Aşk kader gibidir Lina, ondan kaçamazsın!. Unutma... Kalp her zaman imkânsıza âşık olur.

Semih hızla salondan çıkarken gözleri müptelası olduğu o yüzü arıyordu. Merdivenlere yöneldi ve usul usul tırmandı tüm basamakları. Merdivenleri tırmandıkça kulağına gelen seslerle kaşları kalkarken merakı daha da arttı ve müzik seslerinin geldiği odanın önüne geldi. Kapısı aralık olan odadan gelen slow müzikle beraber gözleri Elif'i buldu. Yatağının hemen yanında bulunan parfümlerle ve makyaj malzemeleriyle dolu olan masanın önündeki siyah pufa çökmüş ve elindeki saç fırçasıyla gözlerinden inci misali akan yaşlarına aldırmadan yavaşça saçlarını tarıyordu . Semih biran nefes alamayacak gibi oldu. Kapının kolunu tutan eli biraz daha hırsla kapı kolunu sıkarken anlık bir şekilde gözlerini kapatıp açtı. Elif her zamanki gibi kendini müziğe vermişti. Hep öyle olmamış mıydı? Müzik hep onun kurtarıcısı değil miydi? Saçlarında gezdirdiği tarak onu garip bir şekilde rahatlatırken izlendiğinin farkında olmadan tüm duvarlarını aşmış bir vaziyette ağlıyordu. Kendi hayatı hakkında karar verilmesine , sürekli birileri tarafından yönlendirilmesine elinden bir şey gelmeyişine ağlıyordu Elif. İçinde beslediği nefret gün geçtikçe büyüyordu ve Elif bir gün o nefretin kocaman olup içine sığmayacağını ve taşacağını bildiği için ağlıyordu. O İstanbul'da ki Elif neredeydi? Neşe dolu , bırak ağlamayı gözleri bile dolmayan , içinde nefretin kırıntılarına bile yer vermeyen Elif sanki gitmiş yerine tam tersi zıt bir Elif gelmişti. Kabullenemese de o çok sevdiği Mardin Elif'i değiştiriyordu. Semih Eroğlu Elif'i Elif yapan şeyleri bir bir yok ediyordu. *** "Eroğlu aşiretinin biricik güzeller güzeli gelini. Mardin'in İstanbul'dan gelen gelin ağası. Semih ağanın her bir zerresini kalbine mıh gibi çaktığı Elif'i." "İllede sen Elif. Ne yaparsan yap ben seni istemekten vazgeçmeyeceğim. "

Yine bir Bebeğimin Babası hikayesi... Bu sefer olaylar biraz daha farklı ve biraz daha sade, aşk dolu. Belki ilk başlarda sıkılabilirsiniz ama eminim devamında eğleneceksiniz.. "Bebeğimin Babası!/1" ile hiçbir bağlantısı yoktur... "Suni Yollarla Hamile Kalmışsan Ve Bebeğinin Babasına Aşıksan, İşin Zor..." Kapağı yapan arkadaşıma çok teşekkür ederim..

-İste ya da isteme duyguların önemli değil benim olacaksın -Ne saçmalıyorsun sen dediğimde üzerime gelmeye başladı -Emin misin gücümü bilmiyorsun BENİMSİN !

Kolumdan birisinin tutup arkaya doğru cevirmesiyle neredeyse dusucektim ama beni kim cevirdiyse onun göğsünden tutunmustum.kim olduğuna bakınca gözlerim hayretle açıldı. O hala rengini cozemedigim bi çift göz tam gözlerimin içine bakiyodu. "Bırakır misiniz? " Dedim sesim haddinden fazla titrek ve masum çıkmıştı . Aferin sana ece güçlü gozukmen gerekirken tam bir korkak gibi duruyorsun şuanda. Boranin dudaginin kenarı tehlikeli bi şekilde kivrildi. Ve buda benim daha fazla korkmamı sagladı. Ama asıl beni korkutan gözlerinde sertlik ve sogukluk... "Neden" dedi yüzüme çarpan nefesinden anladigim kadariyla o da en az benim kadar sarhoş tu. "Gidicem çünkü bırakır misiniz?" kolumu kurtarmak için çırpıniyodum ama onun gücü Karşısında hiçbir etkisi olmuyodu. LANET OLASICA BI GÜCÜ VARDI.. "Gidicez güzelim merak etme" Dedi ve gözleri bi anda gözlerimden boynuma doğru kaydi. Basını biraz daha eğip kulağıma doğru nefesini ufledi. Kokumu Derince içine çekip omuz ve boyun arama bi öpücük kondurdu yine Kokumu içine çekti bir öpücük daha kondurdu. Bu yaptığına artık daha fazla dayanamayıp daha çok çırpınmaya başladım. Yüzümdeki ıslaklıkla agladıgımı anlamıştım. "Lütfen bırak yalvaririm lutfen" Diyip yalvarmaya başlamıştım ama o beni hiç duymadan işine devam ediyodu boyun arama kondurdugu öpücükleri sertleşmiş ve boynumu ıstırıp küçük bir çocugun topitopu emmesi gibi emiyodu. Bundan zevk aldıgınıda hırıltılı nefes alış verişinden anlıyodum. "Kokun beni baştan çıkarıyo" Diyip itirafta bulundu. elimi bulundugum kokteyl masasının üstüne getirip çantamı aramaya başladım ama elime geçen cam olan birşeyi iyice kavrayıp elime değen şeyi aldım bi viski sisesiydi . Hemen elimle iyice kavrayip boranin kafasına geçirdim. Bora başının acısıyla ve saskinlikla bi iki adım geriledi bende fırsattan

