"Ben senin gölgene falan sığınmadım. Ben 17 yaşımdan sonra senin adını bile ağzıma almadım." "Ama ben seni takip ettim. Her zaman ediyordum. Hatta ve hatta o askerle aranda geçenleri bile biliyorum. Yazık olacak askere. Neydi adı? Imm Fez- hah hatırladım Feza." "Marco! Sakın onu karıştırma bu işlere. Eğer karıştırırsan istemeyeceğin şeyler olur." "Ne gibi mesela?" dedi beni ciddiye almayarak. Bilmiyordu ki elimde onu bitirecek çok büyük hamleler vardı. "Aklının sınırlarını zorlayacak şeyler." anlamıştı. Ne demek istediğimi anlamıştı. Çünkü zaafına oynuyordum. "Bu konu saçma sapan şeylere döndü. Madem evlenmek istemiyorsun benimle İtalyaya gel." Bu adam benimle dalga geçiyordu. Derin bir nefes alıp gülmeye başladım. "Güldürme beni dede." " O zaman benimle İstanbul'a dön." "İstanbul mu?" "Evet orada benim hastanem de çalış." "Teröristlere mi bakmamı söylüyorsun? Çok şey istiyorsun Marco." diyip ayağa kalktım. "Ve sen hayal etmeye devam et." diyip Elimde ki buruşmuş kağıdı çöpe atıp odadan çıktım. Artık ne olursa olsun umurumda değildi. Çünkü korkmuyordum o adamdan ve yapacaklarından. Poyraz diye bildiğim adam sırtını duvara vermiş bana bakıyordu. Ona doğru yürüyüp tam karşısında durdum. "Oo Poyraz Bey. Ah pardon Ilgaz mı demeliyim yoksa?" "Ne saçmalıyorsun?" derken kolumu sert bir şekilde tutmaya başladı. Sanırım dedesinin onu odadan kovması zoruna gitmişti, Yazık. "Saçmalayan ben değil sizsiniz. Ve dedene söyle canımı yakarsa canını yakarım." diyip elini sert bir şekilde ittirdim. Bugün olanlar yeni bir Umay'ın doğuşuydu. Artık eski Umay yoktu. Ve benden korkması gereken bir dedem vardı.

"Var mısınız iddiasına. Ben bu kızı tavlarım. Hatta tavlamakla kalmayıp yatağa bile atarım." Bu tasasız sözlerle başlayan bir hikâye, kazanılması gereken bir iddia, hırs ve öfke ile bilenen karakterler... Onlar Korhan ve Meyra; biri iddialı ve çok hırslı, diğeri iddia konusu ve oldukça öfkeli. Peki bu hikâyede mutlu son ne kadar olası?

Bir elimdeki tabağı düşmemesine dikkat ederek tutarken öbür elimle zile bastım. Kapının açılmasını beklerken sol ayağımla ritim tutmaya başlamıştım. Bir zaman sonra kapı açıldığında bakış açıma siyah eşofmanlı, üst kısmı ise tamamen çıplak ve tek omzuna attığı giyilmeyi bekleyen gri tişörtüyle Ateş girdi. İstemsizce bakışım vücuduna düşerken yutkunma ihtiyacı hissettim. Kaç tane baklavası vardı onun Allah aşkına? İki, dört, altı... Boğazımı temizleyip bozuntuya vermemeye çalıştım. Utanmadan durmuş adamın kaslarını sayıyordum.Bakışlarımı hemen gözlerine çıkardığımda şaşkınlıkla konuşmaya başladı. "Kusura bakma, Melinay. Ben, Beste ya da annem gelir sanıyordum." deyip hızla omzunda olan tişörtü kafasından geçirdi. "Yok, önemli değil." diyerek gözlerimi gözlerinden kaçırıp tabağı ona doğru uzattım. Elimden aldığı tabakla tebessüm edip, "Teşekkürler." dedi. Kafamı sallamakla yetinip arkamı döndüm ve eve doğru adımlarımı yönlendirdim. Allah'ım sen affet! 'KIVIRCIK BELA' adında ilk hikayedir!!

Gözümden akan birkaç damla yaşı da başparmağıyla sildi. "Yemin ederim, yaralarını teker teker yeni bir yara açmadan sararım Hazal. Bıkmadan, usanmadan sararım." dedi gözleri dolu doluyken. "Senden hiçbir karşılık beklemem. Bana sadece yaralarını sarmam için izin ver. O insanla aynı kandan olduğumu bile unutacaksın." Kapak için @sylviarts'a çok teşekkür ederim

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.