Annesi bir insan babasıysa vampir... Kuralları çiğneyip birlikte olan bu iki aşığın bir çocuğu olur. Bu yüzden babası idam edilir. İdam edilirken herkesin zihninden kızını siler. Kızının güvenliğini sağladıktan sonra ölür. Fakat zihin okuma gücü olan bir vampir o ölmeden çoktan herşeyden haberi olmuştur. Ve bu melez kızın peşine düşer....

Beyaz Ejderha Krallıgı, dünyada var olan en güçlü krallıktı. Tabii ona kafa tutmaya cesaret edebilecek sadece tek bi krallık vardı o da "Siyah Ejderha Krallıgı". Bu iki krallık arasında süregelen bir rekabet ve üstünlük duygusu yıllarca pek çok savaşcı ejderha ve kayratının katledilmesine yol açmıştı. Ta ki bu üstünlük savaşına dur diyebilecek "Denge Ejderhaları" uyanana dek. Kehanet gerçekleşiyordu. Bu iki siyah ve beyaz ejderha tüm savaşı durdurmuşlardı. Sonuç olarak tüm ejderhaların ataları onlardı. Bu iki ejderhadan beyaz olanın adı "Valyrian" ve siyah olanının adı "Aegon" idi. Valyrian, Beyaz Ejderha Krallığı'nı temsil edip oradaki yıkıma bir son verirken; Aegon'sa Siyah Ejderha Krallıgı'nı temsil ederek oradaki yıkımı durdurmuştu. Yıllar önce de aynı şeyler olmuştu. Tarih tekrar ederken bu krallıklar iki şeye odaklanmıştı: biri kehanet digeri ise bu iki ejderhanın kayratlarını bulup onları ne pahasına olursa olsun derin bir uykuya göndermekti. Ya da bu görünen gerçekti. Belki de çok daha fazlası vardı... *** Evet, evet baya sıkıcı bir tanıtım olabilir ama hikayeye birkaç bölümlük bir şans ver bence ;) #Bilim kurgu 2 (21.05.2020) #fantastik 1 (26.05.2020) #ejderha 1 🌙Kapak tasarımı; @ebrar-ky

"Mutlu son diye bir şey yoktur. Ölümü sevmeyenler için 'son' her zaman mutsuz biter." İnsan sonunu neden sever ki, insanlar ölümü sevmez. Kimi ölümü kaçmak için kullanır. Sevdiği için değil, kurtuluş yolu olarak gördüğü için. İnsanlar bir kere görecekleri şey için bu kadar korkuyorsa ben ne yapmalıyım? Ölümü defalarca görmek, ölüme defalarca şahit olmak, ölüme herkesten daha farklı yaklaşmak... İnsanlara dokunamıyorum. Dokunmamak sorun değil ama dokunmak... işte bu benim için bir sorun. Ellerime baktım, tertemiz görünüyordu ama bu eller onlarca kişinin kanını taşıyordu; kirliydi. ∞ "Eldivenlerimi çıkaramam çünkü onlar normal olmamı sağlayan tek şey,'' ellerime baktım, ben bundan kurtulmak istiyorum ama nasıl yapabilirim? "Lütfen, bana bu laneti verenler kurtulmanın yolunu da fısıldasın." Tüm hakları saklıdır!

Krallığından kaçak yaşayan bir büyücü, çocukluğundan beri sığındığı, iksir tüccarı diye bilinen bir adam, herşey böyle başlamıştı işte. Savaştan yeni çıkmış altı krallık ve gizemli bir dünyada Lucia, kendini geliştirip iyi bir büyücü olabilmek için ilerlediği bu yolda bilinmeyen tüm sıraları açığa çıkarıp, kendini tehlikeye atacağını hiç düşünmemişti. Ya da asıl tehlikenin aslında kendisi olduğunu hiç tahmin etmemişti. İhanetler, savaş, katliam, tehlikeli yaratıklar, yıkılmış krallıklar ve öldürmeye hazır cellatlar... Lucia, geçmişini bulmaya çalışırken en yakınlarının bunu elinden aldığını öğrendiğinde herşeyi baştan yazacaktı. * "Ona karşı gelebileceğini mi sanıyorsun?!" duyduğum sesle arkamı dönüp alayla sırıttım. O ise bu hareketime karşın imkanı varcasına daha da kaşlarını çattı ve ardından "Seni pis cadı!" diyerek bana doğru öfkeyle adımladı. "İlk olarak, ben cadı değil bir büyücüyüm." dedim ve bir adım ona yaklaşıp sağ elimi açıp sağa, sol elimi açıp sola çevirdim. "Ben ona karşı kazanacağımı biliyorum ama sen," onun aksine derin bir nefes alarak havalanan ayaklarına ve nefes almak için çırpınan ellerine baktım. "ama sen bana karşı gelebileceğini mi sanıyorsun?" *

