"Ecrin! ben ya ben herkesin korktuğu mafya adamı Asil Karaman. Namı diğer Azrail KİMSEYE YENİK DÜŞMEYEN HERKESE KAFA TUTAN BEN BIR TEK SANA YENIK DÜŞTÜM. Hayatımda ilk defa tek bir şeyden birinden korkuyorum. Başına bir şey gelmesinden her zaman korktuğum kadınımsın. Yıllarca köpek oldum len ben senin için. Bensiz dış...
Ben Aras Korkmaz. 25 yaşındayım ve bu yaşıma kadar hep kendi çabalarımla yaşadım. Hayatta tek sevdiğim kadın annemken Ada'nın hayatıma girmesiyle her şey değişti...Hep sevdim onu. Hep uzaktan sevdim. Onun benden haberi dahi yok ama onu hep korudum. Uzaktan sevmek zorundayım. Çünkü ben bir mafyayım ve benim masum Ada'm...
"İstediğin kadar kaç 'Beste Gürsoy' yerin dibine bile girsen,SENİ BULURUM." gözlerimin dolmasına izin vermeden kapıyı açıp dışarı çıktım. Bahçedeki büyük kapının oraya gittiğimde Serkan ve Bekir önüme geçti. Ne oluyor? dercesine bakarken arkadaki bağırma sesiyle gözlerimi sıktım. "İNDİRİN LAN KAFALARINIZI,eğer bir kiş...
Adam sert, umursamaz ve acımasızdı. Bakışlarıyla etraftaki insanları korkutmayı çok iyi beceriyordu, Elif Ahu Ataman'ı da korkutuyordu fazlasıyla kız adamın inine indiğinde yaşamının baştan sona değişeceğini tutsak olacağını bilemedi.. --- "Ben yapamam bunu benden isteme" dedi kız yalvarırcasına sanki adamın ne kadar...