"Bugün dünyada ne özgürlük var, ne de güvenlik: Zengin olsun yoksul olsun, toplumsal statüsü yüksek ya da alçak olsun, hiçbir insan, dünya üzerinde tek bir köle kalmayana dek güvende değildir." -Dans Edemeyeceksem Bu Benim Devrimim Değildir, Emma Goldman.

"Ne kadar güzel olabilir sözüne verilecek cevap bir bakışta vurulacak kadar olabilir ancak. Vurulmak diyorum. Bileniniz var mı vurulmayı? Kim bilebilir bir askerden başka vurulmanın manasını? Peri'ye göz değirmek yeter vurulmak için. Bir camın ardından görmek yeter. Bahçenin bir köşesinden öbürüne Peri'nin yürüyüp geçmesi yeter..."

"Çok âşığım, amca. Tam onu unuttum sanıyordum, bitti diyordum. Hepsi onu görene kadarmış. Bir bakışıyla kanıtladı bana bunu." "E bu çok iyi bir haber! Kim bu kadın? Tanıyor muyuz?" Yüzümde buruk bir gülümseme oluştu. Ben bile tanımıyordum ki onu. Yüzü bana bir o kadar tanıdıkken diğer hiçbir şeyi uyuşmuyordu benim âşık olduğum kadınla. Sadece ona çok benziyordu. O kadar aynıydı ki onunla, bir an ölmediğini bile düşünmeye başlamıştım. Ta ki sesini duyana, kim olduğunu öğrenene kadar. Sesinin onunla alakası yoktu. Üstelik adı... Lamia. Çok garipti. "Başkasıyla evlenecek." Ellerimin arasındaki çerçeveyi masaya geri bırakıp bakışlarımı amcama çevirdim. Kaşları çatılmış, derin düşüncelere dalmıştı. "Başkası çıkar karşı-" Konuşmasını bitirmesine izin vermeden aniden "Ben onu istiyorum, amca. Ben sadece onu seviyorum. Ben onu istiyorum!" diye böldüm lafını. Transa girmiş gibiydim. Onu ikna etmek için ise kelimelerimi art arda söyleyerek istemsizce sesimi yükseltmiştim. Ben onu istiyordum. Çünkü bana iyi gelebilecek tek insan oydu. Ölü birisine çektiğim özlemi dindirebilir, beni bu azaptan kurtarabilirdi. Ona tıpatıp benziyordu. Bir daha kapanmamak üzere açılmış yaralarımı kapatmak için bir şanstı belki de bu... 🦋 "Hastasın sen, sorunların var. Üstüne üstlük bir de bebeğime sahip çıkabileceğini iddia ediyorsun. Lütfen gerçekleri kabullen ve kendi hayatına odaklanmayı dene." Hâlâ daha sessizliğini korurken bana doğru birkaç adım attı. Çok geçmeden aramızdaki mesafeyi sona erdirip eş zamanlı olarak kollarını da arkamdan karnıma sarmıştı. Onun bu hareketi gerilmeme sebep olmuş, istemsizce nefesimi tutmuştum. Ben aynadan öylece yansımamızı izlerken Alex kafasını arkamdan boynuma gömdü ve derin bir nefes aldı. "Seni hissediş uğruna bunca delilik."

ve sonra; tanrı olmaya karar verdim. çünkü kaldırımdaki beyaz saçlı o çocuk, tanrıya çok güzel dua ediyordu. ancillulaa [2018] ✓

