Benim ismim Açelya ve hiçbir yere hatta hiç kimseye dokunamıyorum. Aynı zamanda benimle aynı sorunu yaşayanlarla birlikte 14 kişilik bir yatılı evde kalıyorum. Biraz okula benziyor, bazı ilaçlar alıyoruz ve bu ilaçlar sorunlarımıza iyi geliyor fakat sorun şu ki arada sırada, bu ilaçlar bizim delirmemize neden oluyor. "Bırakın beni! Ellerini sakın bana sürme! Bak, dokunamadığıma şükret, yoksa bu ellerimle seni paramparça ederim! anladın mı?!" Yani evet, bu kız kadar sinirden delirmesemde hâlâ aileme kızgındım. Hatta sanırım buradaki herkese kin besliyordum. Benimle gelen abim hariç...

Bilinmeyen Numara : Şafak kaç askerim?

izmarit: özür dilerim. (14.20) izmarit: şimdi, senden aldıklarımı, (14.20) izmarit: sana verme vakti sevgilim. (14.20) izmarit: ben seni çok sevdim. (14.20) ‼️ İzmarit 2019 yılında yazılmış texting bir hikâyedir ve o zamana göre yazılmıştır. 2024 yılında kitaplaştığında SİL BAŞTAN bir şekilde yazılmış ve öyle kitaplaşmıştır. Kibrit Wattpad'de hiç yazılmadı, direkt basıldı. Haliyle buradaki formatıyla kitap formatı arasında ne texting ne de düzyazı olarak bir benzerlik yoktur. ‼️