Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

DİĞER YARIM: Biz 4 kardeştik. İpek, ben (Pelin), Mert ve abim Ege. Annem intihar ettiği zaman birbirimize bir söz vermiştik. Birbirimizi ömrümüzün sonuna kadar koruyup kollayacaktık. Ama bir gün bir şeyler ters gitti... Koruyamadık kardeşimizi... Kardeşimi koruyamadım... Ben diğer yarımı ömür boyu kaybettim... (NOT: Burada geçen olaylar, karakterler hepsi hayal ürünüdür. Gerçek hayattan ESİNLENMEMİŞTİR. +18 gibi şeyler kesinlikle YOKTUR. Ama şiddet içerici unsurlar içerir. Bu benim ilk hikâyem. O yüzden kötü veya basit gelebilir belki, yine de umarım beğenirsiniz :) İyi okumalar😊)