"Sana her yaklaştığımda," dediğinde başını eğip dudaklarını usul usul kulağımın kenarına getirdi. Nefesi resmen nefesimdeydi. Bu çok fazlaydı.. O gecekinden daha farklıydı bu. Yirmi iki yıllık ömrümde tanıdığım Kerim abi değildi bu karşımdaki adam. "Benden sanki bir vebalıymışım gibi bir canavarmışım gibi kaçışın," sıcak nefesi önce kulağıma sonra boynuma çarptı. Gözlerim artık kendiliğinden kapandı. İşkenceden beterdi bu durum. Biz şu an ne yapıyorduk? Cümlesini tamamlamadan son kez derin bir nefes çekti ciğerlerine. Bunu yaparken burnu benim kulağımın tam üstünde, saçlarımın tam başlangıcındaydı. "Şu koskoca bedenimi bitirdi, tüketti Işıl." baştaki cümlenin amacından sapan bu cümle de ne demek oluyordu? Neler söylüyordu bu adam, neler hissettiriyordu bana!? Dudaklarının arasından usul usul bıraktığı kısık nefesler saçlarımın arasına vurduğunu ve onları yavaşça havalandırdığını hissettim. Tüm tüylerim havaya kalktığında yeni doğmuş bir bebeğin açmaya çalıştığı gözleri gibi bende araladım gözlerimi ve dudaklarımın kıyısına vuran bir hevesle mırıldandım. "Kerim a-" "Şşş," titreyerek söylemeye çalıştığım sözler bıçak gibi kesildi, irkildim. Tüm bedenime etkisi altına alan bir ürperti yayıldı. Tüm hislerim öyle bir karmaşıklığa gömülmüştü ki ne hareket edebiliyor, ne de buna itiraz edebiliyordum. O ise göz kapakları birbirine geçili, sanki boşlukta sallanıyor gibiydi. Sanki bir hayalin içindeydi ve o hayalde yalnızca ikimiz vardık. Sonra bir an kapalı göz kapakları titredi. Nabzım her geçen saniye hızlanıyor, bana yaşam alanı bırakmıyordu. Ama meğer ben daha hiçbir şey duymamışım ki. Zira saniyeler sonra duyduğum Kerim abinin işkenceden farksız pürüzlü sesi canı çekilen parmaklarımın tutunmak amacıyla bir yerlere savrulmasına sebep oldu. "Abi yok, artık abi yok güzelim."

Deniz tuzu kokan sıcak boynuna dudaklarımı bastırdığımda Gurur'un beli yay gibi gerildi. Bedeni kaskatı kalırken belimi tutan eli birden istemsizce belimi sıktı. "Acıdı ama" diye sızlandım eski pozisyonuma gelirken. Bakışları keskinleşmişti. "Bu yaptığın resmen zalimce" dedi boğuk bir sesle. "Öpmek istedim ve öptüm. Ne var bunda? Yasak mı sana dokunmak?" Beni tekrar kendine çekti. "Hoşuna gidiyor değil mi gözünün önünde kıvranmam? Bana değil ama sana dokunmak yasak. Dudaklarının tadını özledim" Aralık kalan dudaklarıma bakıp yutkundu. *** Başarılı bir avukat ve ingiliz dili ve edebiyatı okuyan bir genç kız.. Bir gün kaderin yollarını kesiştireceğinden ve ruhlarını bir daha açılmamak üzere birbirine düğümleyeceğinden habersizdiler. Yadel Çınar & Gurur Soydan

Görünmeyenler görünür olduğunda, gök yarıldığında, isyan ateşi ruhları sardığında, köleler efendilerine baş kaldırdığında, kıyametin ayak sesleri tüm evreni saracaktır!

𝚂𝚒𝚣 𝚑𝚒ç 𝚋𝚒𝚛 𝚖𝚊𝚏𝚢𝚊 𝚝𝚊𝚛𝚊𝚏ı𝚗𝚍𝚊𝚗 𝚝𝚊𝚔𝚒𝚙 𝚎𝚍𝚒𝚕𝚍𝚒𝚗𝚒𝚣 𝚖𝚒.. 𝙱𝚎𝚗 𝚎𝚍𝚒𝚕𝚍𝚒𝚖 𝚟𝚎 𝚘𝚗𝚊 𝚊şı𝚔 𝚘𝚕𝚍𝚞𝚖 𝚋𝚞 𝚍𝚞𝚛𝚞𝚖 𝚋𝚎𝚗𝚒 𝚗𝚎𝚛𝚎𝚢𝚎 𝚜ü𝚛ü𝚔𝚕𝚎𝚢𝚎𝚌𝚎𝚔 𝚋𝚒𝚕𝚖𝚎𝚖 𝚊𝚖𝚊 𝚋𝚎𝚗 𝚊𝚔ışı𝚗𝚊 𝚋ı𝚛𝚊𝚔𝚖𝚊𝚢ı 𝚝𝚎𝚛𝚌𝚒𝚑 𝚎𝚝𝚝𝚒𝚖..

Karan Haznedaroğlu. 27 yıldır her istediğini elde eden, sadece adıyla bile bütün kapıları açabilecek bir adam. Şimdi her şeyden çok istediği bir şey vardı. Alıp buz tutmuş kalbinin en güzel köşesine saklamak gülümsemesiyle çıkan güneşle ısınmak istiyordu. Hale Seçkin.. onu 1 yıldır kanatlarının altında yaşatıyordu. Her ne kadar BERCESTE bunu bilmesede...

