Kitaplarıma sarıldım ve hafifçe başımı yere eğdim, oradaydı. Elini sarı saçları boyunca gezdirirken bir elinde telefonu vardı, ne konuştuğundan emin değildim, o etraftayken sağlıklı düşünemiyordum. Ses tonu bacaklarımda bir titremeye neden olurken, kapısında 'rehberlik' yazan odanın kapı kulbunu kavradı, hafifçe krava...
Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu...
"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...
Annem; " O başındaki bez parçasını çıkarmazsan bu eve giremezsin.!" Gözyaşları içerisinde yüzüme kapanan kapıya diktim gözlerimi. Kapının önüne oturdum. Babam beni anlayacaktır diye düşünürken babam geldi. Kaşlarını çattı. "Bu halin ne?" "B-baba annem.." "Onu demiyorum! Bu başındaki ne?" Birden nefesim kesildi. Babam...