Bilinmeyen: Abimin kankası olmasaydın olmazdı değil mi? Bilinmeyen: Şu kocaman okulda gittin Bilinmeyen: Her yerden sik gibi fırlayan abimi buldun Bilinmeyen: Ve onunla kanka mı oldun Bilinmeyen: Bu mudur yani? Bilinmeyen: Hiç beklemezdim senden Bilinmeyen: Cık cık

' 16.09.19

Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK

"Bana öyle bakma Anka!" dedi. öyle bir bakıyordu ki, derinlerinde gizlide bir yerde burukluk barındırıyor, o buruklukla daha da anlamlaşıyordu bakışları. Rüzgar'ın yıllar yılı saklayıp ruhunu bütün çıplaklığı ile gören, sakladığı her yarayı her sızıyı satır satır okurcasına. Öylesine bir bakış ki dokunduğu her yarayı sarıp iyileştiriyordu. En çok... en çok da terk edilmiş o çocuk yanını iyileştiriyordu. Güneş onun sesinde ki kıvılcımın ateşinin farkındaydı. "Neden?" dedi usulca. Rüzgar renkli tutamları bırakıp. Parmaklarının her seferinde uçarcasına dokunmaya can attığı tene kanat çırptı. Çenesini parmak uçları ile okşayarak tuttu. Güneş'in teninin altında oluşan alev yavaşça bedenine yayılıyordu. Rüzgarın gözbebeğinden akan her duygu Güneş'in en derin algılarına kadar sızıp en mahrem duygularına kadar yayılıyordu Her geçen gün aralarında duygusal bir kör düğüm bağı oluşup, Şefkat ve merhametle bezenerek zehirli birer tohuma dönüşüyordu. O zehrin barındığı , terkedilme, bırakılıp gitme korkusu... "Alışırım." Alışırdı. Öyle korkuyordu ki Rüzgar birini hayatına almaktan. Ona alışmaktan ama en çok da kaybetmekten. Koca adam olmuştu ama yüreği hala çocuktu. Kimseyi sevmek istemiyordu, bu korkusu yüzünden. Tekrar öksüz kalmakla sinanamaktan. Öyle ki eşyalara, bir şehre, canlı veya cansız hiçbir varlığa zaafı yoktu. Şimdi ise bu küçücük kız çocuğuna karşı koyamadığı, önene geçemediği bir tufana kapilmaktaydi. En büyük korkusu k açtığı yara kadar küttü. Rüzgar alışırım diyordu ya. Güneş zaten gidecekti o hergün yaşayarak öluyordu

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

"Senin gibi bir kız mı futbol oynayacak?" "Beni hafife alma." • • • 7. Kitabım ile aranızdayım. Umarım diğerleri gibi bunu da beğenirsiniz :)

Üvey ailesinden şiddet gören kızı öz abileri kurtarırsa ne olur? 'kitap finala girdikten sonra düzenlemeye alınacaktır.

Fantastik #4 27.06.2018 Bilimkurgu#2 01.01.2021 Sonunda kız iç çekti. Hüzünle uçurumun aşağısına baktı. Gözyaşı,yanağından süzülerek kendini aşağı bıraktı. Arkasından gelen adama baktı. Saf ve temiz bir şekilde ölmek daha acısız duruyordu onun için. Rüzgarın yüzünü okşayıp,saçlarını dans ettirmesine izin verdi. Tekrar arkasına bakıp endişeyle kollarını açtı. Kendini bir boşluğa bıraktı. ♦️ Yetim olan Nasya, koruyucu aile tarafından alınır. Nasya alındıktan sonra üvey babası Cemil, Nasya'yı rahatsız etmeye başlar. Bu iş ciddiye bindiğinde Nasya intihar eder ve bir mucize olur. Nasya iki hafta suyun altında olduğu halde ölmez. Peki bundan sonra ne olacak? /2015/

Ormanın içinde uyanan bir kız ... Hafızası silinmiş bir kamp dolusu insan ... Dövmelere göre ayrılmış gruplar ... Savaşın eşiğinde bir ülke ... Carmen Byose, ormanın ortasında uyandırıldığında karşsında kendisine doğrultulmuş bir tüfek namlusu görmeyi hiç beklemiyordu. Gittiği yerde hafızası silinmiş bir kamp dolusu insanla yaşaması ve onlara uyum sağlaması beklenirken kendisi de hiçbir şey hatırlamıyordu. Ancak onlardan farklı olarak Carmen grubunu ve belki de oradaki yaşamanı belirleyen en önemli şeye; ön kolundaki dövmeye sahip değildi. Bir hata sonucu mu oraya düştüğü bilinmezken onun bu garipliğinden çekinen ve ne yapacağını bilemeyen kampa ve lidere karşı kendisini korumak dışında bir gayesi olmaz. Geldiği yere kaçıp ormana sığınırken sürekli etrafında dönen olaylara ve kendine dair yeni şeyler öğrenir. Dövmelerin temsil ettikleri , kamp sistemi , kendi geçmişi ve düşmanları ... Carmen, kampta ve sonrasında namlunun ucunda yürümeyi bırakmazken kendi sınırlarını zorlamak, benliğini keşfetmek ve süregelen savaşta yer almak zorundadır. Bilinmezliklerle ve ters köşelerle dolu, fantastik ve bilimkurgunun karması olan kitapta uzun soluklu bir macera sizi bekliyor olacak. ***Wattpad Fantasy Tr okuma listesinde (Soluksuz Diyarlardan Kopup Gelenler ) ~Başlangıç Tarihi : 28.06.2020 ~Bitiş Tarihi : 20.09.2020 TAMAMLANDI- Tüm hakları şahsıma aittir.***