"Kötü olduğun bir şey var mı?" dedim gülümseyerek ona dönüp. "Zor bir soru." dedi gülerek. Sonra gökyüzüne bakarak düşünmesini izledim. Öyle sevimliydi ki... "Açık uçlu sorularda kötüyüm." dedi kıkırdayarak alayla. Bu kahkaha atmama sebep oldu. "Tatlı. Başka?" "Bisiklet sürmekte berbatımdır. Her yere takılır ve çarparım. Resim çizmeyi beceremem. İlkokulda bile ödevlerimi abime yaptırırdım hep. Hele o perspektifler yok mu? Argh, kaç kağıt parçaladım bilmiyorum. Genelde insanlarla iletişimim de kötüdür, mimiksiz olduğumu söylerler. Hiç konuşmadığımdan şikayet ederler." Gözleri gözlerime kaydığında gülümseyerek onu izliyordum. "Sen eminim onlarla aynı fikirde değilsin." Bu yine gülmeme sebep oldu. "Kesinlikle değilim." "Ve..." Adımını biraz daha uzağa atıp önüme geçti hala yürüdüğümüz sırada. Durduğumda o da durdu. Tam karşımdaydı ve aramızda bir adımlık mesafe vardı sadece. "Sevimli insanlara zaafım var. Konu onlara geldiğinde kendimi -istediğin manada düşün- asla tutamam." Öylece gülümseyerek birbirimize bakıyorduk. Eğer alkol almış olmasaydım kesinlikle böyle bir anda böyle rahatça gözlerine bakamazdım. "Özellikle kısa boylu, çekik gözlü bir çocuk konusunda." Elleri belimi buldu, iki yandan aşağı kayıp tişörtünün eteklerini tutarak beni kendine doğru çekti. Elleri sıcacıktı. Yanıyormuş gibi hissetmeme sebep olacak kadar. "Ki üzerinde benim tişörtümle karşımda duruyorken."

[💻📚] "yeni normalde yaşadığımız aşkımız elbette şartlara ayak uydurmak zorunda."

Onlar mükemmel ailenin vücut bulmuş hali! Gırgır, şamata, aksiyon, macera, bol bol aaaaşşşkkkk, bol bol reallık ve en çok da KOMEDİ VE KAOS! Park Family diyarına hoş geldiniz! --- Kapak tasarım @luhn_07 'e aittir :3 :3.

Psikolojik bir çöküşün öyküsü. "O ev bir cennet, Taehyung, ben ise Adem'im." diyorum, gözlerim koyu irisleri arasında mekik dokuyor. "Bir kez tadıp pişman olmadığım yasak meyveyi benden koparıp alamazsınız."

Yurtta kalmayı hep sevmişimdir. Özellikle de seksi bir sporcu bir kat üstte kalıyorsa. Not: Ficim t/aciz içermez. Linç için gelenler istediği bölümü kontrol edebilir, (bahsedilen bölüm 5. bölümdü, bakabilirsiniz ve panomdan açıklamalara bakabilirsiniz)

❝Kim Taehyung sanata düşkün, gizemli bir hukuk öğrencisiydi. Jeon Jungkook ise onun gizlice fotoğraflarını çekiyordu. Her şey bir gün Jungkook'un Taehyung'a yakalanmasıyla başladı, onun en gizli tarafını keşfetti. Sen paha biçilmezsin, Bitcoin.❞

"Bir bahar günü, Kim Taehyung mavi bir düşün hayalini kurdurttu bana. Dallarına, mavi dumanlar tünemiş gibi.."

"Az daha unutuyordum... Sakın sevgili olduğumuzu falan düşüme. Kalbim sadece beni hayatta tutabilmek için var, birisine aşık olmak için değil."

Japonyada ünlü bir teknoloji şirketinde çalışan Nagano Mei, rüyasında 1948 yılında yaşamış bir grup insanın hayatlarından kesitler görür. Garip olan ise ertesi gün uyuduğunda rüyasında gelişen olaylar kaldığı yerden devam ediyodur. Gelişen bir takım olaylarla Mei böyle bir rüya görmesinin sebebini araştırırken farkında olmadan, yıllarca saklı kalmış büyük bir sırrın perdesini aralar. ❝ Çünkü ❛ bizim hikayemiz ❜ anlatılmaya değer. ❞

Ve aylar sonra adadan ayrılırken Beyaz Kaplan'ın dudaklarından teni kadar soğuk şekilde Jungkook'a söylediği ilk söz şu oldu: "Kimseye yetim olduğunu söyleme, çocuk!"