Melekler Nurdan, Şeytan Ateşten, Adem Topraktan, Havva ise Adem'in bir parçasından yaratıldı. Adem kimdi? İlk örtünen, ilk unutan, ilk hatayı yapan, ilk tövbe eden, ilk acıyı yaşayan kısacası o ilk insan ve bütün insanlığın atasıydı. Yaradılışımız gereği birbirimize aitliğimiz belliydi. Buna rağmen içimizde bir yerlerde nur ve ateş tohumları oluşması için ekilmişti. Başlangıç ve bitiş noktamız aynıydı. Peki ya yaşadıklarımız ..? Ben Bahar eminim ki Arden hiçbir zaman beni sevmeyecekti. Başlangıcımız yetiştiğimiz toprağa kadar dayanan bu hikaye için bir son yoktu. Biz Adem ve Havva değildik. Birbirimizden uzak durmamız için birçok neden olan iki basit insandık. Ben Bahar. Babam Hakkı'nın yaramaz kızı Annem Biricik'in ise kopyası... Ezik bir kız ve zengin bir erkek diye başlamamız bizi farklı yapmayacaktı. Tam da bu yüzden o Arden oldu bende Bahar...

Seyoz mahallesi herkezin iç içe olduğu, dedikoducu teyzelerin, bakkal amcanın, küçük çocukların mahallede koşuşturmacaları olduğu mahalle. Ömürlük dostluklar, samimi arkadaşlıklar, tabiki baş belası abilerimiz ve en önemlisi hayatlarını adıyacakları aşklar bekliyordu onları bu mahalle. Çocukluktan beri arkadaş olan 4 kız ve 4 erkeğin dostluğu..... Bir masalın sonu asla kötü bitmez Başlama tarihi #23 Kasım 2019# YAZIM YANLIŞLARI OLA BİLİR ARALARDA. BUNUN İÇİN ÖZÜR DİLERİM! KÜFÜR İÇERİKLİDİR!

Bir mahalle düşünün, adım attığınız her yerde deli dolu şeylerin olduğu bir mahalle... Ve bir kız düşünün mahallenin Delikanlı denilen kızı. Mahalleye dadananları dövebilen... Aşkın 'a' sını bilmeyen delikanlıya iki gönül konuyor. Kız ise kimsenin kalbini kırmak istemiyor.Ama birine gittikçe bağlanırken diğerine nefret ve kin besliyor. Şimdi gidin ve bütün psikopatlar'ın dolu olduğu sıcak hikayeme göz atın...

GÖRKEM'DEN... Ben aşka inanmayanlardandım. Belki azınlık gruptaydım. Belki beni aşka inandıracak biri çıkmadı karşıma. Belki bu yüzden o güne kadar hiç sevgilim olmadı. İhtiyaç da duymuyordum zaten. Onunla tanışana kadar... Onu böyle delicesine sevene kadar. Onunla nefes alıp, onunla büyüyüp, onunla kendimi bulana kadar. Aslında hep oradaymışım. Yerim onun yüreği, sol yanıymış. Kendimi buldum. Onunla yeniden doğdum. Belki de ilk kez havayı soludum. İlk kez düştüm, ilk kez koştum. Meğer başım göğsüne, ellerim eline değmeden olmazmış. 'Ben nasıl yaşamışım o yokken' diyorum kendi kendime. Onsuz geçirdiğim her saniyeme acıyorum. Sonra o çıktı karşıma. Ciğerlerime nefes, göğsüme yürek oldu. ATEŞ... En başından beri biliyordum yanacağımı. Aşkın acıtacağını. Belki yanmaktan korktum bu güne kadar hep. Artık korkmuyorum. Yanacaksam şayet, onun ateşiyle olsun. Razıyım yanmaya, sonsuza dek onunla... ATEŞ'TEN... Daha dokuz yaşındayken söz vermiştim kendime, yeminler etmiştim. 'Bir daha hiçbir kadına güvenmeyeceğim' diye. 'Annemin attığı tekmeyi bir daha kimseye attırmam. Gerekirse yakarım, ama yanmam bundan sonra!' diye. Tuttum sözümü. Çok uzun bir süre tuttum. On sekiz yaşıma kadar hiçbir kadının omzuna koymadım başımı. Beni kaldırmazdı o omuzlar. Belki çok yaktım ama yanmadım. En azından yanmadım sandım. Yüreğimi buzlara sardım. Oranın sahibi olduğunu bilsem yapar mıydım hiç? Nereden bilebilirdim kalbimin benim için değil, onun için attığını. Kabul edemedim. Yıllardır kapısına yüzlerce kilit vurduğum gönlüme nasıl girerdi o? Meğer orası hep onunmuş. O hep oradaymış. Ben onsuz hep eksikmişim. Onu beklemişim. O geldi. GÖRKEM... İlk kez kendim yandım. İlk kez yanmaktan korkmadan, kaçmadan dimdik onu karşıladım. Yanacaksam şayet, onun ateşiyle olsun. Razıyım yanmaya, sonsuza dek onunla...

Ben Yağmur Demir. Koşulsuz güvendiğim bir ailem vardı. Benden asıl gerçekleri saklayan... Sevdiğim bir adam vardı. Yalanlar üzerine gizleyerek sakladığım...Abimin en yakın arkadaşı. Bir abim vardı, koşulsuz güvendiğim ama güvenimi boşa çıkartan... Ben Yağmur Demir. İnandığım, güvendiğim ne varsa hepsini birer birer kaybettim. Kaybediyorum. Kendimi kaybetmemek için aşkıma ve dostlarıma sığınıyorum. Ben annemin rahminden düşen bir lanetim. Hikayeye başlama tarihi : 28.08.2021 Hikayeye bitirme tarihi : 29.07.2023