"Gerçekten sevebilir misin beni?" dedim, vereceği cevaptan korkarak. Tüm içtenliği ve merhametiyle gözlerimin içine baktı. Ellerini yanaklarıma koydu. "Bütün ömrümü, kalbimi yollarına serebilecek kadar çok severim seni. Yeter ki kaçma benden, yaşanmamışlarımızı beraber yaşayalım. Birbirimizdeki yaralara yâr olalım." Dudaklarımda hissettiğim sıcaklıkla artık ben de bırakmıştım kendimi kollarına. Bırakma beni Komutan.

"Sen," dedi mimiklerini sabit tuttuğu çehresiyle. "Bana yürümüyorsun," dediğinde başımla onayladım. Hevesli bir baş onayı olmuştu bu, çünkü artık beni anlar gibi bir hali vardı. "Bana koşmuyorsun da," dediğinde gülümseyerek salladım kafamı bu sefer. Allah'ım sonunda ona takıntılı olduğum düşüncesinden sıyrılmıştı! "O zaman," dedi dudaklarını kıvırarak. "Sen bana depar atıyorsun." "Ha," sesi çıktı ağzımdan kabaca. Ağzımın yere düşeceğini hissediyordum şaşkınlıktan. Gözlerimi kırpıştırdım kıvrak dudaklarına karşın. "Bak," Sakin kalmaya çalışıyordum ama en etkili yol onun teniydi o yüzden nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle dizinden sarkıttığı elini tuttum. Sinirin hücrelerimden koşar adım kaçışlarını hissederken memnun kalmıştım. "İstediğini düşün ama yanında kalmama izin ver." •Başlangıç tarihi: 13.10.2018 Bir adamla tanıştım. Bana dokunduğu zaman tüm acımı alıyor.

||TAMAMLANDI|| Geçmişin ağırlığıyla çökmüş sırtını bir zamanlar karşılıksız sevdiği çocuğa yasladı kız. Ve sadece anlattı. Hepsi bu kadar mıydı? Belki evet belki hayır.

Mizah #2 Umut #12 Kadın #7 Bebek #1 Patron #1 "Bir porsiyon koca lütfen!" *** Tamam, bu sadece fragmandı. Şimdi gerçek kısma geçiyoruz. Yaklaşık bir ay önce sekiz aylık evliliğimizi bitirecek noktaya geldik. O sekiz ay öyle güzel geçmişti ki! Koca ve sıcak bir eve ayrıca eşe sahiptim. Birbirimize olan aşkımız ve sevgimiz her halükârda belli oluyordu. Evliliğimiz büyük bir saygı çerçevesinde ilerliyordu. Taa ki ben doktora gidene kadar. Ben cidden sorumsuz bir kadındım. O ise beni tamamlıyordu. Biz çok yakışıyorduk. Sonra çocuk sahibi olamayacağımı öğrendim. Aslında olay tam olarak öyle gelişmedi. "Liya Hanım. Bir yıl içinde hamile kalmazsanız bir daha çocuğunuz olmayabilir." Bu cümleyi ilk duyduğumda gerçekten yıkılmışım. Kendimi evli bir kadın olarak hep eksik hissettim. Ve sonra döndüm ve düşündüm. Neden üzüldüm ki? Benim bir kocam var! Durumu anlatırsam elbette yanımda olacaktır. Allah işte. İnsana tükürdüğünü yalatmadan öldürmüyor. Benim kıçı kırık kocamın ilk işi ne oldu biliyor musunuz?! Beni boşamak *** Almanya 'da geçen keyifli bir aşk hikayesi. Tek gecelik bir ilişkiden meydana gelen minik bir umut. *** Not: Kitapta Almanca yazılan yerlerde hata olabilir. Kapak Tasarımı @mavipofudukbulut

Sosyal medya hesabı üzerinden futbol yorumculuğu yapan ve hayli popüler olan Dila Aral, kullandığı rumuz dolayısıyla herkes tarafından erkek zannedilmektedir. Mesaj kutusuna düşen bir fotoğraf ve ardından katıldığı olaylı canlı yayın sonrası hayatı tamamen değişir. Sosyal medyada yerin dibine soktuğu yetenekli futbolcu Barış Akdora'yla 6 ay boyunca çalışmak zorunda bırakıldığında ikilinin arasında dinamikler değişir ve güç savaşı başlar. Beraber çalışmayı öğrenebilecekler midir?

Ben Eskişehir'in Odunpazarı ilçesindeki Leylak mahallesinin asi kızı, ailesinin ikinci göz ağrısı, babasının prensesi, anasının kuzusu, abisinin herkesten sakındığı kişiyim. Ben parlak mavilerinden ışık asla eksik olmayan, her lafa bir cevap bulan, bir türlü yerinde duramadığı için mahalleliden 'haşarı' lakabını almış kişiyim. Ben başını sürekli belaya sokan, arkadaşlarını da bu bela ile ödüllendiren, ama bir türlü akıllanamayan kişiyim. Ben...ben yüreğinin her zerresini gerçek aşkına saklamış, kalbini de aklını da heveslik sevdalardan uzak tutmuş, yıllarca nefeslik sevdasını beklemiş kişiyim. Ben kim miyim? Ben Nehir Çimen'im. ****** Bu hikayemizde Eskişehir'in Odunpazarı ilçesine küçük bir yolculuk yapacağız. Leylak mahallesinin hayatına, sıcaklığına, komşuluk bağlarına, yaşlılarının yaşanmışlıklarına, gençlerinin arkadaşlıklarına, aşklarına şahit olacağız. Nehir Çimen yirmisinde bir genç kızdır. Aslında vücut yaşı yirmidir. Ruh yaşına gelirsek... o en fazla beş yaşındaki bir çocuğunki kadar olgun. Nehir büyüdüğü ortamda hep el üstünde tutulmuş, sevgi ile büyütülmüş, hafif de şımartılmış bir genç kızdır. Tabii insanın babası da, abisi de kendine aşık olunca şımartılmaması mümkün değil gibi. Güzel mi diye sorarsanız, sormayın ayıp edersiniz. Güzel lafı onun yanında az kalır. Mahallenin genç delikanlılarının neredeyse yarısı onun peşinden koşar. Tabi bu koşuşturma Nehir'in abisi Caner'i görene kadar sürüyor. Ama gel gör ki hiçbiri Nehir'in umurunda değildir. Nehir nefeslik sevdasının peşindedir. Onun aradığı beyaz atlı prensi daha atını bulamamış olmalı ki genç kızın karşısına çıkmıyordu. Ya ansızın mahalleye yeni birileri taşınırsa? Ve bu taşınanlar Nehir'in deyimiyle gavur olursa? Ortaya nasıl bir şey çıkacak dersiniz?

