Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

"Bu araba... şu araç yani, senin mi?" diye sordu şaşkınlıkla. "Yani, eğer bu kadar çok beğendiysen gezdirebilirim seni." Adını bilmediğim kız küçük bir kahkaha atınca yanlış bir şey söylediğimi anlamıştım. Ama yanlışın hangi kelimede olduğunu bulamamıştım. Elini bana doğru uzattığında tereddüt etmeden uzattığı eli sıktım. Bu onun daha çok gülmesine sebep olmuştu nedense. "Memnun oldum, bende kraliçe Elizabeth." Deyip yapmacık bir samimiyette tebessüm etti. Bu sefer benimde dudaklarımın kenarı alayla yukarı doğru kıvrılmıştı. Umarım sevgilisi yoktur. Var mıdır ki acaba, bence yoktur. Yani inşallah yoktur. Adını sormak için dudaklarım aralanmıştı ki hemen önümden geçip arabanın kapısını açıp şoför koltuğuna oturdu ve elindeki anahtarı takıp arabayı çalıştırdıktan sonra bana bakıp gülümsedi. "Eğer çok beğendiysen, atla ben seni gezdireyim." Dedi kollarını arabanın camına koyup çenesini kolların üstüne yapıştırdı. Şaşkınlıkla karışık afallamayla beraber dudaklarım aralandı. Büyük patlamıştım. Bozuntuya vermemek ve şaşkınlığımı bastırmak için güldüm. 01.04.22 Derin Saygın ♡ Arel Demir

''Edrian, alacağın cezanın ne olacağını kestirebiliyor musun?'' Edrian, dudakları hafifçe yukarı kıvrılırken düz bir sesle yanıt verdi ''Umursadığım söylenemez.'' Konsey üyeleri onun lakayt tavırları karşısında öfkelenseler de sakinliklerini korumayı başardılar. Aralarında en yaşlıları olan adam ellerini önünde birleştirerek hafif öne eğildi ve dikkatlice Edrian'a baktı. ''Bedenin ve ruhun bir kürenin içinde hapsolacak ve sen insanların dünyasında kurtarıcının gelip seni özgürlüğüne kavuşturmasını bekleyeceksin.'' 🍷 [ibangtanyou & illegalbiryazan ortak yapımıdır] 🍷 ⚰️ 250419

Kalpler, durgundu. Yürekler, suskundu. Nefesler ve nabızlar kesikti. Ruhlar sızım sızım sızlıyordu. Altısı da biliyordu ki, kaybettikleri değerler ve hisler bir daha geri gelmeyecekti. Altısı da, içinde taşıdıkları ölü çocukluklarla birlikte kaybolup gidecekti. Karanlığa hapsolacak, sonsuza dek izbe sokakların çocuğu olarak kalacaklardı. Kimsesizliklerini, o izbe sokaklar sırtlayacaktı. "Biz altı düşmanız" dedi, içlerinden biri. Bu, liderdi. Bir adım, omuzları dik bir şekilde öne çıkmıştı. "Biz altı çocuk ve çocukluğuz" altısı da bir an, ellerinde ki silahların varlığını tüm hücrelerinde hissettiler. "Biz altı geçmiş ve gelecek" teker teker hepsi birbirlerine baktı yine. Geçmiş de gelecek de birbirleriydi. "Geçmeyen yaralar ve geçmeyen izler taşıyoruz" yüzlerinde yaraları ve bedenlerinde ki izleri anımsadılar. "Amacımız, tüm çocukları ve çocuklukları yeşertmek. Tüm geçmiş ve gelecekleri iyileştirmek. Ve tüm yaraları sarıp, izleri yok edebilmek" "Biz altı kişiyiz" dedi, bir başkası. Bu, sonucuydu, sondu. Çenesi dik, omuzları düşüktü. "Hepimizin korkuları," çocukluklar çığlık çığlığa içlerinde dirildi. O çocukluklar korkuydu. "Acıları," içlerinde yükseldi çığlıklar, sızım sızım sızlattı. O çığlıkların sahiplerinin her biri bir acıydı. "Karanlık geçmişleri var." altısının da kulakları uğuldadı, inim inim inletti tüm hücrelerini. O çığlıklar, geçmemiş geçmişin ta kendisiydi. "Ölüm Koşucularıyız biz" ellerinde siyah eldivenlerin üzerinde ki kırmızı damgaya diktiler gözlerini. "Ortak noktamız; kırmızı ışıklar ve siren sesleri"

(Tamamlanmıştır.) " When marimba rhythms starts to play. Dance with me, Make me sway. Like a lazy ocean hugs the shore. Hold me close, Sway me more.' Yavaşça sallanmaya başladık göz göze. Benim elerim omzunda duruyor, onun elleri ise belimi sıkıca sarıyordu. 'Like a flower bending in the breeze. Bend with me, Sway with ease. When we dance, You have a way with me. Stay with me, Sway with me.' Gözleri gözlerime o kadar güzel bakıyordu ki, elim ayağıma dolaşıyor, dizlerimin bağı çözülüyordü sanki. Derin derin nefesler alıyordum kalbimin sesi duyulmasın diye. Sanırım duysaydı, kalp krizi geçirdiğimi bile düşünebilirdi. 'Other dancers may be on the floor. Dear, but my eyes will see only you. Only you have that magic technique.' Beni kendinden biraz uzaklaştırıp bedenimi kendi etrafımda döndürdü. Sırtımı göğsüne yaslayıp, burnunu hafifçe şalımın üstünden saçlarıma sürttü. Kalp atışları sırtımda yankılanıyordu. İçimin titrediğini hissettim. Uzaklaştırıp bir anda kendine çekti beni. Burun buruna geldiğimizde, İkimizin nefesleri hızlandı. Gözleri o kadar mükemmeldi ki, bir an ne yapacağımı şaşırmıştım. Göğüslerimiz birbirine çarpıyor, zar zor nefes alıyorduk. Sertçe yutkundu. Adem elması hareket ettiğinde, yutkunma ihtiyacı bir de ben duydum. Bakışları dudaklarıma kaydığında, dudakları aralanmıştı. Ayakta zor duruyordum. O tutmasaydı belki de çoktan yerdeydim. Tekrar gözlerini benimkilerle buluşturdu. O an anladım ki, o gözler olmasaydı nefes alamıyacakmışım. Anladım ki, ben oksijene değil de, sadece nefesine ihtiyaç duyuyormuşum. Ben ona deli gibi aşık olmuştum. When We Sway I Go Weak...' " Başlangıç tarihi: 11/03/2021 Yayın tarihi: 21/03/2021 Bitiş tarihi: 20/12/2021 Tekrar yayın tarihi: 13/05/2022 IG: Swaygulguzeli

Söz verdiğim gibi canlarım sizin için... Bu hikaye tamamen eğlence amaçlıdır. Drama, duygusallığa yer yok dersem yalan söylemiş olurum. Hayatın içinde ne varsa burada da karşınıza çıkabilir. Yüzünüzde bir tebessüm oluşturabilme ümidiyle :)

Klasik karışan bebekler hikayesi evet ama unutulmazları ile. Sezon Finali yapıp devam eden, klasik abi kurgusuna ihanet eden kitap... Okuyun derim :)

"Üzerindeki şirin kıyafetler sana çok yakışsa da senin bu olmadığını sadece ben biliyorum. Sen küçük bir kız değilsin, sen her şeye hükmeden bir kraliçesin ve ben arkanda parladığım sürece hiçbir şeyden korkmana gerek kalmayacak. -Zümrüt."

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."