Cara'nın elinden alınan hayatı için intikam yemini ettiği adam, yaşadığı büyülü toprakların en büyük kabusuydu. Karanlığın Çocuğu. Kaderlerinin daha onlar doğmadan önce bir kehanetle birbirine bağlandığını bilmiyordu. Geçmişinin gölgesi olan bu adam, onu bambaşka bir dünyayla, tekrar tanıştıracaktı. ... "Herkesin önünde korkuyla titrediği Karanlığın Çocuğu neden benimle ilgileniyor?" "Kaybettiğim şeyin sende olduğunu düşünmeye başladım Carissima... İçimden bir ses bunun için bütün dünyayı yakacağımı söylüyor." ... (+18) Bazı bölümlerde cinsellik ve şiddet ögeleri bulunmaktadır. Yetişkin okuyuculara yöneliktir. ... Şubat 2023 #1 Büyü (8 Haziran 2023) #1 Romantik (3 Temmuz 2023) #1 Kurgu (7 Temmuz 2023) ...

Doğrulup tekrar kameraya baktığımda ise bir süre konuşmamıştı. Beni izliyordu. Başını hafif yana eğmişti ve benimle dalga geçmeye devam ediyordu. "Şimdi..." dedi ve hareket edip öne doğru eğildi. Dirseklerini dizlerine koymuştu. Kasları tişörtünden dışarı fırlayacak kadar belirginleşmiş ve yine genç bir vücudu andırırcasına izlenim vermişti. "Otur." Dediğini yapıp tekrar koltuğa oturdum. Karşımda açmış olduğum bilgisayarımın kamerasında geniş ekran onu izlemekten başka bir şey yapamıyordum. "Dizlerini kır ve ayaklarını koltuğun üzerine koy!" Bütün bedenim gerginliği ile acımaya başlarken dediklerini yaptım. Bacaklarımı birbirine yapıştırıp ona bir ayrıntı vermek istemezken korktuğum şeyi söyledi. "Bacaklarını iki yanına aç!" Tırnaklarımı avuç içime yerleştirirken yanağımdan bir damla yavaşça süzüldü ama dediğine uyup iki yana açtım ve ona bunca senedir kendime bile sakladığım ayrıntıyı bütün açıklığıyla sundum. İç çamaşırımla olabilirdim ama şu anda bulunduğum durum kesinlikle olağan değildi. Bekledi. Arkasına yaslandı ve beni izledi. Nefes alış verişinden başka bir şey duyamıyordum. Normal alıyordu ve benden etkilenmediği barizdi. Ama istedikleri beni utandırmaktan başka amaç içermiyordu. "Şimdi..." Başını hafif yana yatırdı. Palyaço suratı o kadar korkunç ve gaddar duruyordu ki içten içe dudağımı ısırıp vereceği emri bekledim. "Sağ elini iç çamaşırının içerisine sok ve kendini okşamaya başla."

"Kimsiniz?" Sanki ben ona hiçbir şey sormamışım gibi mimiksiz ve tepkisiz kalan adam gözlerime, onları delercesine bakarken üşüdüğümü hissetmiştim. Korku yavaş yavaş bedenimi sararken bir adım geri gidip kapıya yaslandım. "Size bir soru sordum." dedim en soğuk olduğunu umduğum sesimle. Dudağının kenarında gördüğüm belli belirsiz hareketlilik beni kendisinden beklenmeyecek kadar heyecanlandırmıştı. Bu varla yok arasındaki dudak kıpırtısı nasıl kalbimi tekletmeyi başardı diye düşünürken dudaklarımı ıslattım. Bir anlığına gözleri dudaklarımı bulduktan sonra bakışları tekrar kahvelerime sabitlendi. Hiçliğin ortasında kaldığımı hissettiğim birkaç saniyenin ardından sesini tekrar duydum, "Şimdi sana, ikincisini kesinlikle seçmek istemeyeceğin iki yolu olan bir anlaşma sunacağım." Anında çatılan kaşlarıma kırpıştırdığım kirpiklerim eşlik etti. Bu adam ne diyordu? Ona doğru iki küçük adım atarak konuşmaya yeltendim, "Beyefendi kimsiniz ve ne diyorsunuz ben hiç-" Söylediklerimin onun umrunda olmadığını belli edercesine sözümü kesti, "Birincisi, senden bir bebek istiyorum. Bana bir bebek vermen gerekiyor. İkincisi ise, bunu farklı yollardan yapacağım diğer alternatif." Her iki yolla da benden istediği bir bebekti. Bir dakika. Bebek mi? ○ Zamanın en kısa parçasına denir lahze, bölünemeyecek kadar küçük olana. Bir lahzede, yaşanabilecek en mükemmel sihir gerçekleşmiş, donuk gözler sıcak dudaklara takılmıştı. Onların hikayesi işte böyle bir sihirle başladı. "Lahzen" isimli bir sihirle. Yalnızlığın keskin kokusuyla sarmalanmış Esila ve ondan bir bebek isteyen Savaş'ın verdiği mücadelenin gölgesi, bir Çınarlı hikayesi. Başlangıç 05.05.2020

