Erkek egemenliğinin hakim olduğu topraklarda , bir yaşam uğruna feda edilen, hayallerine ve umutlarına zalimce balta vurulan gencecik, masum bir kızın hikayesi.. & Ait olduğu topraklardan acımasızca söküldüğünde küçücük bir tomurcuktu. Susuz bırakılmış ve günden güne solmaya yüz tutmuştu narin yaprakları. Gece, üzerini örten bir kefendi. Gün ışığı ise acımasız bir zebani... Acılarının günün birinde ona baharı getireceğini bilmeden hoyratça harcıyordu gözyaşlarını. Her gün ve her gece... Aldığı her soluk nefret kokuyordu. Öfke ve hayal kırıklığı kol geziyordu damarlarında. Bu topraklarda daha niceleri solup gitmişti onun gibi biliyordu. Birileri nefes almaya devam edebilsin diye kaç masum göz göre göre nefessiz bırakılmıştı. İlk değildi. Son da olmayacaktı. Bu toprakların yazgısı böyleydi. Umudu ve inancı günden güne törpüleniyordu. O ele avuca sığmaz haşarı kalbinin, her gün biraz daha karanlığa gömüldüğünü hissediyordu. Öylesine umutsuzdu ki; içine hapsolduğu karanlığı kabullenmeye ve kendini kaderin ellerine bırakmaya hazırdı. İçi, fırtınalı bir sonbahar gibiydi. Solgun, hırçın, dağınık ve soğuk... Mucizelere inanmazdı. Ancak doğmasını istemediği bir günün sabahında mucizesi onu buldu. O gün zifiri karanlığına minicik bir ışık huzmesi ilişti. Öylesine muhtaçtı ki; öyle yalnız ve yaralı... Hiç düşünmeden gördüğü o ufacık, cılız ışığın gölgesine sığındı. O ışığın uğrunda sürüklendi, parçalara bölündü, tükendi. Ama yine de pes, etmedi. Yaradan'ın ona armağan ettiği umuda sıkıca tutundu. Yorgun ruhu umut vadeden o küçücük ışığın ruhuna koca bir ilmek attı ve onu kalbinin en derinine ilikledi. O andan sonra umut dolu yanı karamsar yanına el salladı. Ve güneş, tüm sıcaklığı ile soğuk yalnızlığının üzerine doğup, karanlığını ışığa boğdu. *

Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi' cesaret geliyor galiba. Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın? Patron: Kendini altımda bulursun. Gözlerim kocaman açıldı, hatta bacaklarım istemsizce titredi ve başımı kaldırıp dehşet içinde ona baktım. O ise telefonunu kenara bırakıp, gözlerimin içine bakarak gömleğinin düğmelerini birer birer çözmeye başladı... (Yaş farkı ve yetişkin içerik vardır.)

Bir İpek Mendil Hikayesi... Zeytinlikleriyle meşhur Hisarkale Kasabası, yeniliğe boyun eğmeye mahkum bırakıldıklarını düşünen insanlarla doluyken geçmişten süre gelen adetlerden bir tek ipek mendilleri vardı ellerinde. Şimdiyse o mendil, hiç olmadık bir çifti birbirine bağlayacaktı. Cesur Karahisar, parmaklıkların ardında geçen yedi senenin ardından özgürlüğüne kavuşurken Hanzade Hancı, geri döndüğü kasabaya mahkum kalacaktı. Karar keskin, aşk hiçlikti...

•Ana karakter Ahlâ ve Mahir'den sonra yan karakterlerin hikayesine geçiliyor. Bunu sevmeyenler başlamasın lütfen ❤️ Zeynep, "Çok şükür bu aralar iyi şeyler oluyor, Abim bugün çıktı hapisten."dediğinde Ahlâ bozguna uğramıştı. Mahir abi hapishaneden çıkıyordu. Bitmek bilmeyen bu dava peşinden daha kaç insanı götürecekti bilmiyordu ama Mahir abinin hapisten çıkmasıyla olayların daha da büyüyeceğine emindi. Not: Hikayede yetişikin unsurlara yer verilecektir!

"Gözlerin en kıymetli hazinemdi.." Öylesine yazılmış bir asker, doktor kurgusudur.

