KUDÜS BİTMEYEN DUAMIZ

Kudüs hakkında günlük ödevlendirmeli okumalar.

Kudüs bizim namusumuzdur.♥

Müslümanlar Tarafından Yetim ve Mahzun Bırakılan Mescid-i Aksa Özgürlüğüne Kavuşana Kadar Lânet israile Karşı durmaya devam edeceğiz.

Burası kanın kızıllığının her karışına bulaştığı, gökyüzünün kana bulandığı yerdi . Burası ölümün insana nefesinden daha yakın olduğu yerdi . Gazze'de doğmak; doğuştan direnişçi olmaktı . Küfre, açlığa, susuzluğa, ölüme ve en çok da suskunluğa direnmek bir tür alın yazısıydı.. Burası Gazze; toprağın kanla buluştuğu yer. Burası Gazze; uçurtmaya hasret çocukluğun, gökyüzünün kızıllığında kaybolduğu yer.

Seni unutursam ey Kudüs! Sağ elim hünerini yitirsin. Seni anmaz, Kudüs'ü en büyük sevincimden üstün tutmazsam, dilim damağıma yapışsın! | Tevrat - Mezmurlar 137.

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.

Filistin için direniş; #PalestineIsHere #BoycottGoogle #FreePalestine

Angelia kendisini tersleyen bu küstah genç adama gözlerinde yanan bir öfkeyle baktı. Hicbir şey demeden kağıtlarını, kamerasını ve çantasını yere bıraktı. Sonra koşarak İsrailli askerlerin arasından geçip buldozerin önüne geldi ve ellerini iki yana açarak bağırdı. "Bu evi yıkamazsınız! Bu insanlık haklarının ihlalidir." Ammar bir an neler olduğunu anlayamadı. Bu gazeteci kız buldozerin önüne mi atmıştı kendini az önce? "Bayan, hemen oradan çıkın. " Elinde megafon olan bir asker Angelia'ya seslendi. "Hayır bu evi yıkamazsınız! Buna izin veremem." "Hanımefendi hemen oradan çekilin yoksa zor kullanmak zorunda kalacağım. " "Hiçbir şey yapamazsınız, ben Amerikan vatandaşıyım." Ammar önünde gerçekleşen bu olaya inanamıyor, ne yapması gerektiğine karar veremiyordu. Şu an o askerlere kafa tutmak intihar etmeye eşti ve mantıklı değildi . "Nerenin vatandaşı olduğunuz bizi ilgilendirmez. İşimize engel oluyorsunuz, çekilin. Son uyarımı yapıyorum." Silahlar kalktı. Ammar silahını gazeteci kıza uzatmış ve her adımda ona daha çok yaklaşan askeri görünce dayanamayıp o da buldozere yaklaştı. Genç kadın askerin kendine yaklaştığını görüyordu da neden kaçmıyordu? Asker son kez seslendi. "Gerçekten son uyarım, çekiliyor musunuz?" Angelia Ammar'ın "Buraya gel!" diye bağırmasını duymazdan geldi ve yerden aldığı büyük bir taşı karşısındaki askere fırlattı. Buna eş zamanlı olarak kafasında dayanılmaz bir ağrı hissetti. Etraf birden karardı ve yere yığıldı. Tek duyduğu onu kucaklayıp oradan çıkarmaya çalışan Ammar'ın hayret dolu sesiydi. "Amerikalılar."

Yıkılsın İsrail Enkazını göreyim. Sana ülke diyenin Yüzüne tüküreyim!