Aşk,uçurtmalara benzer paşam... Sen ne kadar seversen sev,ne kadar özgür bırakırsan bırak o kendi karar vermeli ne kadar yükseleceğine... Çocukluğumuz uçurtmalarımızdı bizim bir de sevdalarımız... Sevdalarımızı da böyle yaşardık,korurduk hatta kimi zaman ne kadar sıkı tutarsak tutalım elimizden kayıp giderdi ama mesele hiçbir zaman bizimle kalanlar olmazdı zaten... Bizim peşinden koştuklarımızdı. Şanslıysak beraber aynı gökyüzüne bakar,aynı gökyüzüne inanırdık... Ama inanıyordum ki o uçurtmalar gibi kimi zaman tek renk ya da rengarenk ama sevdalar da vardı, sevdayı kendine zehir edende.

Ateş...O öyle bir adamdı ki...Herkesi kendi ateşiyle yakıp kavuracak kadar kuvvetli!İnsanları kendine hayran bırakacak kadar heybetliydi.Gündüzleri sert bir iş adamı.Geceleri ise karanlık bir mafyaydı!Yıllardır yıkılmayan imparatorluğu,sarsılmayan gücü herkesi etkisi altına alırken neden bu küçük kadın ondan nefret ediyordu?Daha ne kadar peşinde dolanması gerekecekti?Bilmiyordu.Küçük kadınına karşı hissettiği bu tarifi imkânsız sihir mi büyü mü ne haltsa işte bi türlü geçmiyordu.Uzaktan izlemekten yorulmuştu.Onun gibi bir adama yakışmayacak hareketlerdi bunlar.Ama ne yapsın?Yasemin'e bir kere kapılan bir daha kurtulamıyordu.Eşsiz güzellikteydi.Adeta peri kızı gibiydi.Minik burnu inatçılığının farkında gibi hokka,pembe dudakları dolgun,masmavi gözleri ise kusursuzdu.23 yaşında olması Ateş'in umrunda bile değildi.Yasemin neden bu kadar rahatsızdı bu durumdan?Anlamıyordu.Tüm kadınlar tarafından istenirken küçük kadını tarafından istenmemek gururuna dokunuyor,günden güne bitiriyordu Ateş'i. Ama bilmediği bir şey vardı. Bu ateşte bir tek o yanmayacaktı. Gerekirse ölürdü! O da Yasemin'le olurdu...Bu karanlık dünyada tek bırakamazdı yaralı kadınını. O zaten yeterince acı çekmişti.Yarasına merhem olmaya,sol yanına yerleşmeye gelmişti! Ateş Kozdağ'ın elinden kurtulmak o kadar kolay değildi.Bunun en iyi şahidi Yasemin'di! Bu yakıcı aşka karşı koyabilecek miydi? Hiç tanımadığı bir adama teslim edecek miydi bu küçük bedenini? Yasemin'in küçük kalbinde yer var mıydı Ateş'e?Yoksa da umrunda değildi. Ya güzellikle ya da zorla o kalbe sahip olacaktı! ~Ateş ve Yasemin'in hikâyesi~

Onur ve Dilara artık mutlu olmayı hak etmiyor mu sizce de? Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Annem, gizemli bir sesle, "Bir anlaşma yapalım mı? Anne kız anlaşması, ufak bir kalp ortaklığı..." dedi usulca. Merakla döndüm anneme ve ışıldayan gözlerimi diktim üzerine, "Neden ortaklık yapacağız ki? Hem babam bir şeyler çevirdiğimizi hemen anlar," dedim gözlerimi devirirken. "Birincisi güzel kızım, ben istemezsem baban fark etmez bile, neden biliyor musun? Çünkü ben ortalığı gayet iyi toparlayabilirim," dedikten sonra yatakta oturur konuma geldi ve ekledi, "Kalbinin mutlulukla çarpmasını sağlayacak, kalp ortaklığı yapacağız tabi istersen..." Bende hemen aynı şekilde toparladım kendimi ve bağdaş kurup oturdum. "İlgimi nasıl çekeceğini biliyorsun Esintoş hanım..." "Var öyle yeteneklerim, Elistoş hanım," dedi keyifle gülerken. "Eee plan ne?" diye sordu hevesle ve merakla... Gizemli bakışlarımı üzerime dikti, "Öncelikle bu kalp ortaklığını kabul ediyor musun onu söyle?" * "Şu halinden anladığım kadarıyla, kalp ortaklığını kabul ediyorsun, doğru karar meleğim," dedikten sonra tebessümle yanaklarımı öpüp sıkıca sarıldı. Saçlarımdan derin bir nefes alıp, "Bu son, bundan sonra ağlamak yok! Artık Anne kız dayanışması var, el ele verip o Yaman efendinin aklını başına getireceğiz. Şimdi git, elini yüzünü yıka bakalım, entrikam geldi!" dedi coşkulu çıkan sesiyle. * Annem, "Neymiş sloganımız meleğim," dedi kendinden emin bir tavırla. Işıldayan gözlerimle ve özgüvenle baktım, "O Yaman, buraya gelecek!" deyip sloganımızı dile getirdim. Yaman Buraya Tam Yanıma Gelecek Hem de Tüm Kalbiyle! İşte O Kadar...

DENİZ ARAS KUMSAL GÜÇLÜ