(Yetişkin okurlar için uygundur.) Cinsel terapist olan bir adam ve cinsellikle ilgili korkuları olan bir kadın. ⚜️ Okan tuttuğu elimin üstünü okşadı. Oldukça nahif gelen bu hareketin aksine, hiddetliydi. Sessizliğim ona fazla geliyormuş gibi yakasını çekiştirdi. Hiç haberi yoktu, sessizliğimin içinde kendime ne sorular sorduğumdan. "Sana geliyorum, fazla geliyorum bu kez. Zaman vermek için çekileyim, her şeyi mahvedeceğim diyorum. Sende çekiliyorsun. Ben sana zaman veriyorum, yalnızlığı değil. Seni tutmaya çalışsam kaçmak istiyorsun, bıraksam bu kez bıraktım diye gideceksin. Söyle, bana ne yapmam gerektiğini söyle, onu yapayım. Ben artık ne yapacağımı da bilmiyorum. Söyle, benden ne istiyorsun?" Mesele isteklerim olsaydı, o da dileklerimi kesin olarak gerçekleştirecek bir melek olsaydı; her şey çok kolaydı. Ama gerçek değildi. "Şayet bir kalbin varsa onu. Bir köşesini, bir parçasını değil. Bütünüyle hepsini. Çünkü ben göğüs kafesimin içinde ne varsa, bütünüyle hepsini kaybedeceğim."

Onu gördüğü ilk günden beri boş hayallere kapıldığını düşünen Mercan yeni işine başladığı gün onu karşısında görünce oldukça şaşırır. Bu platonik aşka bir dur demelidir ama bulunduğu şartlar onu hoşlandığı adama doğru itmeye başlar. Bu noktada artık ona kapılmaktan başka yapabileceği hiçbir şey yoktur. Altuğ bir kadın doğum asistanıdır ve aile dostları olan Levent Öztürk kadar iyi bir doktor olmak en büyük isteğidir. Hayatında aşka yer yoktur ama onu son derece sinir eden yeni iş arkadaşı ona bazı duyguların varlığını hatırlatır. Delicesine karşı çıkarken ne istediğinden habersizdir. "Mercan ben..." Gözlerime cesurca bakmaya devam ediyor. İstemsizce ona doğru bir adım atıyorum. Geri çekiliyor bir adım ve ben bir adım daha atınca odasının içine giriyorum. Hipnotize olmuş gibi bakışlarımızı birbirimizden çekemiyoruz. Onu öpmek istiyorum parmaklarım tenine dokunmak istiyor. O an aklım hata yapıyorsun hemen odadan çık, büyük bir hata olacak diyor. Onu dinlemek istemiyorum. Sadece bir öpücük... Birkaç adım daha atıyorum ve çok yakınız artık. O da kaçmıyor sadece bana bakıyor. "Altuğ..." diye fısıldarken nefesi yüzüme vuruyor Uyarı: Kurguda yetişkin içerikli sahneler vardır!

Her masalın bir sonu vardı. Bunu bile bile sevmiştik birbirimizi. Etrafıma bakıyordum. Kimsem kalmamıştı. Ben ölümün karanlık tonuydum. O ise tonumu açan beyazdı. Sanki bir okyanusun ortasında boğuluyordum ve birileri sürekli elimden tutup bir kaç saniye nefes aldırdıktan sonra elimi bırakıyorlardı. Kaybediyordum üstelik bir savaşta falan da değildim. Bu Hayat'ın Savaş'ıydı

Kütüphanede sessiz olunmalıydı tek bir ses bile onlarca insanın tüm motivasyonunu kaybettirebilirdi. Neredeyse parmak uçlarımda ilerlediğim kütüphane koridorlarında ablamı arıyordum . Dikkatim sadece ablamı bulmaya yönelikti .Ansızın ayaklarıma dolanan bir ayakla yere kapaklandım .kafamı kaldırdığımda ayaklarına dolandığım kişi yaratıcının Evrende yaratmış olduğu en güzel varlık olmalıydı. Kafasını kaldırmadan bir özür mırıldandı ben ise bunu duymuş muydum? Emin değildim .

Ölmeye yüz tutmuş kızıl bir çiçekti bu öykü, bir yanı yanmış, bir yanı solmuştu. • Azrailin ayazı tırnaklarına vuruyordu bir katilin ameliyathanede. Ölüm soluksuzdu, korkusuzdu, takipteydi, vadesi dolmuş bedenlerin enselerinden süzülen bir damla terdi. Ölümün mazisi. Ölümün yazgısı. Ölümün hüznü. Ölümün kızıllığı... Birbiriyle ortak tek yanları bir canı kaybetmenin acısını aynı kişi tarafından yaşamış iki insanın intikam uğruna hayattan vazgeçişleri, birbirlerinde yanıp birbirlerinde soluşlarıydı bu hikaye. Kanla başlamıştı, kanla bitecekti. Bu kızıl öyküde herkes canından vazgeçecekti ama kimse ölmeyecekti. • "Ez û tu yek in, xezale çiya."

...DÜZENLENDİ... Bir yanda aşkından şüphe duymayan sevdiğine ve sevdasına sadık genç bir kız. Hazal KAYA... Bir yanda tüm acılarını görmezden gelmeye çalışıp gülümseyerek daha çok acı çeken Egemen ALTAY... Peki bu iki doktor birbirlerinin kalbini tedavi edebilecekler mi?