Bedeni alevlerin arasındayken öylece durup bana bakıyordu ormanı anımsatan gözleri.. Sanki hiç acı çekmiyordu, sahiden de ateşin ta kendisi olabilir miydi? "Melisa!" dedi endişeyle. Kaçmamı istiyordu biliyorum. Okyanusa atlayıp kendimi korumamı.. Ama hayır, ben zaten yanmayı bekliyordum.. Ben, zaten yanmayı yeğliyordum.. -- Ah çaresiz katre.. Asla bir şansın yoktu korun karşısında, neydi çaban? Niyeydi?

Bir şey demek için aniden arkasını dönünce kıza çarptı. Canı yanmasın diye yavaşça arkasını dönmüştü. Kasıtlı yaptığı bu hareket istediğini vermişti nihayet. Teni tenine değiyordu. Ebru'nun geri çekilmesini bekledi. Öyle bir şey olmadı. Geri çekilmedi genç kız. Bu, zihninde uyarı çanları çaldıracak kadar önemliydi. Geri çekilmiyordu. Kokusu başını döndürse de merak ettiği şeyi sormalıydı. "Uzaklaşmıyorsun?" Hiçbir şey diyemedi Ebru. Bile bile lades denilen saçmalığa neden düşerdi insanlar anlamazdı. Ama şimdi tam olarak bunu yapacaktı. Devran, nefesini yüzüne üfledikten sonra "Geri çekileyim mi?" dedi fısıltıyla. Bunu sorduğu için kendine küfretti. Kumarın hangi türünün bu kadar ağır sonuçları olabilirdi. Cevabını bildiği halde sormuştu. Eğer evet derse yapabileceğinden emin değildi. Bu kadar yakınken geri çekilmek çok zordu. Kabul etmemesi için dua ediyordu. Günahını duayla dilemek ne kadar işini rast götürürdü, sorgulamadı. "Bilmiyorum." dedi gözlerini utançla kapatırken. Devran'ın aklı başından gitmek üzereydi. Hayır dememişti. Bundan güç alarak bacağıyla kızın bacağını ittirdi nazikçe. Böylece geri adım atmasını sağladı. Küçük mesafeyi de kapadı. Dudaklarından gözlerini alamıyordu. "Seni öpebilir miyim?" Soru üzerine gözlerini araladı Ebru. Gerçekten soruyordu. Gocunmadan. Hiçbir hamle yapmadan izin alıyordu. 22 Mayıs 2021 #yüzük 1. Sıralama 22 Mayıs 2021 #davet 1. Sıralama 22 Mayıs 2021 #kıskançlık 1. Sıralama 24 Mayıs 2021 #oyun 1. Sıralama 11 Haziran 2021 #sahte 1. Sıralama 6 Temmuz 2021 #aşkoyunu 1. Sıralama 20 Temmuz 2021 #devran 1. Sıralama 20 Kasım 2021 #sevgi 1. Sıralama 20 Kasım 2021 #romantizm 1. Sıralama 20 Kasım 2021 #romantik 1. Sıralama 29 Kasım 2021 #dram 1. Sıralama

Sevmekten korkan Ferra, sevmemesi gereken bir adama aşık oldu. MEFTUN Büyülenmişçesine tutkun, vurgun olan, aşık

Tıp öğrencisi Beren, yıllardır göğüs gerdiği aile şiddeti yüzünden sonunda evden kaçtığında, aklına gelecek son ihtimal uluslararası bir ajanla karşılaşmaktır. Çok gizli bir örgüt için çalışan James Hunter içinse genç kadına ifşa olduğu anda, bu sorunu çözecek iki yol vardır. Beren'in hafızasını silerek eski hayatına geri göndermek ya da genç kadını yanında tutarak, tüm görevi tehlikeye atmak. James için ne Beren'i bırakmak, ne de hayatına almak kolay olacaktır.

🏎️ Yarışçı bir aileden gelen Mimoza (Mia) çocukluğundan itibaren babası ve dayısı tarafından yarışçı olarak yetiştirilmiştir lakin arka arkaya yaşadığı kayıplar sonunda kimseden destek almadan kendi ayaklarının üzerinde direnmeye çalışıyordur. Annesinin babası ve dayısından miras kalan arabasını satması üzerine tutunacak dalı kalmayan Mia, son çare ZAN Racing'in inatçı müdürü Karahan Baver'e kendini kabul ettirmeye çalışır. Her türlü yolu deneyen Mia'nın elinde sadece son bir seçenek kalmıştı. ‼️Bu hikayede geçen kurum, kuruluş ve şahıslar tamamen hayal ürünüdür, gerçeklikle herhangi bir bağlantısı bulunmamaktadır.‼️