Genel Kurgu #3 Zümra bilmiyordu ihanetin bu kadar acıtacağını.Üstelik sevdiği adamın ihanetinin canını söküp alırken ve ondan geriye yeni bir canla baş başa bırakırken nefessiz kalacağını bilmiyordu. Umut da bilmiyordu doğru kadına yanlış yaptığını.Nefreti ve öfkesi gözündeki intikam ateşini o kadar körleştirmişti ki bütün yaptıkları için Ömründen vazgeçecek kadar pişman olacağını bilmiyordu. *** ??|MAVİ GİRDAP| adında yayınlanan tek eserdir. ??Tüm hakları tarafımca saklıdır.Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. Tamamlandı.

"Gitme." Dizlerinin üstüne çöktü. Duyabileceğim bir ses tonuyla konuşmasına devam etti. "Yalvarırım gitme. Biraz daha izin ver seni görmeme." Sesindeki acıyı anlamayacak tek bir varlık yoktu eminim. Ama bu şekilde olmazdı. Hasta olacaktı böyle durmaya devam ederse. Sırılsıklam olmuştu. Bu yüzden ağzımdan tek bir kelime çıktı. "Git." Fısıltıdan ibaret olsa da kasılan yüzünden anladığından emindim. İkimiz için de olan bu zor duruma bir son vermek istercesine balkonun kapısını araladım içeriye bir adım attım. Tam girip bakışlarımızdaki zincirleri gözlerimden olma pahasına koparacakken; "Köpekler gibi pişmanım. Görmüyor musun halimi? Yalvarırım izin ver bana. Deliler gibi aşığım ben sana. Senden başkası asla olamaz." diye avaz avaz bağıran pişmanlık dolu sesini işitmemle olduğum yerde mıhlanmışçasına donup kaldım bir süre. ✴ "Git." "Lanet olsun bana." diye bağırdı bir anda. Olduğum yerde sıçradım bu ani bağırmasıyla. Ona doğru döndüm. "Artık hayalinin bile tahammülü yok bana. O da beni kovuyor." derken sinirle ayağa kalktı. ✴ -02.01.2017-

#İlişkiler etiketinde 1 numarayız 🎊 Aldatıcı 'mutlu son' hikayelerine yeterince inanılmış, bu uğurda beş yıl heba edilmiş karşılığında parlak boynuzlar Ceylin'in alnının iki köşesinde itinayla yerini almıştı... Sonra ne mi olmuştu? Işıklar sönüp perde kapanırken Ceylin kendini yeni bir perdenin açılışında buluvermişti.Neyse ki bu sefer şanslıydı zira başrolde oldukça yakışıklı bir adam ve bonusu dünyalar tatlısı oğlu vardı.. Meraklandınız değil mi? Öyleyse arkanıza yaslanın ve keyfini çıkarın.. *Hikayelerim noter tasdikli olup çalınması halinde yasal işlem başlatılacaktır.

Sevdiğim, sevdiceğim... Beyaz atlı prensim, selvi boylu paşam... Gamzesine öldüğüm... Ah durun durun daha sonra mektubumsu konuşmama devam ederim. Cümlelerimin öznesi de işte geliyor... O zaman nakarata gireyim ben... Geliyor gönlümün efendisi durdurun dünyayı... Aşk hiç ummadığın , beklemediğin an da çıkarmış karşına. Ben de o hiç beklenmeyen zaman diliminde gördüm, sevdim gönlümün efendisini...

1800'lerin İngilteresinde ailesinin intikamını almak için erkek kılığında orduya giren bir kız... Zengin ve soylu amcasının tüm itirazlarına rağmen komutan olmuş sert mizaçlı yakışıklı bir lord... Sen intikamını almaya çalışırken ya aşk senden intikamını alırsa?

Başlama Tarihi: 27.10.16 Romantizm#4: 03.02.17 Hikayenin ilk bölümleri yıllar öncesine aittir. Gelişmemi izlemek istediğim için bu bölümlere dokunulmamıştır. Bir varmış bir yokmuş diye başlattı bir kadın masalı. Bir varmış bir yokmuş diye devam ettirdi ikinci kadın anlatılanları. İçerde bir yerde yalnızca beyni oluşan biri söz istedi üçüncü kadın olarak ve sonra devam etti ona söz vermeyen dördüncü kadın anlatılanlara. Altı, yedi, sekiz ve dokuz dedi birinci kadın buranın sahibi olarak ve sözü verdi dördüncü kadına. Dördüncü kadın tırmandı kelimeleri ta on dokuza kadar. Dokuz dedi, beni ürkütür ve verdi sözü beyni oluşan içerdeki kadına. Sözü aldı içerdeki kadın ve başlattı kimsenin anlatmaya cesaret edemediği o yaşanmışlıklara. Bir yerde durdu önce burası yirmi beş durağı olmuştu sonra devam etti anlatmaya. Yirmi altı dedi önce artık kolu çıkarken, Yirmi yedi dedi sonra bacakları annesinin karnını tekmelerken, Yirmi sekiz dedi midesi tüm yaşanacakları annesinden çeker alırken, Yirmi dokuz dedi dördüncü kadına nispet yapar gibi bir gür sesle, Otuz dedi çığlıklar, gözyaşları ve kanlı bir mücadele içinde, Ben üçleri seven bir efsaneyim, anlatılan masallarda sadece varmış denilen o kısımı severim ve otuz benim en iyi halim. Otuz sadece yaşayan yanım ve otuz oluşturur Anka diye adımı. Geriye baktığımda otuz ceset görürüm her birinin üzerinde bir tüy bırakarak. Ve masal sona yaklaşırken kazanmaz iyi olan kimse. Çünkü geriye sadece ben ve bıraktığım tüylerim kalır. Altında tek renkten oluşan kızıl bedenlerle.

