ArYa (Ezik Kızın Değişimi) adlı hikaynin 2. Kitabıdır. Ve devamı niteliğindedir. Önce ilk kitabın okunulması önerilir. ********** Kalbime bir hançer gibi saplanan gerçeklerin baş kaldırdığı yerden bakıyorum şimdi hayata. Bu boşvermişlik hissi benim değil. Ne zaman gönlüm ayrılığa düşse, peşinden gelen adım sesleri benim değil. Bu ağlayan gözler, titreyen eller benim değil. Yine ve yeniden düşüncelerimle boğuşurken, kapının açılma sesini duyunca derin bir nefes alarak başımı o tarafa doğru çevirdim. Bu sefer annemdi gelen. "Nasılsın güzel kızım?" diye sorunca tebessüm etmeden yapamadım. Daha nasıl olabilirim ki? "Boşlukta hissediyorum kendimi. Yine." diye cevap verdiğimde, buruk bir şekilde gülümsedi. "Çok sevdin dimi? Gerçekten çok sevdin..?" diye sorarcasına konuştuğunda önüme döndüm hemen. Cevap vermedim. Ama annem cevabını çoktan almıştı. "Onu unutmak için ne yapmalıyım?" diye sordum. Aynı zamanda da başımı kaldırıp ona bakmıştım. Sonuçta annem benden daha tecrübe kazanmıştı. Zamanında onu da bırakan, babam değil miydi sonuçta? Durumlarımız aynıydı. Nasıl katlandı bu acıya bilmek istiyordum. Bana bir süre hüzünle baktıktan sonra; "Kendini binlerce parçaya böl, hepsinden tek tek temizle ve sonra da yeniden birleştir." diye cevap verdiğinde, hafiften kaşlarımı çatarak düşünmeye başladım. Ardından gözlerimi tekrar annemin gözleriyle buluşturup; "Ama bu imkansız." dedim. "Biliyorum." dedi annem hüzünlü gözler eşliğinde. "Unutmak da öyle."

"Her şeyin bittiğini düşünüyorsun değil mi?" diye sorduğunda kaşlarımı çattım. "Hazal intikamını aldı. Defne'yi hapse tıktı ve şimdi mutlu, öyle mi? Öyle değil Hazal, öyle değil" dediğinde ise dişlerimi sıktım. "Ne geveliyorsun?" "Bitmedi Hazal, hiçbir şey bitmedi. Asıl oyun şimdi başlıyor. Sen oyununu oynadın, hemde çok güzel oynadın. Ama sıra bende" dedi Defne bozuntusu, sesinde intikam barındırıyordu. "Bitmedi Hazal, oyun bitmedi!" --- INTIKAM OYUNLARI hikâyesinin devamıdır. İyi okumalar dilerim.

İntikam için oynanan oyunlar... Hazal Şahin, 22 yaşında bir genç kız. Ailesini küçük yaşta kaybetmiş, üvey ailesi ile büyümüş, bir kız çocuğu. Büyüdükçe ortaya çıkan gerçekler, büyüdükçe artan acısı, büyüdükçe çoğalan nefreti, o'nu bu noktaya getirmiştir. Sabrı taşmıştır. İntikam hevesi artmıştır. Bir sürü cevapsız sorularla dolu kafası, kin ve nefret barındırır içinde. Herkesten her şeyden uzak durur, insanlardan ise nefret eder. Nedeni ise öğrendiği gerçeklerdir. Daha bir sürü sorular... Hazal ailesine yapılanların intikamını nasıl alacak? Hazal'ın ailesinin katili kim? Katil Hazal'ı nasıl karşılayacak? En ilginç soru ise: Hazal oyununa kimleri dâhil edecek?

Başlayış .25.07.2016 #2016 İki aynı karakterde genç. Yolları bir sınıfta çakışıyor. İkisi de hayattan bir beklentisi olmayan insanlar. Ta ki birbirlerine ait olana kadar. Ne gülmeyi ne de insanlarla muhattap olmayı sevmeyen gençler. Birbirlerinin fark etmeden birbirlerinin her şeyi olacaklar. İlk başta aşktan uzak durmaya çalışırken birbirlerinden çok uzaklaşırlar ama ne kadar uğraşsalar da hayat onlara birbirlerinin olması için bir çok şans verir. Tabi bir çokta engel koyar. Hayat önlerine Nisa'nın babası ve okulun diğer kötü çocuğu olan Kerem'i engel olarak çıkartır. Ama bilmezler ki bu iki genç her şeylerini kaybettikten sonra birbirlerinin her şeyleri olacak. Hiç bir zaman hayattan kopmayın çünkü zamanı geldiğinde karşınıza sizi hayata tekrar bağlayacak insanlar çıkacaktır. Doğruluk senin kalkanın olacak bu hayatta.Doğru sözünde kılıcın sadakatinde zırhın.(Nisa Dinç)

Elindeki kadehi ağır ağır dudaklarına götürürken hareketlerimi inceliyordu. Gitmemi istemediğini biliyordum yine de emin olmak zorundaydım. Bakışlarımı üzerinden çekip kapıya doğru çevirdim. Adımımı atacakken kolumdan tutarak yüzlerimizi birleştirdi. "Bunu yaptığım için dünyanın en aşağılık adamı olacağım belki ama bu gece benim olacaksın. " dudaklarıma temas ederek söylediği sözleri zaferle dinledim. Öpüşü şiddetlenirken dudaklarını tekrar dudaklarıma değdirerek konuştu. "Bu gece ve her gece , benim sadece benim olacaksın Eylül. " Zaferimi taçlandırmış olmanın gururuyla kendimi Pablo'nun dokunuşlarına bıraktım. Yarını bilmiyordum ama bu gece kesinlikle onun olacaktım.

