-Tamamlandı- Bilinmeyen Numara: Ne çok isterdim bir atkı olmayı, üşüdüğünde boynuna sarılmayı... Benimki de hayal işte... Bilinmeyen Numara: Ama vazgeçemiyorum Bilinmeyen Numara: Hayal kurmaktan da, sevmekten de vazgeçemiyorum

05*********: Ben bir ayyaşım, sekiz çizer ayaklarım 05*********: Özlemişim sarhoşluğunu bu semtin sokaklarını 05*********: Gecenin 1'i, aptalın biri 05*********: Kalbinin dışında bekliyor içeri girmeyi

Bazen bir şeyleri gerçekten görebilmek için ambalajın altındakini ya da belki ötesindekini görmek gerekir. Zaten en güzel şeyler hep en garip ambalajlarla gelmez mi önümüze? *Önemli Not*: Bu hikaye, üç kısa hikayeden oluşmasını planladığım Bilimkurgu Kulübü Üçlemesinin ilk hikayesi. Bilimkurgu kulübünün ne olduğunu hikaye ilerledikçe size açıklamaya çalışacağım. Hikayelerin hiçbiri fantastik veya bilim-kurgu türünde değil ama karakterler bu türlerin sıkı hayranları olduğu için bu alanlarda bol bol referans vermeyi planlıyorum. Bu hikayede popüler dizi ve serilerden bahsedeceğim için göndermelerin çoğunu yakalarsınız. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar :)

kalpsizadam: beni bul, kalpsizadam: karanlıktan kurtar. kalpsizadam: karanlıktan kurtulmak istiyormuş gibi söyledin bunu. kalpsizadam: bulunmak istiyormuş gibi. kalpsizadam: seni bulmak istedim. * yayımlanma tarihi: 6 Eylül 2020 * Kapak tasarımı: @valerio-

Ailesi tarafından hep sevilmeyen evlat olmuş bir kız. Nisan. Hayallerinin peşinden koşmak istiyor, üniversiteye hazırlanıyor ve devamında neler oluyor? Bazen belki de bir tesadüf herşeyi değiştirebilirdi. Karanlık geçmişini unutturup, geçmişin o sürekli kanayan yaralarını silip atabilirdi. Umutla yarınlara bakabilirdi insan, böylelikle. Öte yandan yaşamayı tek bir amaç uğruna unutmuş, ölmeyi bile göze almış. Hayattan gözünü kırpmadan vazgeçmiş. Kendinden bile çoktan vazgeçmiş. Karanlık bir adam. Hazar. İki ayrı dünya. İki ayrı hayat, işte tek bir noktada kesişmişti. Bu tesadüfi karşılaşma hayatlarını baştan sona değiştirecek miydi? Amaçlarına ulaşabilecekler miydi? İnsan her zaman geleceğe yönelik planlar yapar, ve planlarının gerçekleşeceğini zannederdi. Ama oysaki kader diye bir şey vardı. O ne derse öyle olurdu. Bunu hesaba katmamışlardı... ≈ Gökyüzü Mavisi ≈ " Siyahıma renk katanım..." #14 hikaye 17.07.2022 Kar Prensesi ❄️ © Tüm hakları saklıdır.

Kolej Günlüğüm

Gece ve Ege nin hayatları,Gece'nin tercihleri Çok zordu onlar için hayat Ya kendi karanlıklarında birbirlerini kaybetceklerdi Ya da birbirlerine olan sevgilerini

- Sen ve ben bir papatyayız Nehir. Sen papatyanın yaprakları ben ise gövdesiyim. Kimse seni benden koparamaz.-

Geçmişindeki acıların külünden doğmuş zeki bir dolandırıcı; siyah kelebek. Yaşamadığı için ölmeyi bile beceremeyen hayata küskün bir kız; sudan korkan balık. Tanrının birbirlerinde çare bulmaları için bir araya getirdiği iki kişi. Peki ya bir gün ömrü olan bir kelebek yarına aşık olursa ne olacak? "Yürüyemiyorsan uçarsın dedi "Ölüme Fısıldayan Adam", ben de O'na uçtum..."

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''