Lidzey

"Sonra o çıkıverdi karşıma, hem de en ihtiyaç duyduğum anda... O, güven duygusuna en muhtaç olduğum anda çekip çıkarıverdi beni..."

"İyi akşamlar!" Sesi hiç değişmemişti. Zehra, özlemle kısa bir an için bile olsa Hande'nin yüzünü izlerken, Hande de o esnada Sedat'la el sıkışıyordu. "Tebrik ederim, sizin de düğününüze kalamamıştım." Gözlerini kapattı Zehra, bu sözleri Hande'den duymak acı vericiydi. Ancak uzun süre böyle kalamazdı. İçten içe yaşadığı utancı yüzündeki sahte tebessümle maskeleyerek gözlerini açtı tekrar ve bu sefer de Hande'nin ona doğru uzattığı elini sıktı. Bir yabancıymış gibi bakıyordu gözlerine. Yüzündeki tebessüme rağmen soğuk ve mesafeliydi. "Yanındaki kim?" Lanet olasıca Sedat, bu soruyu soracağını biliyordu. Elindeki kadehi stresli bir şekilde dudaklarına götürürken Hande'nin verdiği yanıtla yarıda durdurdu. "Ah doğru, tanıtmayı unuttum" dedi Hande, gülümseyerek. Bakışlarını Sedat'ın yüzünden çekip yanındaki kıza döndü ve elini beline sararken bu sefer de cevabı vermek için Zehra'ya döndü. "Tanıştırayım, nişanlım Stella!"

...

hanzeh "if we were vampires and death was a joke we'd go out on the sidewalk and smoke and laugh at all the lovers and their plans i wouldn't feel the need to hold your hand" • oneshot

Sadece okuyun :)

Hikaye lise ve okul yıllarından beri arkadaş olan ve milli olimpiyatlara hazırlanan voleybol takımı kızlarının iş, aşk ve aile hayatlarını konu alır. Önemli Uyarı☝️ Homofobikler için uygun içerik değildir! Filenin Sultanlarına yazılmış ilk kitaptır 🤍 Hikaye tamamen hayran kurgudur ve kullanılan karakterlerin hayatıyla ilgili hiçbir gerçeklik içermez.

Her şeyimi sana verdim, sevdiğim kadını bile... Bazen bana öyle bakıyor ki, beni tanıdığını hissediyorum. Eskisi gibi bakıyor anlıyor musun, şaşırıp kalıyorum, umutlanıyorum. Ama sonra... Sonra yine buz kesiyor o bakışlar, yine hissizleşiyor, yine yabancılaşıyor bana. Belki de benim kabullenmem gerekiyor artık. Ben onu sana bıraktığımda kaybettim, beni unuttuğunda değil....

"Korkunun olduğu yerde aşk yoktur. Cesarettir sevmek. Düzenlere, oyunlara, kötülüklere meydan okumaktır. Sevmek; uzaklaşmaktır yalandan, bencilliği hiçe saymaktır." Yüzünde yarım bir tebessüm. Dudağının kenarı hafifçe kıvrılmış. Bir anlığına da olsa onun hoşuna gitmiş olmak bile çok kıymetli benim için. "Ağladıkça o güçlenir içimizde. Akmaz, gözyaşı değildir sevgi. Kuş değildir uçmaz, çiçek değildir koklanmaz. Bitmez çile değildir. Ne desen o değildir sevmek..." Yüzündeki gülümseme iyice genişlediğinde o gülümsemeyi solduracağını bildiğim sözler çıktı dudaklarımın arasından. "Çok iyi biliyorum karnımda uçuşan sayısız kelebekleri Zehra. Sen yaşatıyorsun onları. Sen varsan uzuyor ömürleri. Yoksan belki bir gün."