Daha fazla bu sessizliğe dayanamayıp deltanın yanına doğru yüzdüğünde aralarındaki mesafeyi en aza indirip tam karşısında durdu. Ayaklarını gölün zeminine bastırdığında aralarındaki boy farkı yüzünden başını yukarı kaldırdı. Delta ise ona yukarıdan bakıyordu. Rue içindeki arsız Omegayı dinleyip daha da yaklaştı deltaya. Vücutları birbirine değinceye kadar yaklaştı. Deltanın nefesinin yüzüne vurduğunu hissediyordu. Biliyordu ki kendinin nefesleri de deltanın yüzüne vuruyordu. Bunu bilmenin verdiği his Omegayı daha da arsız olmaya itiyordu. Dur durak bildiği yoktu içindeki kurdun. Tam da şuan çok gerekliymiş gibi feromon yaymaya başladığında gözleri tamamen deltanın üstündeydi. İçindeki Omega, deltaya tek hareketi ile neler yapabileceğini görmek istiyordu. Çok geçmeden aradığı cevabı almıştı. Delta anında uyanmış ve sindiği yerden çıkmıştı. Gözleri çoktan kırmızıya dönen kurt ellerini Omega'nın iki yanına koydu. Yeterince yakın değillermiş gibi bedenini daha da kendine bastırdığında içindeki delta daha da çıldırdı. Meleksi güzellikteki Omegasından gelen aynı güzellikteki feromonlar işleri daha da zorlaştırıyordu. Şu saatten sonra kurduna nasıl hakim olacağını bilmiyordu. Tek yapabildiği gözünü bile ayırmadan kendisine bakan Omegasına bakmaktı.

"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.

Neşeli bir kişi olmasına rağmen dışarıdan soğuk ve durgun bir yapıya sahip olması onu yalnız yapmıştır. Hayatını bilgisayara ait yaşayan Leman Kaya, tam bir yıldır kendini sanal hayat oyununa adamıştır. Ve her şey bu oyunla başlamıştır. Ah pardon her şey bilgisayarın ekranında ansızın çıkan siyah bir ekranla başlamıştır. Birbirinden farklı görevler... Korkutucu derecede verilen cezalar... Tutkunun ve eğlencenin en nirvanası... Ve hepsinin tek bir oyuna ait olması! Leman'ın dahil olmasıyla beş kişinin tek bir amaca yönelmesi... Belki de arkadaşlığın sanaldan ziyada ilk kez gerçek tadına varan Leman için başka bir oyun başlamıştır. Oyuna hoşgeldiniz... Umarım Laptü Kapanına sıkışmazsınız. |Wattpad Platformunda bu isim ve kurgu ile yazılan tek kitaptır.

Kafama çarpan turuncu topla dengemi sağlamak için hafif öne eğildim ve yavaşça arkama dönüp topun geldiği yere baktım. "Üzgünüm o kadar kısasın ki göremedim." Pişkin pişkin söylenip tekrardan atış yapmak için arkasını döndüğünde içimdeki Naz'ın bilerek frenlerini patlatarak az önce kafama gelen topu aldım ve iki elimle tutarak tam Sinan'ın arkasında durdum. "Sinan." Gülerek bana döndüğünde hiç beklemeden kollarımı iterek sert topu kasıklarına fırlattım. O kıpkırmızı yüzüyle yavaşça yere çökerken yaptığımdan memnun olmuşcasına arkamı dönüp tersten ona el salladım. "Üzgünüm, kafana atacaktım ama boyum yetmedi." Müdür Yardımcısının bile dize getiremediği ben, yaptığım küçük bir hata yüzünden basketbol takımının 1 senelik kölesi oldum. Şimdi, 12 dev gibi şımarık adamla 1.57 lik boyumla nasıl başa çıkacaktım? Not: Bu kitaba şöyle bir göz atmaya karar verdiyseniz ilk bölümün ilk 2 paragrafını okumadan bırakmayınız. *Küfür içerir.* 22.06.2018

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Şeytanın kafesine düşmüş bedenlerin ruhları cehennem ateşiyle harmanlandı. Gaddarlık zihinlerde taht kurarken geçmişte ki sır geleceği helak etti! Kurumaya yüz tutmuş yapraklar, dallarından neredeyse düşmek üzereyken azraili beraberinde getirecek kadar da sert esen rüzgar adeta dallarında zor duran yapraklarla oyun oynuyordu.. Daldan bir yaprak düşecekti. Düşen, o yaprak toprağa ateş olup yayılacaktı. Şehir çöle dönecek, insanlık yok olacaktı. Acımazsız ruh kıyameti kopracaktı! -*- "Sen hiç birini öldürdün mü?" diye sordum bakışlarımı ağır bir şekilde, ona çevirirken. Boğazımda oluşan düğüme bir yenisi daha eklendi. Yüreğim sayamadığım kadar can çekişti. Siyah bir inci misali gözlerini üzerimde gezdirirken dudaklarının kıvrımı alayla bükülmüştü. "Sen hiç düş öldürdün mü?" dedi soruma karşılık bir soru eklemişti. Kiraz rengi dudaklarından dökülen kelimeler ruhuma nakış ederken, o gözlerinde ki şeytani ışık anlık yok olurken devam ettirdi kelimelerini içinde kıyametler koparken. "Birisini öldürmekten daha zalimce.." -*- Ölüm Şehrinin gölgesinde kalmış bedenler kana susamış olur... Bataklığa giren herkes azraille son bulur!

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.

Buram buram testosteron kokan bu mekanda ellerim, ucu sertleşmiş göğüslerimi sıkarken gözlerim yukarıya çıkmak için sabırsızlanıyordu. Arkamdaki tanımadığım sert bedene kıçımla güzel bir muamele çekerken pişman değildim. Kendimi şarkının ritmine kaptırmışken dövmeli el eteğimin sınırında gezdiği sırada inledim. Kumaşın üzerinden bile tenini tenimde hissediyor ve bu daha çok ateşimin çıkmasından başka bir işe yaramıyordu. Teninin kokusu dört bir yanımı sarmışken sadece kokuyla yukarıya tırmanabileceğimi fark ettim. Boynumu saklayan terden ıslanmış saçlarımı yana çekerek dudaklarıyla boynuma imzasını atmaya başladığında dizlerim çaresizce titredi. Ellerimi arkaya doğru uzatarak boynunu tırnaklarımın ucuyla okşadım, karşılığında derinden gelen bir hırlama kazandım. ''Seni şimdi, burada, çok fena şekilde becermemem için bana bir neden söyle!'' Boğuk ve arsız sesi kulaklarımı doldurduğunda yaramazca kıkırdadım. Arkamda şişen erkekliği kıçımı zorlarken eli dantelli külodumu yana sıyırdı. ''Siktir." diyerek inledi. "Sırılsıklamsın...'' Parmakları hazinemde gezerken nefes alışverişlerim çığırından çıkmıştı. Dudağımı koparırcasına dişlerken insanlar umurumda değildi. Sadece o ve onun parmakları vardı. Kadınlığım elinin altında tomurcuk gibi açarken inlemeler arşa uzandı. Küçük tepeciğimi zevkin doruğuna çıkarırken arzu dolu sesimi bastıramayarak fısıldadım. ''Bir nedenim yok,'' 26.06.2016