Młody, samotny George Davidson odkrywa, że może używać starego telefonu do komunikowania się z chłopakiem żyjącym pięćdziesiąt lat temu. Notka od autorki: "Witam! Ta historia jest alternatywnym wszechświatem i jest inspirowana horrorem o nazwie The Call. Proszę sprawdź go, jeśli chcesz. Nie mam nic przeciwko, jeśli ta historia zostanie udostępniona, proszę nie używaj tej fikcji lub mojego imienia w jakikolwiek negatywny sposób. Dziękuję, i miłego czytania!" Twitter autorki : @Astron0mika Instagram autorki: @Astronomik4 Okładka została zrobiona przez @notY0ISH0 na twitterze. #3 w 'flowers' 26.04.2021 #1 w 'george' 9.05.2021 #2 w 'georgenotfound' 17.05.2021

Wyjście z szafy nie należy do najprostszych zadań. Nie, kiedy rodzina na każdym kroku podkreśla, że odmienność jest zła; krzywdzące komentarze stale wywierają presję i odwodzą od potrzeby wygadania się nabliższym, tworząc niepotrzebny dystans. Clay, mimo to, lubi swoje życie, kocha swoją siostrę i od miesięcy wzdycha w ukryciu do starszego chłopaka, podziwiając go za całkoształt - za kuszącą beztroskę, godną pozazdroszczenia otwartość i ten cholernie zaczepny uśmieszek, przez który zapomina o bożym świecie. Chcąc odpocząć od codzienności, pozwala sobie na więcej niżby chciał, co skutkuje zwróceniem na siebie oczu zbyt wielu osób, w tym chłopaka, którego w życiu nie podejrzewałby o dobrowolne poświęcenie mu uwagi. Innymi słowy historia o tym, jak jedno spotkanie potrafi do reszty namieszać w życiu, a także o wpływie drugiej osoby, której bliskość jest w stanie pomóc podnieść się z samego dna. Powiązanie z "Dniami, które nie wrócą".

"I jak Apollinie? Nauczyłeś się czegoś?" . Tak, nauczyłem. Przepowiednie, przysięgi, misje i bogowie są do chrzanu." Jako bóg, Apollo odczuwał pewne rzeczy inaczej. Życie jednego śmiertelnika nie znaczyło dla niego wiele, a zsyłając plagi na miasta, czuł jedynie rozbawienie, gdy ludzie uciekali w popłochu przed jego złotymi grotami. Często się zakochiwał, lecz trudno było dłużej utrzymać jego zainteresowanie. Taki już był- wiecznie młody, niezdecydowany. Nawet zrzucony z Olimpu, ograniczony nędznym, kruchym ciałem pryszczatego nastolatka, nie mógł spodziewać się, że śmiertelność uderzy w niego niepowstrzymaną lawiną ludzkich emocji. Nie był przygotowany, by spojrzeć w ciemne oczy swej dawnej miłości. Apollo nie przywykł do śmiertelności. Nie przywykł do straty. Nie przywykł do bezsilności. Jako bóg nie musiał się ich lękać, ale teraz był śmiertelny. I najwyraźniej samo uczynienie go pryszczatym dzieciakiem i skazanie na służbę u córki Demeter, nie wystarczyło Zeusowi. apollo x hiakintos; po "apollo i boskie próby: labirynt ognia" 🅿︎🅸︎🆂︎🅰︎🅽︎🅴︎: 15.06.2018