"Ulan bari Polat de." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkmış gözleri beklentiyle doluydu. "Mirza demiyorsan deme ama en azından Polat de." "Sen yengeye Elif diyor musun?" dedim alayla bir dizinin repliğine gönderme yaparak. "Sen Polat de. Gerekirse dünyadaki tüm kadınlara Elif diye seslenirim." dedi. Yayınlama tarihi: 01.05.2023

"Daha şimdiden yeşillerinden yaş akıtmışım." Hale, dudaklarını sıkıca birbirine bastırdığında onda tuttuğu gözlerini çekip bir an etrafında dolaştırdı ve yeniden baktığında az önce göz bebeklerinden geçen o hissi sakladı Cihan. "Hikayemi duydun." dedi, pürüzlü bir sesle. Kambur gibi duran sırtını dikleştirdi. "Sekiz yıl önceki o adam olmadığımı da gördün." Söyledikleriye titrek bir nefes verdi ikisi de. "Git Hale." Hale'nin tam göğsünün ortasında derin bir sızı meydana geldi. "İnsanlar susmayacak. Konuştukça seni yaralayacaklar. Sonra kaçmaktansa şimdi kaç, git Hale." Kara gözlerini son bir kez daha onun yeşil gözleriyle buluşturdu. Bu defa saklamayamadı hislerini. Silik bir şefkate sarılmış bir hüzün vardı. Yine de son sözleri, bakışlarında taşıdığından çok uzak, buz gibiydi. "Bu evlilikten vazgeç, git."

Üniversiteyi bitirdikten sonra özgür olmak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen Sidem, Milano'da kendi halinde günlerini geçirirken iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine vize sorunu ile karşı karşıya kalır. En az kendisi kadar zor durumda olan bir yabancıdan hiç beklenmedik bir teklif alır. Sidem, yabancının teklifini umursamazken bir yandan da ülkesine geri dönmemenin yollarını arar. Babası, durumu öğrenip müdahale etmeye çalıştığında Sidem için yolun sonu gelmiştir. Her yanılgısı bir aksilik, her aksilik onu kat ettiği yoldan başlangıç noktasına götürürken, bu sefer başlangıç noktasının da ötesine geldiğini hisseder. Belki de her şeye yeniden başlamak gerekir. Bir yabancıyla. O gece onlara yıldızlar şahit etti, kader yeniden yazıldı artık onlar birbirlerinin çıkarları için aynı masaya oturmuş iki yabancıydı. Belki de zaman onları aynı masaya oturan iki yabancıdan daha fazlası yapacaktı.

Zambak Çiçeği, yeniden doğuşu temsil ediyor. Keder, sevgi, yeniden doğuş.. - "Çok güzelmiş baba," diyen ses kulaklarıma dolduğunda hafifçe kaşlarımı çattım. Kim vardı odada? "Evet oğlum," dediğini duydum tanıdık bir sesin. "Çok güzel." Bu ses Barın'a aitti. Yavaşça kendime geldiğimde gözlerimi açmadan konuşmalarını dinledim. "Hep bizimle mi kalacak?" diye sordu Çağın. "Hiç bırakmayacak bizi dimi? Annem gibi gitmeyecek?" "Hayır oğlum," dedi Barın. "Hep bizimle kalacak." Derin bir nefes aldı ve ekledi. "Bizi hiç bırakmayacak." -

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Ablası onun kaderi olacaktı. O ise sadece gölgeydi. Ta ki gelinliği üzerine geçirene kadar... Bir kurşun, iki aşiretin arasına kan ve sessizlik serpti. İntikam nefesleri tutuldu. Kan dökülmesin diye bir çözüm sunuldu: BERDEL. ☆☆☆ Hayat gerçekten kendi seçimlerimizle mi şekillenir, yoksa doğduğumuz toprak, aile ve gelenek her adımımızı önceden mi belirler? Bir kız kaderini, kendi kararıyla çizebilir mi? Berdel adı verilen o görünmez zincir, sadece elleri değil, kalpleri de bağlayabilir mi? Bu kitap, töre ile aşkın, ihanet ile sadakatin, korku ile cesaretin iç içe geçtiği bir hikâye anlatıyor. Bir tarafta aile baskısı, töre ve kan davası; diğer tarafta kalbin atışı, özgürlük arzusu ve yasaklı bir sevda. Her sayfada okuyucuya şu soruyu sorduracak... "Kader mi güçlü, yoksa insanın kalbi mi? Peki ya birini seçmek zorunda kalsan, hangisini seçerdin?" "Kaderini mi? Yoksa, kalbinin sesini mi?"

KİTAPTA +18 SAHNELER OLACAKTIR. OKUYUCULARIN BUNU DİKKATE ALMASINI, YETİŞKİNLERE YÖNELİK BİR KİTAP OLDUĞUNU UNUTMAMALARINI RİCA EDERİM. AYRICA KITABIMIZ FİNAL OLDU, KEYİFLİ OKUMALAR... Korktuğu bir hayata esir olmamak için yangından kaçtı Züleyha! Kanından olanların biçtiği kaderde yanmamak için ateşin kollarına kendi ayaklarıyla koştu. Evim dediği yerde, kurban olarak kendini adadıklarını öğrendiğinde nereye tutunduğunu bilmeden bir dalı avuçladı. Kütahya'nın küçük bir kasabasından, Adana'nın kavurucu topraklarına sürüklendi. Zalimliği dillere düşmüş, adına türlü kötü sıfatlar eklenmiş bir adamın koynuna bıraktı kaderi Züleyha'yı. Bu bir kaçış hikayesiydi aslında. Minik bir bebeğin arşı titreten ağlayışlarıyla kavuşma yazıldı kaderlerine. Küçük bir bebeğin masumiyetine ödüldü Züleyha... Doğurmadan anne olmayı öğrendi. Zalim bilinen bir mazluma yaşam verdi. Bir masuma yuva , bir zalime şifa , kendine umman oldu Züleyha! ............................... Bu bir Girdap! Aşkın, ailenin, sevginin, sadakatin, sınırsız merhametin içine kapılacağınız, kapıldıkça kendinizi sayfalarda bulacağınız eşsiz bir Girdap...

"Geçimsizim bugünlerde Kimsesizim bu yerlerde Değersizim bu ellerde Gölgesizim her gün her yerde.." Kulaklarımdan girip ruhuma sızan eşsiz melodiyi dinlerken bir kez daha yalnızlık duygusu benliğimi esir altına aldı. Acı bir tebessüm ettim, hayata karşı. Sahi neden herkese adil davranmıyordu ? Neyse, mühim değildi. Alışıyorduk ne de olsa. Hayır, alışmak zorunda kalıyorduk. 🦋 Ben kim miyim? Ben Elfida, Elfida Mila. Yaşamı boyunca hiçbir dala tutunamamış, çoğu acıya göğüs germiş bazen de acıların bıraktığı enkazın altında kalmış bir kız çocuğuydum. Yaralı ruhumun sevgi dolu eller tarafından birer birer sarıldığı, zamanla hayata karşı duvarlarımın yıkıldığı hikâyeme hoş geldiniz..

Kurgulanış tarihi; 02.02.2022 Yayımlandığı tarih; 11.04.2022