiş bazen de acıların bıraktığı enkazın altında kalmış bir kız çocuğuydum. Yaralı ruhumun sevgi dolu eller tarafından birer birer sarıldığı, zamanla hayata karşı duvarlarımın yıkıldığı hikâyeme hoş geldiniz..