Ben kilometrelerin yok sayıldığı aşklara inanmazdım. Kimse canlı kanlı görmediği bir insana 'Seni seviyorum' diyemezdi. Ve tükürdüğünü yalamayı seven ben, yine yanılmıştım. Yazılma tarihi 22 Nisan 2019 - 26 Eylül 2019 25.05&13.08&10.10.2019&24.11.20 Mizah #1 10.06.2019&01.05.2020 Texting #1 08.08&04.10.2019&25.11.2020 Romantizm #1 © Hikayenin tüm hakları saklıdır. ©

"Faik abi yine mi kavga ediyorsunuz allah aşkına ya" "Sus Melisa parçalayacağım bu Behçeti yoksa gözüme uyku girmeyecek bu akşam" "Abi Melisa değil Melsa lütfen ama artık yeter yahu" Diyebilirdim ismimin Melisa değil de Melsa olduğunu söyleyebilirdim. Ama canım arkadaşım Olcay araya girmeseydi... "Parçala Behçeeet" diye bağırdı Olcay. Behçet abinin biricik kızıydı o. "Yılların gelmiş geçmiş en iyi bakkalcısı benim Faik artık bunu öğrensen iyi olur soyadının hakkını veriyorsun kulağın yok duymuyorsun herkes benim ne kadar iyi mallar sattığımı konuşuyor. Seninkilerse hep bozuk tarihi geçmiş hahaha. Ayrıca Olcay eve bi gidelim parçalayacağım ben seni yavrucum." Eyvah Behçet abi bunu demeyecektin kendi ölüm fermanını kendin yazdın. Şu hayatta en iyi bildiğim birşey varsa o da Faik kulaksız abimin soyadıyla dalga geçilmemeliydi... Sende sıcacık aile sevgisi,mahalle kavgaları,mahalle dedikoduları,altın günleri,aile komedileri,entrikalar ve daha niceleri için hemen okumalısın! Üstelik her şey aramızda :)

Her şey eve gelen yanlış bir kargoyla başladı... Ben kim miyim? Ben, Peri Ahsen Bennur. Bu hikâyenin Tomu mu yoksa Jerrysi mi olduğumu örenmek istiyorsanız, mutlaka okuyun! Şşt🤫 burda olanlar aramızda! Bütün hakları: Peri'nin magazin dergilerinde, Nur'un bombalarında ve Ece'nin göz yaşlarında saklıdır! 💙 🌼 01.12.2020

"2019-2020" İnstagram: esragcayz_ Aşk tadında bir hikayeye var mısınız?O zaman buyrun beraber paylaşalım kozlarımızı. Ben yazayım siz okuyun.♡ .......... Başımı kaldırmam ile karşımda Ozan'ı görmem bir oldu.Şaşırdım açıkçası.Onun burda ne işi vardı? "Günaydın Melis.Müsait misin?"Samimi ses tonuna karşılık, "Günaydın.Ordan bakınca meşgul gibi mi görünüyorum?"Soğuk ses tonumla karşılık verdim. "Ah..pardon." "Sorun değil.Ne için gelmiştin?" "Seni merak ettim.Yani gece pek iyi bir şekilde ayrılmadık ve ben özür dilemek istiyorum." "Yani?Benden özür dilemek için izin mi istiyorsun?" "Telafi etmek istiyorum.Ve nasıl yapılacağını bilmiyorum açıkçası."Elini ensesine atıp mahçup ses tonuyla konuşunca tatlı göründü gözüme ama sadece bir an için. İnkar edemem ona karşı bazı duygular besliyorum.Ama bu duyguların beni yanıltmasından korkuyorum.Benden bir cevap beklediğini hatırlayınca kendime geldim. "Ozan...telafi edilecek bir şey yok.Özür dilemene de gerek yok." "Affettin mi yani beni?"Gözündeki parıldamayı görünce içimde bir şeyler aktı gitti ama o da bir anlıktı. "Sen seçimini zaten yaptın ve bende saygı duydum hepsi bu." "Ama-" "Merhaba.ilan için gelmiştim de ben."Sözünü kesen şey bir kız sesiydi. "Bir dakika bekler misin?"Başıyla beni onaylayıp kenardaki koltuklara geçince bende Ozan'a döndüm. "Gördüğün gibi Ozan artık müsait değilim...ve kafana çokta takma hâla arkadaşız."diyip gülümsedim ve ona arkamı dönüp kızın yanına gittim.