Quarsilta takvimlerime göre bundan yaklaşık beş milyon asır önceydi.Henüz bir sürü ruh ,beden ve irade sahibi olmak için sırada bekliyordu. 18.000 alemden sadece birinde yaşayabilecekti ruh sahipleri .Tek hakları vardı ve başka alemlerin varlığından haberleri olmayacaktı. Ruhlar aleminden çıkmadan hafızaları silinecekti .Tabi bir istisna vardı: Quarsiltalıların alemi bütün kuralları yıkabilirdi çünkü bütün bu alemi korumak onların göreviydi ,onlar hiçbir şeyi unutmayacaklardı. Ben de oradaydım sıranın sonunda bekliyordum. Sıra bana geldiğinde kulağımı bir şeyler fısıldadılar: -Artık sen bir Quarsiltalısın. 18.000'ci alem olma onurunu tatmıştım.Ve bir yemin ettirilmiştim , bu alemde yaşayan liderler olarak geride kimseyi bırakmayacaktık...

Aslında her hatanın bir bedeli olduğu kadar bizleri o yanlışa sürükleyen sebeplerimiz de vardır. Ama kimse sebebini sorgulamayı tercih etmez; Çünkü ön yargı her zaman daha kolaydır.. Bu hikaye de bu duruma rastlayacaksınız ve sonuçlarını okuyacaksınız.. Eğer hazırsanız başlayalım.. Hikayeden alıntı.. "Ne söyleyeceksen çabuk söyle ve sonra defol git buradan!" Duydukları kızın iyice nefesini darlarken dolan gözleri görüntüsünü bulanıklaştırmıştı. Biriken yaşlar akmak için direnirken gözlerini kırpmamaya zorluyordu. Çünkü biliyordu ki o yaş bir kez düşerse bir daha durmayacaktı. Derin bir nefes aldı ve dudaklarından o iki kelime döküldü. "Ben hamileyim.." Vereceği tepkiyi sabırsızlıkla beklerken gözlerini bir an bile özlediği yüzden ayırmamıştı. Genç adam kaşlarını çattı ve yüksek çıkan sesiyle bağırmaya başladı. "Benden olduğu ne belli he! Neden inanayım sana!" Kalbindeki acının tarifi yoktu genç kızın.. Korktuğu yine başına gelmiş, sevdiği adam bir kez daha inanmamıştı ona. Nefesi ciğerlerine yetmezken çoktan ruhunun bedeninden ayrıldığını hissetti ve gözyaşları bir bir firar ederken sert bir tokat geçirdi genç adamın yüzüne.. "Senden nefret ediyorum!" Wattpad'de bu isimle yayınlanan ilk hikaye..

" A-Ali abi, bırak! Hala ne diyorsun?". " O piçi etrafında görürsem nefesini keserim o veledin." Sinirle belimi saran kollarını sıktım. " Ne hakla diyorum bende sana he?! Ne hakla?! Hayatımdaki insan o olacak belki. Belki sevgilim olacak!" " Sevgilin! Öyle mi?" " Öyle, belkide ilerde kocam olacak!" Elalarının ateşle yandığına yakından şahit oldum.Sinirle daha da üzerine çekti beni. Dehşetle açıldı gözlerim. " Kocan olacak ? O ibne? O cibilliyetini s*ktiğim! Senin kocan olacak?" Onun sinirini anlamıyordum. Hele şuanki pozisyonumuzu asla. Allahım ne yapıyorduk biz? " Olamaz. İzin vermem.." ~3.Bölümden Kesit~ Başlangıç tarihi: 19.06.18 Kapak: @ruhsuzkalemler

"Kardeşlerine dokunmalarına izin vermeyeceğim, Ayperi." Genç kızın gözlerinde parlayan umut ışığıyla kalbi sıkıştı Atahan'ın. Az sonra söyleyeceklerinden sonra meftun olduğu gözlerdeki umudun yavaş yavaş solmasını izlemeye yüreği el vermiyordu. Daha söylemediklerinin ağırlığıyla gücü azalmıştı. Geniş sırtını kıza çevirip derin bir nefes çekti içine. "Tek bir şartla!" "Ne isterseniz yaparım Atahan bey. Yeter ki beni kardeşlerimden ayırmalarına izin vermeyin." Dedi titreyen sesiyle. Hırpalanmaktan yırtılan elbisesi ve yara bere içinde olan bedenine rağmen iki kardeşine de sıkı sıkı sarıldı. Her ikisi de az önce yaşadıkları saldırıyla sus pus olmuşlardı. Kardeşlerinin gözlerinde gördüğü korkuyla içi yandı. Onları zalim amcalarından korumak istercesine sıkı sıkı sinesine bastırdı. Dış kapının daha sert yumruklanmasıyla korkuyla kardeşlerine daha çok sarıldı. Amcalarının bağırış seslerini duymamak için kulaklarını kapatmak istiyordu Ayperi. Hıçkırık sesleri Atahan'ın kulağına gelirken hissettiği vicdan azabıyla gözleri doldu. Avucunu yumruk yapıp ısırdı tüm hırsını çıkarırcasına. "Karım olmanı istiyorum!" Ortama bomba etkisi yaratan sözlerle her ikisi de sarsıldı. Bu sefer odada ikisinin sert soluk sesleri yankılanıyordu. Ayperi şaşkındı, Atahan ise darmadumandı. Çaresiz bir kızı sırf duygularını tatmin etmek için kendine mecbur bırakmıştı. Yaptığının adice olduğunu biliyordu ama ilk kez yüreğine yerleşen bu aşkı, kaybetmek istemeyecek kadar bencil bir adamdı. Burnunu dikleştirerek devam etti sözlerine, "Eğer benimle evlenmeyi kabul edersen amcalarının Kars'ın sınırlarından girmelerine bile izin vermem."

"Uzak dur benden!" Durmuyor burnunu boynuma kadar sürtüyordu. "Dokunma ablama!" Salihden gelen bu sesle kendimi okadar aciz ve ucuz hissettim ki ağlamamak için dişlerimi dudaklarıma geçirdim. Şu an kardeşimin önünde taciz ediliyordum... . Kurgum olumsuz içerikler ve yanlış davranışlar içermektedir. Hakaret edecekseniz okumayın!

Erkek kardeşiyle kahvaltı yapmak için evden çıkan bir genç kız hayatının aşkıyla karşılaşırsa? Ve en kötüsü o adamın abisi kendisine takıntılı bir psikopat olursa? Hayatları nasıl ilerler? Bu savaşın kazananı kim olur? Hadi hep birlikte okuyalım...