aysukrmva
Yağmurlu bir Bodrum akşamı idi. Her şey susmuştu. İnsanlar Bodrum sokağında evlerine gitmeye çalışıyolardı. Kimisi şemsiyeli, kimisi şemsiyesiz. Kuşların civildisi durmuştu. Ağaclar bile esmiyordu bu yağmurda.Her yer suskun idi... Ve o arada sokakta yanlız başına, kiyafeti kötü halde olan 10 yaşlı bi kız çocuğu oturmuş halde ağlıyodu. O zaman biri onu sesledi:
-Hey! Kızım bakarmısın?
+Buyurun?
-Neden burada yağmurlu havada, yanlız başına oturuyosun?
Küçük kız korkmaya başladı.
Kadın:Korkma kızım, benden sana zarar gelmez! Söyle bakalım, senin aylen nerede?
Kız:Benim aylem yok...
-Çoook üzüldüm. Peki kalacak yerindemi yok? Akraban falan?
+Yok. Hiçkimsem yok.
Küçük kız ağlamaya başladı.
-İsmin ne senin kızım?
+DENİZ
-Ne güzel ismin varmış. senin.Peki sen nereden geldin?Şimdiye kadar nerede kaldın?
+Ben Yetimhaneden kaçtım.
-Tamam. O zaman kalk seni evime götüreyim. Korkma bende yanlız yaşıyorum.
Kadın küçük Denizi ikna ettikden sonra, eve gitdiler.