გოგონა რომელიც ვერასოდეს წარმოიდგენდა მის ნახვას უეცრად საყვარელ აიდოლს შეხვდა ქუჩაში. გოგონას მისია გახდა, რაც შეიძლება მეტი დრო გაატაროს აიდოლთან .

ჩემი მოთხრობა არ არის

'-თუ გაზაფხული მოვა, ჩვენ ერთმანეთს დავუბრუნდებით..! -და თუ არ მოვა?'

ალექსანდრეს და ელენეს საერთო წარული აქვთ. წარსულის შესახებ არავინ იცის, ყველაზე ახლო მეგობრებმაც კი. განვლილი დრო თითქოს ყველას დავიწყებული აქვს, ან თავს აჩვენებენ... წარსულს აჩრდილები მოჰყავს... სიყვარულზე უარს ამბობენ, მაგრამ ამ გრძნობას დრო ქაღალდის ფურცელივით მარტივად ვერ ახუნებს, თანაც წარსული თავისას იბრუნებს!

-ერთი მიზეზი მითხარი რის გამოც რაიმე უნდა აგიხსნა -ასე ნუ მელაპარაკები -როგორ გელაპარაკები? -ისე თითქოს არაფერი არ მომხდარა და არასოდეს ვარსებობდით ერთმანეთისთვის -გაიწიე -ნუ მიწვევ -ანდრია შენ მე დამტოვე თუ გახსოვს და ახლა ძალიან გთხოვ შემეშვა, ძლივს მივაღწიე იმ ეტაპამდე რომ ბედნიერი ვარ და საკუთარი ოჯახი მყავს, არ გაბედო ჩემს ცხოვრებაში ჩარევა ეცადა ბიჭისთვის ეტკინა და გამოსდიოდა კიდეც -ამის დედაც ამას ნუ მეუბნები ბიჭმა ზურგი აქცია, ცდილობდა დამშვიდებულიყო -რატომ ? რასაც იმსახურებ იმას გეუბნები -გთხოვ ამას ნუ მიკეთებ ბიჭმა ელენას სახე ხელებში მოიქცია და ჩახედა თვალებში რომელზეც სიგიჟემდე იყო შეყვარებული

-ქეთათო კარგად ხარ? -არა, არ ვარ კარგად, თითქოს ყველაფერი დაიმსხვრა რაც გამაჩნდა, არაფერი დამრჩა გესმის? -ამ დროს ძლიერი უნდა იყო. -მერწმუნე შეუძლებელია, ის დავკარგე რასაც ყველაზე მეტად ვეყრდნობოდი. -და აწი როგორ იქნება ყველაფერი? როგორ უნდა იცხოვრო? -ცხოვრება აქამდე იყო, აწი უბრალოდ ვიარსებებ.

ულამაზესი სიყვარულის ისტორია, რომელიც ტყუილით იმედგაცრუებით და დამცირებით იწყება. ევას მამასთან პრობლემები აქვს და გადაწყვიტა ყველაფერს ფარდა ახადოს თუმცა სიმართლე იმაზე მწარე აღმოჩნდება ვიდრე ის წარმოიდგენდა

არის წუთები, როდესაც ფიქრობ ყველამ დაგტოვა, არის წუთები, როცა ფიქრობ ვერ შეელევი, მაგრამ ცხოვრება, არის, ალბათ, ბევრის დათმობა, და უსასრულო მოლოდინი ბედნიერების!!!

როცა არ იცი სიტყვები სად წაიღო უბრალოდ იღებ ფანქარს და გადაგაქვს თეთრზე შავად. გულიდან იღებ ყველაფერს რისი თქმაც და არ თქმაც გინდა...