TANITIM İki düşman bakışın çakışmasıyla genç kız alaycı bir şekilde gülmüştü. Karşısında ki adama tahammül sınırları oldukça tükenmişti. Adamın da ondan aşağı kalır yanı yoktu. Yıllar sonra döndüğü evde yine aynı manzarayla karşılaşmıştı. Karşısında ki kadın yüzünden kolundaki kadının varlığını dahi unutmuştu. Dilay Yavuz... Hayır yıllar önce Dilay Bozkurt olmuştu! Adam hala onu boşamayı unuttuğuna inanamıyordu. Evlendikleri gecenin sabahında kızın gözlerinin içine bakarak alaycı bir şekilde konuşup boşanma evraklarını imzalatıp büyük evden ayrılmıştı. Ailesi oldukça variyetli olmasına rağmen şehirden yarım saat uzaklıktaki bu büyük çiftlik evinde kalmayı seviyordu. Kısa bir süre etrafı inceledikten sonra yeniden önünde ki kadına dönmüştü. Kadının gözlerinde ki o bakışı ölse unutamazdı. Aynı bakış şimdide kadının gözlerinde vardı. Tiksinti! Kadının gözleri kolunda ki kadına takılınca adam gerildiğini hissetmişti. Dilay hiç bir şey söylemeden çiftliğin kapısından içeriye girerken adam arkasından sadece bakmıştı. Babası olmasaydı Dilay ile asla evlenmeyeceğini biliyordu. Ama görüyordu ki gittiğinden beri çiftlikte pek bir şey değişmemişti. Kadın hala çiftliğin sahibi olarak dolanıyor, etraftakilerin hayran bakışlarını üzerine topluyordu. Dilay güzeldi! Kahretsin ki eskisinden bile daha güzeldi. Dişlerini sıkarken en büyük imtihanının başladığından habersizdi.

Bir adamın evlilik teklifini reddederken iki defa düşünün. Sonrasında siz ona teklif etmek zorunda kalabilirsiniz. 💦 "Ne düşünüyorsun?" dedim daha fazla dayanamayarak. "Kabul edecek m-" "Sana teklif ettiğim ettiğim günü hatırlıyor musun?" dedi sertçe araya girerek. Avcundaki bardağı sıkıca kavramıştı. "O kahrolası eteklerinden birini giymiştin. Ayağa kalktığında restorandaki tüm pezevenklerin çatal düşürme bahanesiyle eğildiği o kırmızı mini eteğin." Yutkundum, hatırlamasını beklemiyordum. Ayrıca aramızdaki güç dengesinin yavaş yavaş ona kaymasıyla oldukça gerilmiştim. "Seni düşledim. Beni reddettikten sonra, eve geçtim ve altımda kaldığın, çırpındığın onlarca sahneyi hayal ettim. Senden hoşlanıyordum. Kara sevdaya bağlayacak kadar şuursuz değildim ama benimle evlenseydin, her gece, seninle aşkla sevişirdim." Yanaklarım kızardı ve bu, onu eğlendirmiş gibiydi. "Yanaklarının kızarması bile yapmacık, değil mi Nazenin?" Bardağı gürültüyle bırakıp eğildi, kalın kolları üzerime üzerime geliyordu. "Teklifine ne cevap vereceğimi mi merak ediyorsun?" Başımı aşağı yukarı sallarken bir tutam saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Seni bu masaya yatırıp becermemek için kendimi çok zor tutuyorum. Şimdi güzellikle kalkar, benimle lavaboya gelir ve o tatlı kıçını benim için açarsın." Güneş yüzüme düşmüş gibi hissederken bu anımdan yararlanıp genişçe gülümsedi. Parmakları çeneme çıktı, baş parmağıyla alt dudağımı okşadı. "Seni duvara dayar ve sertçe beceririm. Restoran çığlıklarınla inler ve içinden çıktığımda, bacaklarını kapatamayacak hale gelirsin. Eğer bunu kabul ediyorsan seninle siktiğimin evliliğini yaparım Nazenin."