#3 kaçakgelin Hayatım boyunca sorumluluklarımı bilen bir insan olmuştum. Dönüp yanımdan duvarın diğer tarafına atlamakta olan adama baktım... Tamam, bu aşırı sorumsuzcaydı! Kendi kına gecemden aşığımla kaçmış üstelik arkama dönüp bakmamıştım bile... Şimdi bambaşka ve zorlu bir hayat uzanıyordu önümde... Hele ki benim gibi elini sıcak sudan soğuk suya sokmamış bir insan için aşırı zorlu bir hayat... Peki umrumda mıydı? Tabi ki hayır... Dönüp sevdiğim adama gülümserken ondan da aynı karşılığı aldım. Hayatın önümüze çıkardığı zorluklarla beraber yüzleşmek için ilk adımı da beraber atmıştık... Omuz silkip bana elini uzatan adama baktım. Ve tekrar arkama bakma gereği duymadan bir kez daha sevdiğim adamın kollarına atladım. Simsiyah, yıldızsız bir gökyüzünün altında ışıldayan bir yalıda gelinsiz bir kına gecesi başlıyordu... ya da benim durumumda başlayamıyordu... Evleneceğim adam mı? Ayak serçe parmağını milyondolarlık sehpasının köşesine çarpar inşallah..!

Güvensiz bir kalp için çok zordur aşka inanmak... Hiç ummadığın anda, umudunu kestiğin anda çıkar aşk karşına bazen... Önce gözlerine bakarsın, bir kıpırtı hissedersin yüreğinin derinliklerinde... Sonra sıcaklığı ile tanışır tenin, o sessizce işlerken içine hiç birşey yapamadan kuş gibi çırpınır durur yüreğin. Gülüşünü seversin... Bakışını seversin... Dokunuşunu seversin... Hiç sevemem dediğin yerde bir insanın Sevdasını Seversin... Sonra onunla beraber, sadece acımasız yanlarını bildiğin hayatın, güzel yanıyla tanışır, hayatı seversin. Hatta o kadar çok seversin ki, sırf o üzülmesin diye onsuzluğu seçer, yine onu seversin... İşte böyle sevdi Sare Salih'i... Sevdasını sevdi, hayatını güzelleştiren adamın. Ona, hayata tutunmak için uzattığı ellerini sevdi... Gökyüzü gözlerini sevdi, her baktığında nefes aldığını hissettiren... Ve gitmesi gerektiğini bilerek, onu onsuzken de sevmeyi seçti... HİKAYEMİ OKUYAN, YORUM YAPARAK ELEŞTİREN VE OY VERMEYİ UNUTMAYAN HERKESE TEŞEKKÜRLER

"Hasta'nın yakını mısınız?" Mehmet doktorun sorduğu soruya hiç düşünmeden aklından geçen cevabı verdi. "Evet. Eşiyim. Karımın durumu nasıl?" doktor'un yüzü üzüldüğünü belirten bir hal alırken Mehmet'in kaşları çatılmıştı. "Çarpmanın etkisiyle eşinizin beynindeki kayıt bölgesi ciddi hasar almış" "Ne demek istiyorsunuz Doktor Bey?" "Organik Amnezik Sendromu yani beyin hasarına bağlı hafıza bozukluğu dediğimiz bir durum oluşmuş. Eşiniz uyandığında bir çoğu şeyi hatırlayamaya bilir" "Bir çoğu şeyi derken?" "Bunu uyandığında anlayabiliriz. Belki bir kaç yıl belki de bütün geçmişini unutmuştur. Ama başta da söylediğim gibi beyindeki hasar ciddi bir boyutta... Kendinizi her türlü duruma hazırlayın" doktor başka bir şey söylemeyip uzaklaştığında Mehmet derin bir nefes alarak elleriyle yüzünü sıvazladı. Adımlarını Meleğin kaldığı odaya doğru ilerletip camdan içeriye baktı. Genç kızın kan kaybından dolayı solgun bedeni mavi bir pikenin altında yatıyordu. Etrafında olan kablolar insana ölümü düşündürürken Mehmet'in aklında olan tek şey hafıza kaybı meselesiydi. Bir süre öylece orada durarak kıza bakmaya başladı. Aldığı kararın bencilce ve bir o kadarda tehlikeli olduğunu bilsede vazgeçmeye niyeti yoktu. Bu kızı hayatında istiyordu ve hayatında da olmasını sağlayacaktı. Sonuçları ne olursa olsun. .. Yalanlarla inşa edilen aşkın gerçeğe dönüşmesinin hikayesi... Bu sefer Aşk, yalanın misafiriydi.