Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Babasının Kızı adlı hikayenin devamı niteliğindedir.

14 yaşındaydım ve karanlığa hapsolmuştum. Karanlıklar hapisanesinin, hiç beklemediği anda içeri tıkılmış mahkumu ben. Tek kurtuluş yolum Ege Uras. Ege Uras, 17 yaşında, olgun, her genç kızın hayalindeki yakışıklı genç adamdı. Mükemmel bir ailesi, hayatı, geleceği vardı. Her şeyi vardı ama bir şey eksikti. Bir baş belası eksikti. Mükemmel geleceğini, hayatını mahvedecek bir baş belası. Her şey mükemmeldi ta ki beni karanlıklar hapishanemden çekip kendi hapishanesine tıkana kadar. Şimdi Ege Uras, öfkeli, hiçbir genç kızın hayalini kurmadığı ve istemeyeceği kadar nefret dolu bir genç adam. Hayatı, ben ve geleceği mükemmel değil. Mükemmel diyarına düşmüş bir baş belası her şeyi mahvetti. İkimizde onun hapishanesinin mahkumlarıyız. Benim suçum onun hayatını mahvetmek. Onun eksik olan baş belası olmak. Onun suçu.. Onun suçunu bilmiyorum ama onun cezası benim. Ona verilen en kötü ceza benim. Ben Nihan Uras, Ege Uras'ın her seferinde daha fazla nefret ettiği eşiyim. Onu seviyorum. İşte benim cezamda bu. Ben seviyorum, o nefret ediyor. Bizim cezamız hayatlarımızın aklımın ermediği bir şekilde kesişmesi ve birbirimizi bulmamız. Belki de onun beni bulması. Benim cezam o, onun cezası ben. Biz birbirimizin cezasıyız. Ne zaman ona yaklaşsam o benim canımı yakar, umursamam. Onun canı yanıyor mu bilmiyorum. Eminim canı yanmıyordur. Yani en azından umarım. Neden yansın ki? Benden nefret ediyor neden yansın? Cevap oldukça kesin canının falan yandığı yok. Canım ne kadar yanarsa yansın asla umursamayacağım ve pes etmeyeceğim. Ben bu suç yüzünden müebbet yemişim. Bir ömür boyu cezamı çekecekken ondan vazgeçmeyeceğim. Ne yaparsa yapsın onu sevmekten vazgeçmeyeceğim.

''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.

© Tüm hakları saklıdır Her şey seninle güzel...

18 yaşında sırf abisinin mutluluğu için hiç tanımadığı ve sevmediği bir adamala berdel için evlenmeyi kabul eden Evin Güler'in hayatını okumak istermisiniz.? ******* Hadi gene iyisin! Seni akşam ağanın oğluna istemeye gelecekler." Dediğinde gözlerim kocaman açıldı. Ve Babamın dediklerini idrak etmeye çalıştım. Ne evlenmesinden bahsediyordu bu adam? Üstelik ağanın oğluyla, birden kendime geldim ve babama olacak adama bağırdım. "Ne evlenmesi!? Ben evlenmemem. istemiyorum evlenmek! " O kadar bağırmıştım ki, ses tellerim acımıştı. Ama ben bağırarak konuştuğum için babamın kahve rengli gözleri birden sinirden koyulaştı. Ona bağırdım için ellerini yumruk yaptı ve üstüme yürüyüp bağırarak konuşmaya başladı. "Nasıl evlenmiceksin lan! Yurek mi yedin sen kız!? Kimsin sen lan, kimsin de benim lafımı ikiletiyorsun." Deyip elini havaya kaldırdı. Bana bir tokat atıcakken annem onun kolundan tutu ve beni arkasına alıp babamın önüne geçti. Derin bir nefes verip, korku dolu bir ses tonuyla konuşmaya başladı. "Yapma Aziz! Sana yalvarırım kızımı evlendirme, o daha çocuk." Demesiyle babam olacak herif sinirle gülmeye başladı. Annemin elindeki kolunu serçe çekip bana bakarak parmağını salladı. "Evleneceksin! Kendin için değilse, abin için evleneceksin. Tamamı lan!" Deyip bana sert bir bakış atıp anneme döndü. "Hemen hazırlıklara başlayın." Dedi demir kadar soğuk sesiyle, yine sinirle bana döndü. "Git hazırlan hemen, beni deli etme." Dedikten sonra arkasını dönüp siktir olup gitti. Nasıl evlenecektim ben, hemde tanımadığım sevmediğim bir adamla. Istanbull'da yaşıyordu ama herkesin söylediğine göre zalim bir adamdı. Murat Haznedaroğuları.. Kapak tasarımı için@ kimliksizzbiryazar çok teşekür ederim♥

# 1 - rastgele Her erkek can yakar mı?... Baktım sana.. Kızgın değilim, kırgın değilim, dargın değilim.. Kısacası artık ben sana "hiç bir şey" değilim!