Ormanın içinde uyanan bir kız ... Hafızası silinmiş bir kamp dolusu insan ... Dövmelere göre ayrılmış gruplar ... Savaşın eşiğinde bir ülke ... Carmen Byose, ormanın ortasında uyandırıldığında karşsında kendisine doğrultulmuş bir tüfek namlusu görmeyi hiç beklemiyordu. Gittiği yerde hafızası silinmiş bir kamp dolusu insanla yaşaması ve onlara uyum sağlaması beklenirken kendisi de hiçbir şey hatırlamıyordu. Ancak onlardan farklı olarak Carmen grubunu ve belki de oradaki yaşamanı belirleyen en önemli şeye; ön kolundaki dövmeye sahip değildi. Bir hata sonucu mu oraya düştüğü bilinmezken onun bu garipliğinden çekinen ve ne yapacağını bilemeyen kampa ve lidere karşı kendisini korumak dışında bir gayesi olmaz. Geldiği yere kaçıp ormana sığınırken sürekli etrafında dönen olaylara ve kendine dair yeni şeyler öğrenir. Dövmelerin temsil ettikleri , kamp sistemi , kendi geçmişi ve düşmanları ... Carmen, kampta ve sonrasında namlunun ucunda yürümeyi bırakmazken kendi sınırlarını zorlamak, benliğini keşfetmek ve süregelen savaşta yer almak zorundadır. Bilinmezliklerle ve ters köşelerle dolu, fantastik ve bilimkurgunun karması olan kitapta uzun soluklu bir macera sizi bekliyor olacak. ***Wattpad Fantasy Tr okuma listesinde (Soluksuz Diyarlardan Kopup Gelenler ) ~Başlangıç Tarihi : 28.06.2020 ~Bitiş Tarihi : 20.09.2020 TAMAMLANDI- Tüm hakları şahsıma aittir.***

"Sadece bir gecede hayatım tamamen değişmiş, doğru bildiklerim birer yalana, imkânsız dediğim şeyler ise gerçeğe dönüşmüştü. Yüzünde geçmişin acı hatırasının verdiği buruk bir gülümseme ile hakkımda ne biliyorsa anlatmıştı Çınar amca. Anlattığı şeyleri dinleyince, bizi korumak için neden bu kadar büyük fedakârlıklar yapıldığını daha iyi anlamıştım. Son melez demişti bana; bu söylediği üzerime öyle bir sorumluluk yüklemişti ki hayatımın aslında bir yalan oluşu bile bunun yanında hafif kalmıştı. Ailemle beraber umutlarımı ve hayallerimi de toprağa verdiğim o metropolden kaçıp bu küçük kasabaya sığındığımda, hayatlarımızın bu denli değişeceğini tahmin edememiştim. İçimdeki eksik parçalar bir bir dolarken, önemli bir parçamı kaybedeceğimi de... Çocukluğum ve gençliğim büyük bir yalana dönüşmüş, asıl geçmişim ise daha yeni tanıdığım insanların bana anlattıklarından ibaret kalmıştı. Gelecek hakkında emin olduğum tek şey ise artık sıradan bir hayatımın olamayacağıydı..." Anne ve babasını ansızın bir kazada kaybeden Alin, tek başına kardeşi Mira'nın sorumluluğunu üstlenmek durumunda kalır. Büyük şehrin kaosuna en fazla bir sene dayanabilen abla kardeş, ailelerinin büyüdüğü kasabaya yerleşmeye karar verirler. Tam düzenlerini kurmuşlarken öğrendikleri acı verici gerçekler yüzünden hayatları değişecek ve fantastik bir dünyaya adımlarını atacaklardır.