#Seslendirilmiş tanıtım ilk bölümde mevcuttur. ~ Başınıza gelebilecek şeylerin en uç noktasıdır insanlar. Öfkenin, aşkın, nefretin, kıskançlığın, acının... Canım bir kere yandı mı, kendimi hep kaçarken buluyordum. Nefes nefese kaldığımda isyan eden ciğerlerime rağmen durmayı ilke edinemeyen benliğim, kendini güvende hissedene kadar kaçmaya devam ediyordu. En sonunda tökezleyerek durdurulduğumda, Araz Boran acı dolu koyu kahve irisleriyle bana bakıyordu. İçinin en ücra köşelerine kadar umudu çekilmiş küçük bir oğlan çocuğunun gözbebeklerinden kaçabilir miydim? Onun bana ihtiyacı vardı, benim ondan kaçmaya. & "...Buğulanan gözlerimi sımsıkı kapatıp gözyaşlarımı geri gönderdim ve yavaşça doğruldum. Daha birkaç saat önce okuduğum Küçük Prens kitabının satırları benliğim tarafından şimdi tekrar okunurken aslında Araz'ın ona ne kadar benzediğini düşündüm. Küçük Prens çiçeğinin kaprislerinden dolayı terk etmişti gezegenini; Araz'ın çiçeği yıldızlarıydı, gezegeni ise gökyüzü. Küçücük kalbinin kaldıramadığı kırılganlığıyla birçok çıkış yolu denemiş ve bir ara pes etmişti. Fakat şimdi o yolu hala aradığını görebiliyordum, vazgeçmemişti. Evcilleştirilmeyi bekliyordu; Küçük Prens tanımındaki evcilleştirilmeyi."

Yalanlarla yoğrulmuş bir zihin.. Hayatını başkalarına adamış bir ruh.. Ve onların hikâyesini başlatan bir evlilik. Farklı dünyalarda yetişmiş iki insan, aynı çatının altında hangi duygulara tutunabilir? Önyargılarla başlayan bu yolculuk, aşka mı çıkardı, yoksa büyük bir yanılgıya mı? Bir bebeğin kurtarılamayan solukları, nefreti aşka dönüştürebilir mi? Peki ya iki farklı ruh, birbirine uyum sağlamaya çalışırken kendi varlıklarını kaybederse? Ama oyun sandıklarından daha büyük, kayıplar tahmin ettiklerinden daha ağırdı. Gerçekler ortaya çıktığında, hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Ve şimdi karar zamanı... Bak, bu son perde... Oyun çoktan bitti. Gerçeklerle yüzleşme vakti. Maskeler düştüğünde, Aşk küllerinden yeniden doğabilir mi? Yoksa bu, kaçınılmaz bir yıkımın habercisi miydi? Not 🔖: !Elemkârâne isimli çıkarılmış ilk kitaptır.! Yayınlanma Tarihi: 29.07.22

[yarı texting] arvina: tebrikler kocacığım arvina: boşanıyoruuzzz!!! 24.12.2021

Kalbin hislerin tadına varmışken bilinmezliğin kıyısında kalırsan ne yaparsın? Gerçeklerden mi medet umarsın yoksa yalanların kucağına mı sığınırsın? Doğru bildiklerinin yanlış olduğu bir oyuna; binlerce kez sırlarla yüzleşmeye var mısınız? Binlerce Serisi'nin son kitabı Binlerce Sır sizlerle...

3 yıl önce âşık olduğum adamın bir anda hayatımın ortasına düşmesini mucize olarak adlandırdım, yanıldım. Uğruna sayısız cümleler kurduğum adamın büyük bir yalandan ibaret olduğunu gördüm, yıkıldım. Şefkatinin ruhumdan sızıp kalbime mürekkep gibi damlasını sevgi sandım, mahvoldum. İhaneti mucize, şefkati sevgi, cellâdımı cümleler sandım. İşte ben o zaman bir sandalyenin tepesine çıkıp, parmak uçlarımın üzerinde durdum. Urganımı boynumda, celladımı yanımda, aşkımı karşımda buldum. O okyanus mavisi gözlerde bir kez daha boğuldum. [Okyanus ve Bataklığın hikâyesi] *** Not: Acının Büyüttüğü Kadın isimli ilk hikâyedir. 12.02.2016