"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?" Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uzun uzun baktı denize. Sabrımı sınamak istercesine uzun baktı hem de ve sonunda yeniden bana dönebildi. "Hiç kimseyi," dedi kendinden emin bir şekilde, afalladım. "Neden?" Sordum, kadehinde kalan şarabını bir kerede içti. Boşalan kadehe odakladı bakışlarını. Uzun uzun düşündü. Gözünün ucuyla bana baktığında yüz ifadesi düzdü ama gözlerini yine saklayamamıştı. Gözlerinden anlaşılıyordu kederli olduğu. "Çünkü ben kimseyi kalbimde yaşatamam," dedi, bu cümlenin ağırlığı altında ezilirken acıyla yutkundu ve ekledi. "Benim kalbimde bana bile yaşam yokken, hiç kimseye olamaz."

"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım. "Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş olmamdan memnun olduğunu belli edecek bir ifadeye büründü. Bu sinirlerimi bozarken gözleri üzerimde geziyordu. "Hayır Stajyer bu kadarı yetmez. Yapman gereken bir şey daha var." "Neymiş o?" Bakışları üzerimde gezinmeye devam ederken bir adım yaklaştı. Ondan uzaklaşmak istedim fakat belimden tutup kendine çekerek buna engel oldu. Şaşkınca olduğum yerde kalırken dudaklarıma baktığını fark ettim. Yutkundum. Bir şey söylemek için cesaretimi toplayıp dudaklarımı araladım ama o daha önce davranarak beni şok edecek o cümleyi kurdu. "Çok güzel olmuşsun bugün, bir daha bu kadar güzel olma. Aklım sende kalıyor ve işime odaklanamıyorum, senin yüzünden bugün tüm işlerim aksadı."

-Antik Tanrılar Serisi -1- Ra yalnızdı. Her zaman yalnız olmuştu. Hükmetmekle birlikte gelen yalnızlığa alışkın olsa da, artık eskisi gibi bu duygunun önüne geçememekteydi. Yalnızlık girdabı, göğsünün ortasından başlayarak, içinde git gide büyüyor ve ele geçirdiği her yeni parçasıyla birlikte onu hissizleştiriyordu. Ancak kaderin onun için bir planı vardı ve Güneş'in Efendisi, bundan habersizdi. Zeus, ona Apollon'un görüsünden bahsetmek için İtalya'ya davet ettiğinde, Ra bir kadınla karşılaştı. Isabella Roth, minyon görünüşlü kırılgan bir kadındı ve önemli bir detaya sahipti. Faniydi. Ra'nın aksine ölümü tatmakla lanetlenmişti. Fakat yine de o gece, ikisi arasında ufak bir kıvılcımın yanmasına engel olamamıştı. Isabella, Ra'nın yalnızlığını adım adım ihlal ederken, Güneş Tanrısı artık hem panteonunu, hem de hayatına beklenmedik bir şekilde dâhil olan faniyi de korumak zorundaydı. Ve gölgelerde gizlenen büyük bir tehdit, hızla onlara doğru gelirken kader ağlarını örmeye başlamıştı... ¤ ¤ ¤ Mitoloji İçinde #1 ¤ ¤ ¤ ©Tüm hakları saklıdır. Hiçbir şekilde iznim dışında paylaşılamaz, kopyalanamaz veya çalıntı olayı yapılamaz.

"Beni nereye götürüyorsun kuzeyli. Amcama teşekkürün bu mu" "sakinleş kadın artık bana aitsin ve buna alış" Elisa son kez arkasına baktı. Evinden.,amcasından ve ona ihtiyacı olan çocuklar artık yoktu. Gözlerinden süzülen damlalar eline düştüğünde kendi kendine yemin etti bu vikinge bunu ödeticekti. ########.. Viking ve bir leydinin ebedi aşkı... E&R Yazım hatası olabilir... Mazur görün

Fantastik dünyadan habersiz kendi halinde üniversitede tarih asistanı Kate Mary Olsen ile asırları devirmiş bir kurt adam soylusu Darıus Mcfield 'ın mühürlenmesiyle başlayan yepyeni bir leydi serisi.

"Senin için tüm diyarları gezdim, savaştım, acı çektim prenses sadece seni bulabilmek içindi hepsi" Keily şaşkınlıkla karşısındaki mavi gözlü deve bakıyordu. "Artık bundan kaçışın yok" derken hırsla Keily sıkıştığı yerden kaldırmıştı. " Karanlığıma hoşgeldin kraliçem"....

Yüzünde bu zamana kadar hiç görmediğim tuhaf bir ifade belirdi. Yana doğru bir adım atıp kulağına doğru eğildiğimde sessizce fısıldadım: ''Sana bir sır vereyim mi? Kalbini kırdığın bir kadına asla güvenme. Bu vereceğin en büyük yanlış karar olur. Yaptığın gibi...'' Sonra yerimde doğrularak gözlerimi hepsinin üzerinde gezdirdim ve en son yemek masasında takılı bıraktım. Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirirken dudaklarımı büzdüm. ''Sanırım yemek yiyordunuz, ben sadece 'Afiyet olsun.' demek için uğramıştım.'' diyerek arkamı döndüm çıkışa doğru ilerledim. Restauranttan çıktığımızda duyduğum tek şey üç el ateş sesiydi.

"Onu yaşatmak için ufacık da olsa bir ihtimal olsaydı, sen o ihtimal için canını verirdin. Yerin yedi kat dibinde de olsa o ihtimali bulur çıkarırdın oradan." "Çıkarır mıydım sahi?" "Çıkarırdın tabi.. Sen Zakkum'sun. Kökleriyle yeraltında, çiçekleriyle yeryüzünde hüküm süren.." "Ama zehirli.. Zehirliyim ben Çağan." dediğimde nefesini tuttuğunu duydum. Sanırım bunun sebebi ona ismiyle hitap etmiş olmamdı.. Bu ilkti ve son olacaktı. Eğer hatırlatacak olursa, sarhoşluğumun üzerine yıkabilirdim bu ayrıntıyı. "Senin zehrin, yalnızca düşmanlarına." dedi kararlılıkla. Başımı omzundan kaldırıp yüzüne baktım. "Bir de bana." dedi burukça gülümseyerek. "Hak edene diyelim o zaman." dedim gözlerimi devirip. Oysa asla değildi.. Gerekirse kendime akıtırdım tüm zehrimi ama ona zerresini bile değdirmezdim. Not: Başlamadan önce 'Gecenin En Doğusu'nu okumanız; Zakkum'u sizin için daha anlaşılır kılacaktır. -Bu hikâyedeki kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.

Genç bir yazar adayı olan Ebruli'nin yolu ünlü yazar Şahika Tecer ve oğlu Aslan'la kesiştiğinde geçmişten gelen sırların kahramanı olacağından haberi bile yoktu.Bu karşılaşma bir tesadüf müydü?Yoksa herşey bir planın parçası mıydı? Ya da acı dolu geçmişlerinden başka ortak noktaları olmayan Ebruli ve Aslan'ın bu karşılaşmaları Şahika Hanım'ın yazdığı hayat romanının içinde yer alan büyük bir aşk hikayesi miydi?

[Aşkın Tatları Serisi - 3] Hikayemizi yıllar önce yazmaya başlamıştık, sadece farkında değildik. Aşk bizim için başta tuzlu kahve gibiydi. Ama bazı gerçekler her şeyi değiştirdi. Köpüksüz kahvesini içmeyen biri için kahvenin köpüğü haline geldi...