☆YALNIZCA İLK 5 BÖLÜM BURADADIR İNTERAKTİF HİKAYE MODU İLE HİTREADS UYGULAMASINDA OKUYABİLİRSİNİZ☆ Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim... 'Uzaylı istilası istiyorum.' Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti. O bir uzaylıydı... Ben ise artık Uzay'lıydım. ⭐⭐⭐ "Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum, dilek diledim diyorum. Sonra hop biri bir uzaylıyı paketleyip kapıya bıraktı diyorum." Sedef ayağa kalkıp, "Kafayı iyice sıyırdın diyorum," dedi dişlerinin arasından. "Madem sen anlatmıyorsun, ben de gidip Tuna'yı ararım." Elindeki siyah yumurtayı avuçlarıma bırakıp hızla eve yöneldi. Bense peşinden koşturmaya başladım. "Sedef vallahi doğru söylüyorum ya!" Tepki vermeden evin önüne doğru yürümeye devam etti. Bense hala onu doğruyu söylediğime ikna etmeye çalışıyordum. Birden küfredip durunca sırtına tosladım. Ne olduğunu görmek için başımı yana eğimlemiştim ki Sedef hızla dönüp gözlerimi kapattı. "Ne yapıyorsun ya?" diye inledim. Elini çekmeye çalıştım ama izin vermedi. "Sakın bakma!" "Niye ki?" "Senin uzaylı dirilmiş kapıda bize bakıyor." "Hadi ya!" dedim haddinden fazla bir sevinçle. "Çeksene elini, ben de bakacağım." "Bakma dedim Asel. Adam..." "Uzaylı!" diye düzelttim. "Tamam, uzaylı..." "Uzaylı?" "ÇIPLAK!" diye bağırdı. © Tüm Hakları Saklıdır.

10/04/2015 #1 Fantastik Çok eski zamanlarda, başka bir dünyada ejderhalar, insanlar, elfler ve daha bir sürü esrarengiz canlıyla bir yolculuğa çıkmaya hazır mısınız? Karel, çocukluğunda karşılaştığı o oğlandan sonra ejderhalara merak sarmıştı. Ama tam da bunu bekliyor gibi var olan tek süvari Kral'a savaş açmıştı ve kendisinden yana olmayan herkesi ölümle tehdit ediyordu. Babası bir albay olan Karel'sa babasının rütbesinden dolayı her an öldürülebilirdi. Karel ve ailesinin tek umudu yeni bir süvarinin ortaya çıkıp Kral'a destek olmasıydı ancak ejderhalar yıllardır yumurtalarından çıkmıyorlardı. Oğlan çatıdan büyük bir ustalıkla yere atladıktan sonra zarif bir biçimde kızın yanına geri döndü. Kız hala hayranlıkla kendisine bakıyordu. Sonra küçük elini kaldırdı ve gökyüzünü işaret ederek "Oraya kadar zıplayabilir misin?" dedi. Oğlan uzun zamandır atmadığı kadar içten bir kahkaha attı. Oğlanın kahkahası kulağa o kadar güzel geliyordu ki, küçük kız büyülenmiş gibi sadece oğlana bakabiliyordu. Tüm hakları saklıdır ©

Wattys 2018 "Dünya Kuranlar" kazananı! Bir evren hayal edin: İçerisinde düzinelerce galaksinin bulunduğu, rengârenk yıldızların sonsuz karanlıkta parladığı, gezegenlerin yörüngelerinde uyum içerisinde dolaştığı Poleane adlı evreni düşünün... Çekinmeyin yaklaşın yıldızlara. Bu evrenin en güzel yıldız sistemlerinden birine süzülün. Öyle bir yıldız hayal edin ki; mavi rengi içinizi ısıtırken yanından geçerken yüzünüz kızarsın. Size adının Nebulio olduğunu fısıldasın. Yanında durup bir müddet yörüngesinde dolanan gezegenleri seyredin. Dip dibe iki gezegen gözünüze takılacaktır çok geçmeden. İşte hikayemiz bu iki gezegenin içinde başlıyor... Çekinmeyin, o gezegenlere yaklaşın biraz daha. Boyutlarının farklı olduğunu fark edeceksiniz biraz daha yaklaşınca. Diğerinden daha büyük ve kudretli olan gezegen Herrum, hemen arkasındaki ikizi ise Hiddum olur. Bu gezegenlere biraz daha yaklaşın. Önce Herrum'un atmosferine girin. Cennet tasvirlerini imrendirecek kadar güzel vadiler, gökyüzüne uzanan kanatlı heykeller ve etrafta uçuşan Herradenler karşılayacaktır sizleri. Çok geçmeden Herradenler ile konuşmaya başlayacaksınız, kanatlarından bahsedecekler sizlere. Renklerinin bahşettiği güçleri ve renk ırklarını anlatacaklar ardından. Gezegendeki canlılarla tanışmaya başlacaksınız. Çok geçmeden efsaneleri duyacaksınız. Herradenlerin söylemekten kaçındığı bir kelimeyi işiteceksiniz; "Hiddarun". Ne olduğunu merak ederseniz Hiddum'a düşecek yolunuz. Geçitlerden birini kullanıp Hiddum'a vardığınızda önce sizi amazon ormanlarına taş çıkartan ormanlar, dik yamaçlı tepeler ve uçurumlu vadiler karşılayacak. Ardından kükreyen ve böğüren hayvanları işiteceksiniz. Sesleri telaşlanmanıza sebep olacaktır. Ormanı aşabilirseniz konuşan kuşlar şehirlerin yolunu tarif edip yolunuza eşlik edecektir. İşte orada Hiddarunlar

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.