Bir bey hikayesidir... "Beyim izlerini bulduk." Karısı hamile. " İşte bu iki cümle yüreğini söktü kanattı . O ki sevdiğini incitmemek için uzaktan sevmişti. Dokunamamışken sevdiği başka tende hayat bulmuş, sevdiğini yaban eller sarıp sarmalamıştı! O öldürnesinde kimler öldürsündü. Hüküm belliydi lâkin onlara kolay ölüm yoktu. Ölmeyecekler sürüm sürüm sürüneceklerdi...

"Papatya," diyor. "Öyle narin öyle hassas bir çiçek ki, bakma öyle dağda bayırda hattâ bozkırda yetiştiğine... Sevmesini bilirsen ziyan olup gitmez be Adile..." İki parmağı arasında tuttuğu papatyaya bakıyor hüzünle... "Adile ne olurdu, bir şans versen bana ha? Ah ah... Geç kaldım ben sana, seni böyle hoyratça paramparça edenin nefesini kesmek var amma yine sen üzülürsün diye korkuyorum," diyor. Bakışları benden medet umarcasına... "Çok mu seviyorsun beni?" diyorum. Bakışları öyle umut vadediyor ki anlatamam. "Çok..."diyor. Başlangıç :07.03.2019

Bu satırlarımı ağlayarak kaleme alıyorum. Çünkü yaşadığım hayat değil, azap çemberi.. Bu azap çemberinde yaşadıklarım her ne kadar acı ve elem dolu olsada yılmayıp, aldığım darbelere rağmen, her zorluğa göğüs gererek, Allah'a ulaşma arzusu ile dimdik ayakta durmalı ve bu uğurda iman ile can vermeliydim. Şuan hayatın acımasız insanları ile mücadele ederken, kendime akan gözyaşlarımı dost edindim. Sizce bir insanın gözyaşları dostu olabilir mi? Ya da bir insan gözyaşlarını kendine dost edinebilir mi?

Kalbi güzel insan, ben bu kitabı Rabb'ini daha iyi hissedebilmen ve O'na daha yakın olabilmen için sana sadece yeni bir bakış açısı getirmek için yazıyorum.

"Benden kaçabileceğini mi sandın? Nereye kaçsan bulurum seni. İntikamımı almadan sana yaşamak yok." O, Çınar Soyluydu. Bir çift yakıcı mavi gözlerin sahibi. * "Ben birşey yapmadım. Yalvarırım boşa beni artık. Bitir bu acıyı." Ben Gül Zaloğlu, berdele kurban giden kişi.

Ailemin sorumsuzluğu sonucu yaşamak zorunda kaldığım sokak hayatı ve sonrası...

Yunanlı güzel Elissa, tatil için geldiği Bodrum'da gönlünü balıkçı çocuğu Kerem'e kaptırır. Modern Aslı&Kerem efsanesi tadındaki çokça romantik bu hikayede aşıklar, ömürlük bir aşk destanı için büyük bir savaş vermek zorundadır. Gülmeli, ağlamalı, mutlu sonlu, ümitli ve sımsıcak bir yolculuk için Bodrumda buluşuyoruz. 💞💞💞

İhtirastandır benim korkum... İncitmeksizin yazışım kayaları yerinden sarstı... Demek kı kayalar da sevdalanmış taşlaşmış bedenlerini örtünmeden önce... Sessizce gidişler Kaya parçalarını örnek almış sanırım... Gidişler su dolmuş... Yollar gözyaşı çığıyla tıkanmış... Şiirler yol üstlerinde yazılmış... Buzlar erimeyi tercih etmiş mısralarda... Sevdalar yol boyu kalemlerin kurşunlarında haykırmış... Başından ettiği kalemini yazma uğruna şehit etmiş... Silmeyi planladığı son bir adım sessizlik kalmış...Silgiyi avucunun içinde dolandırmış...Oysaki geç kalmışız ...Silme işini çoktan ayrılık üstlenmiş... Biz de var olduğumuzu sanmışız...

"Ne kadar güzel olabilir sözüne verilecek cevap bir bakışta vurulacak kadar olabilir ancak. Vurulmak diyorum. Bileniniz var mı vurulmayı? Kim bilebilir bir askerden başka vurulmanın manasını? Peri'ye göz değirmek yeter vurulmak için. Bir camın ardından görmek yeter. Bahçenin bir köşesinden öbürüne Peri'nin yürüyüp geçmesi yeter..."

"Dokunma bana! Dokunma!". "Dokunacağım! Kocam değil misin!". "Değilim! Hiç bir şeyin değilim senin. Anlamadın mı bunu hala?". Ezo duyduklarına aldırmayıp İbrahim'in dudaklarına açlıkla saldırdı. Isırıyor, yalıyor, çekiştiriyordu. İbrahim'in onu itmesine aldırmadan daha da yapıştı kocasına. "Midemi bulandırma daha fazla. Dokunmanı istemiyorum anlamıyor musun!". "İbrahim sev beni. Kurbanın olayım sev artık!". "Her şeyi bilirken hala seni nasıl sevmemi beklersin?". "Seviş benimle. Lütfen!". "Sana...dokunmayacağım!". Ezo daha fazla ayakta kalamayıp yere dizlerinin üzerine çöktü. Birilerinin duymasına aldırmadan ağlamaya başladı. "Anne olmak istiyorum İbrahim. Bebeğim olsun, karnım şişsin, mememi emsin, bana anne desin...". "Sen asla anne olamayacaksın Ezo! Anla artık".