Duże miasto, mała kawiarnia i wielkie uczucia. (credit do obrazka z okladki: st-pam)

Narkotyki prały mózg. Mafia prała brudne pieniądze. A miłość do niego prała moje znoszone serce. | Słowackiewicz modern au | okładka: @ka_flexing

❝Na Odyna, Juliusz, czy ty naprawdę musisz być taki wkurzający?❞ ~*~ Juliusz Słowacki jest przegrywem i doskonale zdaje sobie z tego sprawę, Adam Mickiewicz nie radzi sobie w roli nauczyciela, ani właściwie w żadnej innej roli, przede wszystkim natomiast rzadko łączy fakty. Do tego dochodzi mieszanka wybuchowa złożona z problematycznej grupy licealistów, kilkoro dorosłych, którzy zachowaniem przypominają przedszkolaków, jeden były kryminalista i jeden ojczym, który lubi nabijać się z humanistów, a wszystko to odbywa się w towarzystwie nieprzespanych nocy, dram o nic, załamywania nad społeczeństwem i zdecydowanie zbyt dużej ilości kawy. ~*~ Zakończone, a legendy głoszą, że kiedyś pojawi się korekta. Zero akuratności historycznej, ale to w końcu au, slowburn na gigantyczną skalę, a na końcu każdego rozdziału moje narzekanie na to, jak bardzo nienawidzę tej książki.

By się do nieba dostać, starać się trzeba żywot cały; aby piekło zoczyć, nie trzeba nawet ziemi opuszczać. W chłodzie zimowym, w świetle błyszczącym zza witraży, kupidyn błąka się wśród śmiertelników, opłakując utraconą miłość. Niebiański jego rodowód doskwiera, prócz wieczności zapewniając pustkę serca. Pozna on jednak, czym dobro, a czym zło, ujrzy na własne oczy mrok, w samym sobie odkrywając pokłady miłości niezliczone. Duszę swą złoży w łapska diabła niecierpliwe, czego być może prędko pożałuje... ***Słowackiewiczowe commision, pisane na zlecenie i na podstawie rysunków\rozmów wspaniałych, utalentowanych osób: @borówka i @PerGrabi (odpowiedzialnych też za okładkę)*** -"Średniowiecze\fantasy" AU, w którym to Juliusz Słowacki jest kupidynem, a Adam Mickiewicz to zło wcielone. LASCIATE OGNI SPERANZA, VOI CH'ENTRATE -Starałam się stylizować opowiadanie na średniowieczny utwór, zgodnie z zasadami tych utworów, które udało mi się przeczytać, więc postaram się, żeby akcja była szybka i pozbawiona tego, co zbędne. Pisałam z nadzieją, że opowiadanie będzie krótkie i w miarę rzeczowe,akcja będzie opisywana od wydarzenia, do wydarzenia, jak w Percewalu, albo Ereku i Enidzie, bez "stanów przejściowych". -Z góry przepraszam, jeśli ktoś uzna podczas czytania, iż uraziłam jego odczucia religijne. Nie to było moim celem. Wszelkie biblijne nawiązania mają służyć stworzeniu odpowiedniej atmosfery.

CHRONOLOGICZNIE CZĘŚĆ III *** Kolejna odsłona przygód romantyków na czacie. Tym razem nękać ich będą ich własne dzieła. Adama Mickiewicza prześladuje tajemniczy Pan Tadeusz. Fryderyk Chopin uczy się piec mazurki. Zygmunt Krasiński boi się, że zastanie go przedświt, A Juliusz Słowacki spisuje testament. Podczas, gdy Cyprian Kamil Norwid zgłębia tajemnice fortepianu Chopina. *** Pierwsza dziesiątka w rankingu idiotyzmów dekady. Znajomość poprzednich części nie jest konieczna, ale jak najbardziej wskazana. #3 w poland

CHRONOLOGICZNIE CZĘŚĆ II *** Wielcy romantycy na wakacjach we Francji, a epoki w dziejach zaczęły się ze sobą przeplatać... Henryk Sienkiewicz chce zdetronizować Adama Mickiewicza. Ludwig van Beethoven rywalizuje z Fryderykiem Chopinem. Dante Alighieri wysuwa oskarżenia wobec Zygmunta Krasińskiego, A William Szekspir ma coś do Juliusza Słowackiego. Jedynie Cyprian Kamil Norwid pozostaje bez zmian. *** Największa głupota jaką wszechświat kazał mi napisać. Znajomość poprzedniej części nie jest konieczna, ale jak najbardziej wskazana.

CHRONOLOGICZNIE CZĘŚĆ I *** Kiedy dajesz romantykom telefony z chatem i myślisz, że to był dobry pomysł. Adam Mickiewicz uważa się za jedynego wieszcza narodowego. Fryderyk Chopin sądzi, że jest najwybitniejszym pianistą wszech czasów. Zygmunt Krasiński jest przekonany o tym, że jest zabawny. A Juliusz Słowacki myśli, że nie umie pisać. Cyprian Kamil Norwid bezskutecznie próbuje im to wyperswadować. *** Jeden z najbardziej beznadziejnych pomysłów tego stulecia/tysiąclecia. Fabuła jest miejscami nieco nieskładna, gdyż pisane to było pod wpływem impulsu chwili, dlatego proszę o przymkniecie oka na ewentualne nieścisłości oraz moją nieuwagę, którą często obdarzam fakty historyczne. Z góry dziękuję.

Do ust twych usta przycisnę; powieki Zamykać nie chcę, gdy mię śmierć zamroczy; Niechaj rozkosznie usypiam na wieki, Całując lica, patrząc w twoje oczy. A po dniach wielu czy po latach wielu, Kiedy mi każą mogiłę porzucić, Wspomnisz o twoim sennym przyjacielu I zstąpisz z niebios, aby go ocucić. Znowu mię złożysz na twem łonie białem, Znowu mię ramię kochane otoczy; Zbudzę się, myśląc, że chwilkę drzemałem, Całując lica, patrząc w twoje oczy. [Mogą pojawiać się nieścisłości historyczne, lecz czymże jest fikcja literacka?]

"[...] Miłość jest trudna. Szczególnie kiedy jesteś poetą-romantykiem z depresją, chorobą, pozbawionym ojczyzny i jakiegokolwiek kontaktu z rodziną, niezrozumianym nawet przez własnego wydawcę oraz nieustannie porównywanym z obiektem swoich uczuć. I gdyby tylko on przestał choć na chwilę wyglądać, tak zabójczo w tych bokobrodach, to MOŻE dałbym radę[...]" Fragment korespondencji pisemnej Juliusza Słowackiego z bliską przyjaciółką, 1840, data dzienna nieznana. korekta: Magda Lipka (u r the best)

Książka, gdzie Juliusz to wesołek z mocami powietrza, Adam to uroczy maruda, Fryderyk to nieśmiały i nie panujący nad mocami lodownik, a Cyprian to wodnik. Jest tu wiele postaci lecz myślę, że lepiej się z nimi poznać podczas czytania ;) Au jest wymyślone przeze mnie, ale nie oznacza to, że nie można go używać jeśli po tym opowiadaniu przychodzi wam jakakolwiek wena (A raczej nie przychodzi) Nazwa- Between Clouds AU Uwaga Szykujcie się na kur na traume i napady śmiechu oraz ironii