Bi bakın sadece...

Herkesin bir hayali vardır... Gerçekleşmesini ümit ettiği, hayatın sıkıcılığı ve acımasızlığı ruhunu daralttığında sığınabileceği bir hayal dünyası. Umudun kaptanı olduğu bir gemide hayal ettiklerimize ve dilediklerimize ulaşmak için yolculuğa çıkarız kimi zaman... İnsanı gerçeklerden daha çok hayal ettikleri bağlar hayata... Ama bazı hayaller vardır ki gerçekleşmesi için ne umut ne de heves beslersin içinde... İmkansız olmasının verdiği acı öyle yakar ki yüreğini gerçek daha az acı vermeye başlar sana... Hayatın hiç bir zorluğu bu hayalin gerçekleşmemesi kadar yıkamaz seni... İMKANSIZ OLANI SEVMEK, hayallerini katletmek ve umutlarını öldürebilmektir. İMKANSIZ OLANI SEVMEK, hayata umutla değil acıyla bağlanmaktır. İMKANSIZ OLANI SEVMEK, kader değil, hiç bitmeyen bir cezadır. Bu hikayede imkansızı başaran bir genç kızı ve intikamını almaya yemin etmiş efsane savaşçı KARAHAN'ı okuyacaksınız...

Gazel, babasının ölümünün tek sorumlusu olarak avukatları olan Zeyd Hazar'ı görür ve ondan nefret eder. Lakin kimse Gazel gibi düşünmüyordur. Zeyd Hazar, başarılı bir avukattır ve en büyük isteği içinde bulunduğu düzeni kuran insanların gerçek adalet ile yargılanmasıdır. Bunun için ise elinden geleni yapmaktadır. Hanif Şems'in ölümünden sonra bıraktığı vasiyetnamesini avukatı olarak Zeyd ailesine iletir. İçinde yazılanlar arasında ise bir isteği vardır; Gazel, Zeyd ile evlenecektir. Bir şekilde ikisi de bu evliliği kabul eder. Yalnız Gazel'in bir şartı vardır; Zeyd'e gerçekten güvenene dek yüzünü ona göstermeyecektir. . . . 2018

Yaşamaya başladığı his karmaşası beraberinde bir sarsıntı ile geldi Yusuf'a. Bu o değildi. Başını daha da dikleştirip tek kaşını kaldırdı. "Senin için hazırladığım sürprizi beğenmişsindir umarım. Malum gizlenmek beni epey uğraştırdı. Ama değdi. Ve yüzündeki ifade hiç ilgimi çekmiyor. Boşuna uğraşma gram acımadım sana" Dilinde ki yükü kelimelerin sırtına sarıp bir bir gönderdi Yusuf. Yüzü kasılmış ve çatık kaşları sert havasını güçlendirmişti. Alnının ortasında o an beliren yatay çizgiler ise artık olan bitene tahammül etmekte güçlük çektiğini kanıtlar nitelikteydiler. Gülnihal ise akıl tutulması yaşıyordu. Nefreti, hayal kırıklığı, endişeleri, beklentileri ve benliği. Hepsi birer zırh kuşanıp üstüne gelen bir ordu halini almışlardı. Komutanları da şuan karşısın da kibir dağı gibi dikilen adamdı. Tükenmişti artık.Tanzimle kıpırdayan dudaklarının arasında oldukça tok bir ses meydan buldu yeniden. "Yüzüne tükürmek isterdim ama inan değmezsin"