[kısa süreliğine askıda] O bebeği kabullenebileceğini düşünmüştü. Belki üvey de olsa bir kardeşinin olması onu iyi hissettirecekti. Ama yaşanılanlardan sonra hayatını iğrenç bir hâle getirdiği için o bebeğe sadece nefret besleyecekti. Bunun tek sorumlusuysa ailesiydi. Farkında olmadan Aaron'ın unutamayacağı darbeler almasına sebep olurlarken aynı zamanda da her şeyden habersiz suçsuz bir kızın hayatını karartacaklardı... 🗝 Elini tekrardan yüzümde hissettiğimde ağlama isteğime karşı koymaya çalışıyordum. Deli gibi korkuyordum. Öyle ki biraz daha bu durumda kalırsak korkudan titremeye bile başlayabilirdim. Kulağımın arkasındaki eli yavaş yavaş aşağıya doğru kaydı ve bir anda boğazımı kavradı. Gözümden bir damla yaş akarken "Aaron..." diye fısıldadım düşündüğü şeyi yapmaması için. Eli boğazımı sıkmıyordu ama ufacık bir güçle bile beni nefessiz bırakabilirdi. Bu düşünce âdeta nefes alış verişlerimin hızlanmasına sebep olurken vücudum çoktan benden bağımsız olarak hareket etmeye başlamıştı. "Söyle meleğim." "B-bırak lütfen." "Bırakmazsam ne olurmuş?" 13.09.2020

(Ara verilmiştir. Sebepleri 'sad story' bölümünde mevcuttur.) "Tamam, tamam bulmayacaklar seni... İzin ver bana, saklayayım seni." Öyle kurdu ki bu cümleyi... Öyle bir cümle kurdu ki fark etmeden... Onun için ne anlama geldiğini bilmesem bile kalbime delik açılmış gibi hissettim, kurşun yarası gibi... Dondum, titredim, bakakaldım gözlerine, kalakaldım öylece... Nasıl derler buna? Araba çarpmış, tokat yemiş gibi? Hayır, hayır... Tokat yemek böyle hissettirmiyor ki, çok incitiyor o... Çok yaralıyor, paramparça ediyor kalbimi. Bu bambaşka... Bambaşka bir şey. Bambaşka bir his. Çok garip Allahım. Bu adamın gözlerinin içine bakmak çok garip. Açık penceredeki kısa tül uçuştu sanki, güneş çarptı gözlerime, bir şarkı ilişti kulağıma... Dedemin cızırdayan radyosundan gelen ses kesik kesik duyuldu odada. Rüzgar karıştı saçlarıma, serinletti tenimi, kıstırdı gözlerimi... Ne zaman başımı sallayıp ona evet dedim, bilmiyorum... Anımsayamıyorum bir türlü... Kurduğu cümlenin eteğine öyle çok takılı kalıyorum ki, düştüğüm yerden dizlerimin üstüne bile kalkamıyorum. Böyle bir cümle kuran adamdan gelecek zararı kabullenemiyorum. Bana zarar verme Devran. Ne olur. Beni sakla Devran. Sır gibi saklar mısın beni, gizli bir düş gibi? Beni öyle saklarsan kendimi çekip alamam Devran... Beni öyle saklama... ... Evim yoktu benim, yuva oldu bana. Gidecek bir yerim yoktu benim, yolların sonu oldu bana. Devran ve Sırma. İki evsizin birbirine yuva olma hikayesi.

Ezgi, nenesi ölünce kimsesiz kalmış, hayatını dul bir adam olan Koray ile birleştirmişti. Koray'a eş, oğluna anne olacaktı. Olacak mıydı? Olabilecek miydi? 15.12.2020 Yaş farkı Yetişkin içerik 🔞

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

izmarit: özür dilerim. (14.20) izmarit: şimdi, senden aldıklarımı, (14.20) izmarit: sana verme vakti sevgilim. (14.20) izmarit: ben seni çok sevdim. (14.20) ‼️ İzmarit 2019 yılında yazılmış texting bir hikâyedir ve o zamana göre yazılmıştır. 2024 yılında kitaplaştığında SİL BAŞTAN bir şekilde yazılmış ve öyle kitaplaşmıştır. Kibrit Wattpad'de hiç yazılmadı, direkt basıldı. Haliyle buradaki formatıyla kitap formatı arasında ne texting ne de düzyazı olarak bir benzerlik yoktur. ‼️