Bilinmeyen Numara: Benden kalan bir anıydı, Bilinmeyen Numara: Senden kalan bir acıydı, Bilinmeyen Numara: Öyle güzel güzel gülme... Bilinmeyen Numara: Evleniyormuşsun bugün. Bilinmeyen Numara: Bilmiyor muyum? (Görüldü.) Mehlika: Özlemiyormuşsun beni, duymuyor muyum?

Ela: Ruh hastası mısın sen, ne diye kafa atıyorsun çocuğa ? Alef: Ruhu'na hasta olduğum doğru Alef: ve o it çok fena asabımı bozdu Ela yazıyor Görüldü Alef: Sana ne demiştim kaçak ? Alef: Sen bana bir adım atsan ben sana bir nefes uzaktayım

❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

Rüzgar abi: Kızım deli oluyorum sana Rüzgar abi: Akıl falan bırakmadın bende Rüzgar abi: Aşığım ulan sana ✨✨✨✨ Flört de 1. numaradayız 🥰 Kısa 1. numaradayız kıskançlık 1.numaradaayız

zeliha.akdgn: Mert? m.yigitkara: Hayır zeliha.akdgn: Meriç? m.yigitkara: Hayır zeliha.akdgn: Miraç? m.yigitkara: Hayır zeliha.akdgn: Merih? m.yigitkara: Hayır zeliha.akdgn: Mahir? m.yigitkara: Hayır zeliha.akdgn:Mars? m.yigitkara: Yok Jüpiter amina koyayım m.yigitkara: Mustafa Yiğit Kara

❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

Sait abi: Yanında ki o eli bir daha sana değdirirse Sait abi: O eli kırarım haberin olsun

Lütfen yorumlarda kendi kitabınızın reklamını yapmayın, gördüğüm an siliyorum. 7 yaşında taşındığı bu mahallede hayatının aşkını bulucağını nerden bilebilirdi ki? Özgür kızımız sessiz sakin (!) biri olduğu için oturduğu mahalleyi pek tanımazdı, haliyle ona hayran olan gencimizi hiçbir zaman fark etmedi. Özgür'ün değimiyle 'Dantelli bey' diye adlandırılan anonimimiz dayanamayarak puantiyeli pijaması olan genç kızımıza yazdı ve hikaye başladı. *** 05*********: Yağmur yağıyor, 05*********: Seller akıyor, 05*********: Komşu kızı puantiyeli pijamasıyla balkondan bakıyor. 05*********: Telefonuna bakıyor 05*********: Tipe bak dieğşeüstlsşfşdl

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️