მოდიოდა მათზე უთვალავი ჯარით გარშემორტმული, რომელიც ქალაქს კალიასავით ედებოდა, გასაქცევ გზას არ ტოვებდა. წინა რიგების შუბებზე ადამიანის თავები იყო წამოცმული, რომელთა დათხრილი თვალები, გადარჩენილებს სიზმრებშიც ელანდებოდათ. ოღონდ არავის მათ შორის, ვისაც თავს დაატყდა, არ გადარჩენილა. Gook+yoon=GUKYUN ორიგინალის ლინკი👇 https://www.wattpad.com/story/177756298?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_reading&wp_page=reading&wp_uname=kisa_KRENDEL

პერსონაჟები : Park Chan Yeol , Byun Baek hyun და Do Kyung-soo ჟანრი : რომანტიკა , დრამა , იაოი. აღწერა : ჩანიოლს უნდოდა გაყრა. ბექიონმა სთხოვა ერთი კვირა. ორიგინალის ავტორი : http://exobubz.livejournal.com

EXO Fanfiction უმრავლესობისთვის უბრალოდ სახელია, ზოგიერთვის კი - მთელი ახალი სამყარო. -რედაქტირების პროცესში-

"ფოტოგრაფმა სწრაფად მოათვალიერა გარემო იმ იმედით, რომ უცნობ, საზიზღარ მხატვარს კვლავ დაინახავდა და ასეც მოხდა. ბიჭი ჯონგუკისგან მოშორებით, იმავე ადგილას იყო ჩამომჯდარი, ისევ ტილოთი და ფუნჯებით ხელში. თითქოს არაფერი შეცვლილა გუშინდელიდან, მხოლოდ მისი ტანისამოსი." "მეშინოდა, რომ ვეღარ გავიღვიძებდი და შენს სახეს ვეღარასდროს ვნახავდი! მშიშარა ადამიანად მაქციე ჯონ ჯონგუკ!" ფოტოგრაფი ჯონგუკი და მხატვარი თეჰიონი. ფოტოგრაფი, რომელიც მხატვრებს ვერ იტანს და მხატვარი, რომელსაც ფოტოგრაფია და ფოტოგრაფები არ ეხატება გულზე. რა მოხდება როდესაც ამ ორი ადამიანის გზები გადაიკვეთება? შეძლებენ ერთად შეცვალონ წინასწარ დაწერილი მომავალი? რას მოუტანენ ერთმანეთს, ბედნიერებას თუ ტკივილს? Started - 13/07/18 Ended - 02/01/2019

eleven:eleven; #1 in Future #1 in exol #1 in Exok

როდესაც მიწა გაიხსნება, ჯოჯოხეთს მოაშიშვლებს და იქ მყოფ დემონებს გამოუშვებს გარეთ, როდესაც ყველა პლანეტა დაიღუპება და მათ შემდეგ მხოლოდ ფერლი დარჩება, როდესაც სამუდამოდ გაცივდება მზე და ადამიანების გულებს სამუდამო სიცივისთვის გაიმეტებს, როდესაც ზეციდან ყველა ვარსკვლავი ჩამოვარდება და ფერფლად დაეცემიან მის ხელის გულზე-მხოლოდ მაშინ დაბრუნდება იუნგი ჯონგუკთან კრიმინალური სამყარო სადაც იუნგის უყვარს ჯონგუკი, ხოლო ჯონგუკს იუნგიც არა. ორიგინალის ლინკი👇 https://www.wattpad.com/story/145683192?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=kisa_KRENDEL

-მოგწონს?- სერიოზული ტონით მკითხა. -უკაცრავად?- გულის ცემა კვლავ აჩქარდა. -გიყვარს როცა კითხვას ორჯერ გიმეორებენ თუ მართლა არ გესმის? ჩამეცინა, -რატო მეკითხები? მეგონა საქმე გქონდა. -მოგწონს თუ იწონებ?- წინ ერთი ნაბიჯი გადმოდგა, მე ერთი ნაბიჯით უკან წავედი და ჩემდა უნებურად ეზოს გალავანს ზურგით მივეყრდენი. -მიპასუხე- სახე კიდევ უფრო ახლოს მოიტანა ჩემთან, გაბედული რომ ვყოფილიყავი აუცილებლად ვაკოცებდი, თითქოს მთელი ორგანიზმი მთხოვდა ამის გაკეთებას. -კი. -კი რა? -კი მომწონს. ეს ვუთხარი და ერთი ხელით, ჩემი სახის გვერდით, კედელს მიეყრდნო. -საერთოდ რატომ მეკითხები ამას? -ჩემი რომ ყოფილიყავი,- სახე კიდევ უფრო ახლოს მოწია - მარტო არ გაგიშვებდი,არავისთან ერთად და არ აქვს მნიშვნელობა რა საქმეზე დასალაპარაკებლად.