Umut, Mavi, Gökçe ve Deniz... Neydi onların suçu o masum çocukları suçu. Sevilmek miydi yoksa sevilmemek mi? Kaderlerine boyun eğmişlerdi hâlâ ne istiyordu hayat onlardan. Geçmişiyle ilgili miydi yoksa tüm her şey. Geçmiş gelip giderken yaşanmışlıkları da götürür müydü yoksa yaşamın boyunca ay ışığı gibi takip mi ederdi seni? Onların savaşları kurtuluş mücadeleleri. Kazanmak gibi bir amaçları yok tek istedikleri hayatta kalmak. Peki sen bu savaşta onların yanında mısın? Yoksa bu küçücük tek amacı yaşamak olan çocukların karşısındaki saflarda mı savışıyorsun? ------ "Fısıldamıştı. Sanki kulakları değilde ruhu duysun ister gibi. Sanki kulaklarına değilde ruhuna gitsin ister gibi." Umut Kaya "Kaderine boyun eğmişti belkide ama İlk kez tutsaklığı tattığı gün ilk kez mutlu olmuştu." Mavi Aras - "Eğer sana olan öfkesini dindirebilirsen kalbini açardı gözlerinin önüne." Deniz Demir - "Çünkü o güçlü Gökçe hâlâ ruhunun derinliklerinde." Gökçe Aydemir - "Kafasını kaldırıp yukarı baktı. Gördüğü sonsuzluk karşısında ağzı açık kalırken daha adını bile bilmediği bir cisimden gelen ışıpın gözlerini acıtmasını umursamadı. O bu sonsuzluğa hayran kaldı. Mavinin büyüsüne kapılıp gitti. Ve mavi ona umut oldu. O hayran kaldığı maviyle çıkışını buldu." - "Gülümse ve her şeyin geçeceğini söyle. Yalandan da olsa." - Gökyüzünün derinliklerinde yıldızlar kayar mı bir daha bu gece dilek tutmazsak? - Ebrar Yıldırım Başlangıç tarihi[11.09.2020] Mavinin Büyüsü adlı ilk kitaptır. Konusu ismi cümleleri bana ait. Çalıntı durumunda yasal işlemlere başvuracağım kesinlikle. #Gülümse @alfa.edam bu güzel kapak için teşekkürler💜

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Ruhundaki yaraları günden güne büyüyen bir kız... Dilara Çakır. Etrafındaki herkes zarar veren sert bir adam... Koray Sayer. Birleştikleri zaman ortaya çıkacak yıkımın farkındalar mı? Onlar kurtarılmayı isterken birbirini mahveden iki kimsesiz ruh. söylenen yalanların doğurduğu acılarla baş edebilecekler mi? Aşklarından çıkacak yangın ikisini de sonu olacak. Onlar kendi cehennemlerinde birlikte yanacaklardı ve bunun farkındaydılar. Onların varoluşu büyük bir son içindi. Şizofren... Onlara en ağır darbeyi verecek hastalığın ismi buydu. bu hastalık onları intihara sürükleyecekdi. Zaten aşkları binevi bir intihardı.

Madden ve manen büyük bir zenginlik ülkesi olan Türkiye sömürgeci devletlerin iştahını kabartıyordu fakat unuttukları bir durum vardı; plan yapanların en büyüğü... Bu kitap gerçekleri kurgusal bir şekilde sizlere sunmakla beraber düşüncelerinizi derin konular üzerine yormanızı ve gerçekleri görmenizi sağlayacaktır.

"Bazen insan kendinin farkında olmalı." Oğuz'un konuşmasıyla bakışlarımı bardaktan çekip ona çevirdim. "Kendi güzelliğinin farkında olmalı." Kahvesinden bir yudum aldı ve devam etti. "Yüz güzelliğinden bahsetmiyorum. Kalp güzelliğinden bahsediyorum. Gönlü bedenlerinden taşan insanlar var ve ben onlardan biriyle tanıştım. Bu öyle biri ki henüz kendisinin farkında değil." "Nasıl yani?" Diye sorduğumda dudağının bir kenarı yukarı kıvrıldı. "Gönlü tüm dünyayı içine alacak kadar büyük ama o, içine sayılı kişileri alıyor. O gönülün değerli olmasını sağlayan şey de bu zaten." "Herkesi doyuracak kadar zengin, sadece kendini sevecek kadar fakir, etrafını göremeyecek kadar da kör..." Anlamaz bakışlarımı ona diktiğimde kahvesinden bir yudum aldı. Bu sözleri son sözleri olmuştu ve geri kalan süre boyunca hiç konuşmadan beni izlemişti. Ben de tek kelime etmemiştim zaten. Söyledikleri gönlüme dokunsa da bir o kadar da benden uzaktı. Derin bakışları içimde bir yerlerde çatlaklar oluşturdu. Bu öyle çatlaklardı ki içime derin bir korku yayıldı. Korkum, birine karşı herhangi bir şey hissetmekti. 🌺 "Sanki tüm dünya ışıklarını kapattı, karanlıkta birbirimizi bulamadık. Attığımız her çığlık, şehrin duvarlarına çarparak bize geri döndü." Bir rüzgar esti, yıktı tüm alışkanlıkları, bir daha esti ve yeni bir hayat sundu, yeni bir sayfa açtı ve kalem alındı ele. Yazılıyor şimdi alın yazıları, kuruluyor sahne ve açılıyor perdeler... 29.04.2020 / Çarşamba

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•