Kendimizi huzursuz hissettiğimizde, yan yana olmamız garipleştiğinde gittiğimiz bir yer vardı. Korunaklıydı. Bize, bizi unuttururdu. Severdik orayı. Birlikte sevebildiğimiz sayılı şeylerden biri olduğu için değerliydi çünkü çok ortak noktamız yoktu. Bulduklarımıza da kendimizce tutunmaya çalışırdık. Bizim kitaplardaki gibi bir hikayemiz yoktu... Vardı da kitaplara konu olamamıştı aslında. Mutlu değildi çünkü. Birbirine muhtaç olan iki insandık sadece. Aşık falan değildik. Ya da kendimizi kandırıyorduk. Bundan, çok satanlara girecek bir hikaye çıkmayacağı gibi insanların okuyacağı kadar bir şeyde çıkmazdı. Acıyla yazılmıştı bizim sayfalarımız ve zaten yeterince mutlu sonlar barındırmadığı için dünyadan nefret eden insanlara, bari kitaplar mutlu sonlu bitsin dedirtecek cinstendi. Yine de severdim hikayemizi. Bizimdi çünkü. Çayla iyi gider, soğuğu sever, aşktan kaçar, acıya sığınırdı. Biz olmanın gerektirdiği her şeye sahipti. Dokunduğu anda eriyeceğini bildiği halde Güneş'e karışmak isteyen bir Kar Tanesi'ydi.

Henüz 17 yaşınızdayken, annenizin intihar edişine şahit olsaydınız? Peki, annenizi o son noktaya getirenler için sıradaki kişi sizseniz? Defne üniversite sınavlarıyla boğuşan, sıradan bir lise öğrencisiydi. Haziran ayını geride bıraktığında, tüm sınavları başarıyla geçtiğini sanmıştı. Oysa onun için her şey daha yeni başlıyordu: Bir intihar, Bulunamayan bir katil, Ve koca bir kumpas, Yeraltının karanlık suları ile Devlet'in sırları arasında sıkışıp kalan bir genç kızın hikayesini okumaya hazır olun! Bana Git Demiştin.

Lal, üç senedir deliler gibi aşık olduğu oğlanı, başka bir kızla basmıştı. Hem de mezuniyet gecelerinde. Hem de barın temizlik malzemelerinin saklandığı odada! Gözyaşları içinde en yakın dostu Yiğit'in evine gitti. Ama başına gelecekleri bilseydi, o malzeme deposunun kapısını asla açmaz, o eve adımını asla atmazdı. Çünkü kader tüm cilvelerini tek bir geceye sığdırıp, Lal'i dilsiz yapacaktı ve de kalpsiz.

Chöle Harikalar Dünyası'ndan kaçıp kendini başka bir Harikalar Dünyası'nda bulan bir üniversite öğrencisidir. Sorun şu ki kaçtığı şeylerden Lost River'da daha fazlası vardır. Ve bunu öğrenmesi kaçınılmaz olacaktır. *** "Seni eve davet eden mi oldu?" "Ne kadar da nazik bir ev sahibesisin böyle?" Ona nazikliğin ne demek olduğunu gösterecektim! Yeni komşum işte o zaman benimle uğraşmaması gerektiğini anlayacaktı.