Çaresizlik içinde attı adımını karanlığa kadın.Dudaklarından firar eden arsız soluklar,avuçlarında ürkek bir kuş gibi çırpınan bir kız çocuğu eşlik ediyordu ıssız sokaklarda.Koştu,daha çok koştu bir zamanlar kaçtığı yere şimdi koşarak gidiyordu. Duygudan yoksundu adam.Bakışları da kalbi kadar buzdandı.Tenine dokunan tenle eridi,yandı,yaktı.En sonunda eğilmez adam sevginin büyüklüğüne eğdi başını. Adam acımasızdı,kadın merhametin ta kendisi. Adamın nasırlı avuçları kan kokuyordu,kadının gül bahçesi. Siyah kadar asildi adam,karanlık..Beyaz kadar temizdi kadın güzel. -Sende benim gördüklerimi görecekler diye korkuyorum.Yalnız benim ol,yalnız ben bileyim dudağının kenarındaki o iki çukuru kadın. Sevmeyi bilmeyen bir adamın sevgiyle imtihanı...LÜTUF..

Sadece tuhaf bir genç gruptuk aslında. ...Gökkuşağı'nın yedi rengi bizdik mesela. Müzik notalarının yedisini de biz oluşturuyorduk. Hatta Dünya'nın yedi kıtası da bizdik. Önce rengimizi soldurdular sonra sesimizi kıstılar daha sonra da bizi ayırmaya kalktılar. Ne olduk değil de, ne olacağız derdik hep. Mahvolmuştuk, mahvolacaktık...

Özel güçlerinin farkına varmayan 6 genç bir gün bunları öğrenmek üzere bir eğitim merkezine götürülür. Güçlerinin farkına varan bu gençlerin karşısında büyük bir tehdit vardır. Peki gençler bu durum karşısında duygularını kontrol edebilecek mi.....