Hande Dogandemir ile Kerem Bursin'in bir dizi için bir araya gelip ilk önce set arkalarında birbirilerine kavga edip sonra birbirilerinden hoslanip ve asik olup bir gece bir barda bunu birbirilerine aciklayip ve o gece birlikte olduktan sonra gelişen olaylar ve ateşli ve romantik birlikteliklikleri ve en önemlisi Kerem'in ve Hande'nin birbirlerini nefretle süzerken kerem aklına dank eden acı gerçek birden canını yakar: ben bu kadına aşığım diyerek ve Hande'in de boyle düşünerek olayların gelismesi

''Zeynep yapma.Benden kaçma.'' diye mırıldandı.Git gide sesi kısıyordu sanki. ''Senden ka-kaçtığım falan yok.Şimdi beni bırakır mısın?'' diye yeniledim sorumu.Birşey demeyince onu sertçe ittirdim.Sonunda ondan kurtulduğumda arkamı döndüş gidiyordum ki kolumu tuttu.Sıkı tutuyordu ve bu canımı yakıyordu. ''Kerem kolumu bırakır mısın?Canım acıyor!'' ''Bırakmayağım.İlk önce benden neden kaçtığını söyle?Kötü birşey mi yaptım?Ne?Sorun ne Zeynep!'' diye bağırdı. ''Birşey yapmadın tamam mı?'' ''O zaman sorun ne?'' ''Sorun falan yok dedim ya!'' sonunda dayanamayarak sesi yükseltmiştim. ''Zeynep yapma.Yalan söylemeyi beceremiyorsun.Sorun dün olanlar mı?Seni öpücek olmam mı?'' ''Kerem ben bu konuda hakkında konuşmak istemiyorum.Hatta hiçbir konu hakında konuşmak istemiyorum.Benden uzak dur!'' ''Tamam,nasıl istersen öyle olsun.'' dedi ve kolumu bıraktı.Kolumu bırakır bırakmaz koşarak odama çıktım.Gözyaşlarımı daha fazla tutamadım,zaten tutmakta istemiyordum. Keremden uzak durmakta istemiyordum.Ona yakın olmak,kokusunu içime çekmek,onu doya doya öpmek istiyordum.Ama yapamıyordum.Birşey sürekli engel oluyordu işte.Olmuyordu.

Bir ev....2 inatçı insan...Komik ve duygusal hikayeme hoşgeldiniz! :))

Hayalleri olmayan insan yoktur derler. Herkes hayaller kurar. Kimi insanın hayalleri bir günlüğün sayfaları arasına sıkışıp kalır, kimisinin hayalleri bir ağacın kovuğunda. Kimisinin hayalleri kayan bir yıldızla birlikte yok olur, kimisinin hayalleri ise gerçek olur. Hem de hiç beklemediği bir anda!

Herkes hayatının aşkıyla nasıl tanıştığını anlatırken gülümser. Bizim için durum biraz farklıydı. Hayatlarımızın tepetaklak olduğu gün her şeyin sonu gibi görünse de, birçok şeyin başlangıcıymış aslında...En derin acılar en mutlu anlarımıza sebep olabilirmiş. İnandıklarımızı kaybettiğimiz gün inanmadıklarımızın gerçeğimiz olduğunu öğrenmiştik. Biz de zamanla alıştık, gözlerimizi kapatmaya...

Bir sen,bir ben,bir de bizim bebeğimiz. / Tüm hakları saklıdır.