"Sükut-u vaveylalarla hapsolmuş yüreğimin lal olan her bir zerresinde sen ah diyorsun ben can çekişiyorum..." Bütün hakları bana aittir izinsiz alınması, tek bir kelimesinin bile çalınması vesaire durumlarda yasal işlem başlatalıcaktır.

Uçak Kahire havaalanına indiğinde saat 19.30'u geçiyordu. Üzerimde kan olmuş saks mavisi bir elbise, elimde, içinde telefon bile olmayan bir çantayla, numarasını bile ezbere bilmediğim O adamı görmeye gelmiştim. O'nu nasıl mı bulacaktım? Ben O'nu bulmayacaktım. O'nun beni bulacağını biliyordum. Havaalanının gelen yolcu kapısından işlemlerimi yaptırıp içeri girdim. Etrafa bakındım. Acele edenler, beklemekten yorulmuş sıkıntılı suratlar, anneler, çocuklar, sevgililer... O neredeydi peki? Oradaydı işte! Bana doğru geliyordu. Neden, neden... Bir saat önce ağlamaktan tükendi diye düşündüğüm yaşlar gene dökülüyordu gözümden. Bana doğru attığı her adımda biraz daha nefret ediyordum O'ndan. Artık ayakta duracak takatim kalmamıştı. Başım dönüyordu. Dizlerimin üzerine düştüm. O korkunç siluet koşarak geliyordu. ... Bir yalan ancak bu kadar sürükleyici olabilirdi... 👑 DUALARIMIN PRENSİ 👑 (Pinokyo Prens) ✔️Bütün kurgularım, içindeki ufak hikayeler, sözler, varsa şiirler dahil bana aittir. Alıntı yaptığım durumlarda bunu belirtiyorum. Öncesi de sonrası da çalıntı ihtimaline karşın (her bir değişikliği dahil) çeşitli yollardan korunmaya alınmıştır. Benzer kurgularla karşılaşırsanız lütfen bana bildirin. Tekrar belirtiyorum 2016'dan beri buradayım ve bütün kurgularım özgündür. ✔️ Başlama: 16.03.2016 Final: 04.04. 2017 Kelime sayısı: 143.963

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Gözlerimden boncuk boncuk akan damlaları baş parmağıyla sildi. Ardından baş parmağı ile yanağımı okşamaya başladı. Elleriyle yüzümü avuçlarının arasına aldıktan sonra, nazik dokunuşlar ile göz kapaklarımı kapattı ve kirpiklerimin ucunu okşamaya başladı. Bir şey demiyor olmama rağmen heyecandan kalbim ağzımda atıyordu. Ne oldu demeye kalmadan, minik bir buse ile gözkapağımın üstünü öptü. Ardından diğerini. Kendi kendine mırıldanmaya başladı. "Ne yani? Bu güzel gözlerden benim için yaş mı aktı! Gerçekten câniymişim !" Tekrar kirpiklerimin üstünü öptü. "Her bir kirpriğini teker teker öpsem, unutabilir misin o günü?" Sorduğu soruyu cevaplayamadım. Onu kırmaktan korkuyordum. Cevapsız bırakarak sarılı olan bedenine daha çok sarıldım. ******************* Gün gelir çocukluk kankam dediğin kişi hayatının en önemlisi olur, yüreğini yakar kül olursun,onsuz nefes alamazsın ama onunla da olamazsın.Çünkü o artık sana haramdır,artık büyümüşsündür ve en kötüsü de o artık senin çocukluk arkadaşın değildir...

sohbet muhabet

'GÜNEŞ DÜNYA'NIN OLSUN SEN DE BENİM🌙 "Beni ne kadar bataklığa itselerde hesaplamadıkları bir şey vardı.." "Ben Ebrar Sönmez'im, Alara Saraçoğlu değilim." "Sen artık Ebrar değilsin..öldün!" Ama ben hayattaydım. Nasıl bir his, yaşadığınız halde yok olmak. Ama ben vardım ölmemiştim. Bir insanın hayatını değiştirmek bu kadar kolay mı? Sadece bir isim ve soyadıyla.. Sadece kurtulmak istiyordu Ebrar. Gerçekten, kurtulup yaşamak istiyordu.. Kendi adıyla, kendi halinde. Ama kader onunla kimsenin bilmediği oyunları oynamak istedi. Şimdi oyundan kurtulmak için uğraşıyor. Onu kurtarmaya ne dersiniz? "Bu bir mucizeden doğan felaketin hikayesi. Herşeye rağmen ayakta kalan iki kişinin hikayesi.. Şimdi onların hikayesini öğrenmeye hazır mısınız?" Başlangıç : 11.12.2020 💜 💧Kapak tasarımı bana aittir 💧

Normal bir yaşantım vardı.Ama buna rağmen mutluydum.Taaki o lanet şehre gidene kadar evet yaşadığım çok güzel anılarım oldu ama çok kötü ve unutamıyacağım anılarım ve kayıplarım oldu.Onun sayesinde...

Hiçbir suçu yokken bile bulaştığı lanetin esiri olan bir kız...