Simsiyah dağılmış saçları, vahşi duran yüzü ve Onikse benzeyen gözleriyle Şifa'ya bakıyordu. Sanki onun insana dönüşmüş haliydi. Şifa'yı inceleyen gözleri yavaş yavaş öfkeyle dolmaya başladı. ''Sen onu benden çaldın. Şimdi bedelini ödeyeceksin.'' Şifa duyduklarıyla kaşlarını çattı ve etrafına baktı. Ona mı demişti? Durduğu tarafta Oniks ve kendisinden başka kimse yoktu. Acaba Oniks'e mi demişti? İyide ne çalmış olabilirdi ki? Buraya geldiklerinden beri Oniks'i gözünden ayırmamıştı. Bir ara uyumuştu o zaman çalmış olabilir miydi? Ne kadar obur olduğunu biliyordu. Kesin koyun, at ya da herhangi bir hayvanı midesine göndermiştir. Gözlerini kısıp Oniks'e baktı. Aynı anda Oniks de ateş saçan gözlerini karşısındaki adamdan ona çevirdi. Uzun dikenli kuyruğunu havaya dikmiş, her an karşısındaki gruba saldıracakmış gibi duruyordu. Oniks'in gri dumanlı gözlerine baktığında, Sıcak nefesini sinirle havaya bırakıp kuyruğunu salladı. Pekala huysuzluğu üstündeydi ama onun çalmadığını anlamıştı. Eğer o yapmış olsaydı çoktan suçlu çocuklar gibi gözlerini kaçırırdı. ''Sen neyden bahsediyorsun. Biz bir şey çalmadık.'' Şifa karşısındaki insanları süzdü hepsi de ona nefretle bakıyordu. Ama neden? Az önce konuşan adam ona doğru bir adım attığında Oniks'de dikenli kuyruğunu Şifa'nın beline sarıp onu kanatlarının altına aldı. Artık Oniks daha öfkeli nefesler alıyordu. Şifa, Oniks'in beline sarılı kuyruğunu yavaşça okşarken, ''Sakin ol Oniks'' dedi. Karşısındaki adam tekrar öfkeyle konuştuğunda ne duymayı bekliyordu bilmiyordu ama kesinlikle duymayı beklediği kelimeler bunlar değildi. ''Onu. Ejderhayı. Benim ejderhamı çaldın.''

EJDERHALAR SERİSİ 1.KİTABIDIR ... Onlar Tanrıların yeryüzüne gönderdiği en güçlü, en kudretli, en korkunç katillerdi. Diz çökmek, yalvarmak bile canınızı kurtarmaya yetmezdi. Ben diz çökmeyi değil, aşık olmayı seçtim. Kendi sonumu, kendi ellerimle yazdım. Aşk bu kadar yakıcı olabilir miydi?

8 ARALIK'TA ÖN SİPARİŞTE! "Yani sen bir tanrısın?" diye sordum alayla. Adamın kızıla çalan gözlerinden bir karaltı geçerken, "Gülmeye devam et küçük kız." diye fısıldadı. Aramızda bıraktığı mesafeyi iyice azalttığında nefes almam gittikçe güçleşiyordu. "Eline düşebileceğin en tehlikeli tanrının eline düştün." Tek kaşımı havaya kaldırıp çenemi havaya diktim. Ona meydan okuyabilirdim. Sonuçta şizofren olup aklımı kaçırmıştım. Karşımdaki muhteşem beden kaçık zihnimin uydurmalarından biriydi. Bir tanrı olamazdı. En fazla bir büyücü falandı. "Ya..." diye mırıldandım. "Kimin elinde olduğumu öğrenebilir miyim artık?" Adam beni ürpertecek bir şekilde gülerken bembeyaz, güzelce sıralanmış iri dişleri gözüktü. "Uslu kız," diye mırladı. "Kibar olmayı öğrenmişsin." Kafasını bana iyice yaklaştırdı. Gözlerinin içindeki kanla yıkanmış kızıl nehir fokurdadı. "Heves, ihtiras, tutku..." Dilini sivri köpek dişlerinin üzerinde dolaştırırken gözleri kısıldı. "Şehvetin tanrısı." ❝Alev alev yanmak normalde bizi öldürür. Bu kadar tutkuyla birlikte kazanan biziz.❞ • Tür: Genç Yetişkin- Fantastik • Kitapta geçen mitoloji kitaba özel oluşturulmuştur. Ayrıntılı tanıtım için Tanıtım bölümüne bakabilirsiniz! Başlangıç: 05.09.2018 Tüm Hakları Saklıdır. ÇALINTI, ESİNLENME GİBİ DURUMLARDA UYARI OLMAKSIZIN YASAL İŞLEMLERE BAŞVURULACAKTIR.

Not! Kitabın ilk bölümleri final olduktan sonra düzenlenecektir. [Kitabın Şarkısı : Lana Del Rey - Dark Paradise.] Kitap yetişkin içerikler bulundurmaktadır! ❄ Sonsuz bir gecenin göğsünde Ay ince bir bıçak gibi asılıyordu. Adımları arkasında kan izleri bırakan kara kürklü bir kurt uçuruma doğru adımlıyor, bilincini kaybetmemek için acısına tutunuyordu. Uçurumun başına geldiğinde gözlerinde sönmeye yüz tutmuş ışık ölüm kokuyordu. Toprağı kızıla boyayan kanı tüylerinin arasından akmaya devam ederken bir anda olduğu yere çökerek, yığıldı. Hızla aldığı nefesler ciğerlerine kendi kanının kokusunu dolduruyordu. Yine o eksiklik duygusu ruhunu sardığında... ölmek istemişti. Geriye kalan son gücünü toplayarak başını Ay'a doğru kaldırıp peş peşe uludu ta ki içinde ki boşluğun sahibi çağrısını duyana kadar. "Mühür seni bana getirdi." ❄