"Bana bak" diyerek beni önüne çekti. Gözlerim refleks olarak açılmıştı. "Bu kız kim ufaklığıma ne yaptın?" diyerek yüzüme doğru haykırdı. Gözyaşım benden istemsiz aktı. İkinci de onun peşinden gelmişti. Her an ağlamaya hazır olmaktan nefret ediyorum. "Öldü" dedim. Bana atabileceği en kötü bakışı atıp "Harabedeki kızlara mı benzemeye çalışıyorsun? Söylesene seni de bir gece de harcamam mı gerekiyor ? Bunu mu isti..." yüzüne attığım tokattan sonra susmuştu. "Haddini bil! " dedim ve ona iğrenerek baktım. Bakışları bana döndü. Sinirden ölecek kıvamdaydı. Gözleri gözlerime bakarken yangın çıkarıyordu. Uraz şuan hiç düşünemeden beni öldürecek şekildeydi. "Sen bana Sürtük diyemezsin!" o kadar sert bağırmıştım ki boğazım acımıştı. Uraz kolumu tutduğu gibi beni serçe duvara yasladı. Duvarın pürüzlü kısımları sırtıma girmişti. Gerçekten canım acımıştı. Uraz bana öfkeyle bakıp elini yumruk yapıp sinirle yanımdaki duvara yerleştirdi. Duvar çatlamıştı. Bana gelecek diye düşünürken tam yanımdan sıyırmıştı. "Sana dokunmaya kıyamazken seni sevmediğimi nasıl idea edersin aklım almıyor." Genç kurguda #1 -06/08/2018 Cesarette #1 07/08/2018

İntihara meyilli iki delinin hikayesi de denilebilir. 》Gizemli kıvırcık saçlı bir kız ve onu tanımaya çalışan deli bir çocuk. Rüzgâra kapılmış bir hikaye. Hayalet Rüzgarına Kapılmış bir hikaye.. 《Kendilerini insan saymayan kişiler. Onlara göre insanlar iğrenç varlıklar. Sizce de öyle mi? 》Keyifli okumalar dilerim.😊

Bundan daha kötüye gidemez dedim her seferinde. Gitti. Ama yine de... Tan vaktiydi. Yeni bir gün geliyordu. ''Sen onun yansımasısın. Bir yankısın. Onun hissettiklerini hissedecek, onun verdiği tepkileri verecek, onunla aynı hataları yapacak, onunla aynı yolu çizeceksin. İçinde iki farklı ses olabilir ama iki farklı ruh yok.'' Haklıydı. Dünyanın yanışını izlemek isteyen adam, haklıydı. Bu yüzden bu savaşa girdim. Yaptığım en akıllıca ve aynı zamanda da en aptalca şeydi. ''Güçsüz olmak istemiyorum!'' diye bağırdım. ''Güçlü olmak istiyorum.'' ''Korkmuyorum!'' diye bağırdım. ''Korkmuyorum!'' Ben bağırıyordum, onlar sırıtıyorlardı ''Korkmak istemiyorum!'' Bu, belki sonu olmayan bir savaş, ama uğrunda savaşmaya değer.

Ruhumda dolaşan, bir günlük kelebeğin cesedini ellerimle taşıdım kalbime. Parmak uçlarımla son kez okşayıp koydum tabuta. O kelebek kalbimle ruhumun arasında bir araf olarak tekrar kanat çırpacak. Bir gülüş gözümden kalbime düşene dek orada hapsolacak, kelebeğim. Ya hayat bulacak, ya da sonsuzlukta kaybolacak. Şimdi o kelebek gibi bir cesetten ibaretim ben. Bir kentte mucizevi şeyler yaşanırken, evin dışında kalmış, pencereden o sıcaklığı izleyen küçük çocuklar gibi hissediyorum. Hiç varolmamış bir aşkın hüznünü yaşıyorum. Hiç olmayan birinin özlemini çekiyorum. Neydi bu hissettiğim? Bu boşluk nedendi? Ruhumu delen, ciğerlerime batan bu duygu nereden gelmişti? Yağmurla gelen o tuhaf yabancınn etkisi olabilir miydi? O yabancı bana yağmuru sevdirebilir miydi? Yağmur onun bakışları gibi düşecek miydi gözümden yüreğime? Kirpikleri, saçları yağmurla nasıl böyle uyumlu olabilirdi? O yağmurun ta kendisiydi. "Yağmur gibisin. Hatta yağmursun." "Hayır, gökyüzüyüm."

16 yaşında bir lise öğrencisi olan Risa.Geceleğin gördüğü ilginç bir rüyayla uyanır, çok saçma olduğunu düşünerek kafasına takmaz.Fakat okullarına -yurda- yeni gelen öğrenci sayesinde hayatı ve gördüğü rüya hakkında ki sır perdesi kalkar.Gizemlerin çözülmesiyle Risa ailesi hakkında ki en büyük gizem'i öğrenir.Annesinin bir kovucu babası'nın ise bir iblis kral olduğunu öğrenir.Tabii tek gerçek bu değildir..Risa'nın kendisi bir iblistir. İblisleri avlayan bir iblis.. ✩ ✩ ✩ Kapak tasarımı KbrTuncel'e aittir...