Yüzünü görmeyeli, kokusunu ciğerlerime doldurmayalı, bal rengi gözlerinde erimeyeli dört gün olmuştu. Dört yüz yıl gibi gelen dört gün... Bakışları kırgın, bakışları hüzünlü, bakışları özlem dolu... Hüznü silip, kırgınlığı onaracak bir cümle kurmak istedim, başaramadım. Kalbim, kalbine kavuşmak istercesine deli gibi atarken tek yapabildiğim nemli gözlerimle ona bakmaktı. Acımızı hafifletebilecek ne söyleyebilirdim ki? Başka adamın tohumları karnımda büyürken ben seni seviyorum, mu? Sevgim, acısını, acımızı silip götürebilecek miydi? Gözlerimizi aynı hizaya getirmek adına diz çöktü. Ellerini dizlerime koyup bana bakarken bende ellerimi hasret kaldığım sakallarına götürdüm. Gözlerini kapattığında derin bir nefes alarak kokusuna divane olan ciğerlerime kokusunu hapsettim. 'Sakallarım bile özledi seni...' diye mırıldandı. Elinin altında titreyen dizlerime baktı. Başını yavaşça eğip diz kapaklarıma birer öpücük kondurdu. 'Yaralısın, parçalanmışsın. Kanıyorsun. Yaralarından, acılarından, kanayan yerlerinden, tüm düşmüşlüklerinden öpüyorum.'

Güneş Uyar. Bir mühendis. Beynin %90'ı erkekçe çalışan, yıllarca erkekler içinde kalmış bir genç kız. Çınar Tekin İnanoğlu. Bir patron ya da iş veren ya da her neyse işte. Aşkın varlığını kabullenmiş ve ondan kadınlarla birlikte olarak kaçan bir genç adam. 'Bu bir Grey filmi değil genç bayan. Çünkü ben ne seninle sapkın bir şekilde birlikte olacağım ne de en sonunda sana aşık olacağım. Bu anlaşmanın en önemli kuralını unutma' dedi gözlerime bakarak. Ne dememi bekliyordu ki? Ben sana aşık olalı çok oldu? Nasıl? Bence de mantıklı. Tabi bunu söylediğim an kıçıma tekmeyi yerdim ve bu lanet adama bin kilometreden fazla yaklaşamazdım. Peki neden mi? Çünkü biz onun da dediği gibi bir anlaşma içindeydik. Peki neden mi? Sırf onun için. NOT:Hikayede adı geçen erkekler tamamen hayal ürünüdür, hayallere kapılmayınız ;) Bir tuzvelimon klasiği ;) Sıradan hayatlar, sıradan aşklar, sıradan anlatım. (Çınar Tekin İnanoğlu)